My Biggest Mistake

Chapter 22 of frvr - Kissing

Hindi sana ako maga-UPDATE kaso sinipag ako eh. Actually Im currently reviewing for my Examination tomorrow. Pero I feel like I want to update this kasi kaya eto na. :) Dont forget to VOTE & COMMENT. Thankyou. *Hugs&&Kisses*

-

"You didnt say na magkasama pala kayo edi sana hindi na naibos oras ko sa kakahanap sayo."

He was just looking at me, so am I. I cant find a word to say. Should I explain? Bakit? Hindi naman na kaylangan nun diba?

"E ano naman sayo? Ano bang pakialam mo? "

Parang namutla siya sa sinabi ko. Kahit ako nagulat nang sabihin ko 'yon sa kanya.

Nagulat ako sa naging reaksyon nito, dahil bigla itong tumango-tango.

"Right. ano nga bang pakialam ko?" He smiled bitterly. Bakit parang naguilty ako bigla ng sabihin ko iyon. Pero isinantabi ko yung nararamdaman ko dahil narin siguro ayaw ko nang ganitong pakiramdam.

"Tama tama! Im just your Pretend Boyfriend para maging masaya ang mommy mo." He's so Frustrated. Bakit ,

Bakit ganito nararamdaman ko. Bakit parang ang sakit? Tila nagbuhol-buhok ang dila ko sa sinabi niya. Natameme ako. Ni hindi ko alam ang emosyong kaylangan kong ipakita.

"Aalis na ako. You know what, Lets just stop this nonsense. Wala lang ding patutunguhan to. You're using me and I think I dont deserve it." He said then go.

Lets just stop this nonsense

Lets just stop this nonsense

Lets just stop this nonsense

Lets just stop this nonsense

Right. What were doing is just a NONSENSE. Ginamit ko ba talaga siya? Pero diba siya naman nagsimula nito? Kaya bakit siya ganyan? Bakit siya pa ang galit? Ang daming tanong sa isip ko at hindi ko na namamalayan may tumutulong na galing sa mata ko.

Umiiyak ako?

Pero bakit?

Dali-dali kong pinunasan yung luhang kumawala sa mata ko.

"Baby. Umalis na ba si Marco? Bakit kasi ngayon ka lang? Alam mo bang alalang-alala siya sayo? Kanina pang Lunch yan naghihitay dito eh.hindi ko lang alam kung kumain na siya." Nabalot ng guilt ang buong pagkatao ko. Did I just made a BIG MISTAKE again?

I just smiled at her. Wala naman na akong mababago. Were a BIG LIE in the first place, at alam ko namang na
Napilitan lang siya. Tama! Hinintay niya ako kasi responsibilidad niya yon. He did that without his will.

That night, hindi na ako bumaba para mag-Dinner. i dont know but It's like I dont want to eat. Anymore.

Monday came so fast. Akala ko sinundo niya ako. kasi manang said someone's waiting for me. well I expected too much, because it was Klinton who's waiting for me. Disappointment covers me.

While were on the way to school, he's just telling stories under the sun. May mapagusapan lang.

Minsan ngumingiti ako, pero alam kong nahahalata na niya na wala ako sa mood, kaya bigla nalang siyang tumahimik. Medyo na-guilty naman ako kasi I know he's just making me feel comfortable again when Im with him, and yet here I am making this kind of atmosphere.

" sorry." I mumbled.

"Why are you apologizing?" He asked me. but its so visible that he's just pretending.

"Nothing. just sorry." I said.

kumunot lang ang noo nito. "Hey! Cheer up. Hindi ko alam kung anong bumabagabag sayo but you know that Im here for you right?" I nodded then just smile.

After that nagkwento nanaman siya, and parang medyo gumaan naman na yung loob ko.

Malapit na kami sa University and parang hindi pa ako ready pumasok. Ayaw 'ko pa siyang makita.

Bumaba na si klinton at pinagbuksan ako ng pintuan. Bumaba narin ako at sabay na kaming naglakad.

"Bakit nga pala hindi mo kasama si kaycee?" Biglang sabi nito.

"Magkaiba kasi way namin." Sagot ko. Madami an napapatingin sa amin dahil na rin siguro ngayon lang nila nakitang magkasama kami ni klinton.

"Bye Love! Lunch?" He said. I just nodded. Wala din kasi si kaycee ngayon, she texted me saying that she's not feeling well.

Pagka-pasok ko palang ng classroom parang tumigil ang puso ko nang makita ko si Marco

Kissing Someone.

Unedited•