That encounter with her was so unexpected. I mean after what happend back then, wala na akong balita sa kanya, well it's not like gusto kong malaman mga whereabout's niya.
Buti pala hindi niya narinig yung pagtawag ko sa pangalan niya. Mukhang hindi din naman niya ako nakilala, that hurts by the way, hindi niya na-alala yung inagawan niya ng boyfriend, insert sarcasm here.
3 days had passed and hindi parin maalis sa utak ko yung pag-kikita namin ni Gianna. Actually I am being aware everytime Im here in the campus, yung tipong sobra kung mag-masid sa paligid. Ewan ko ba pero parang natatakot akong magkita sila ni Klinton, Paranoid.
Well speaking of Klinton, hindi parin tapos ang game ng mga players kaya 'till now hindi parin kami nagkikita. Hindi daw sila makapunta dito sa school because they're busy with their practice.
"Bakit kaylangan niya pang bumalik." I mumbled to myself. kasalukuyan kasi akong naglalakad ngayon papunta sa next subject ko.
"sinong bumalik?"
"O my Gosh! Pwede ba wag mo ako gulatin?" Pa-angil kong sabi. Grabe ang bilis nang tibok ng puso ko, hindi dahil sa kilig ko kung ano, pero dahil sa inis at gulat. Ayaw ko pa naman sa lahat is yung gugulatin ako.
"Easy love!" I just rolled my eyes. Ewan ko kung bakit ang bilis ko namang magulat maybe because Im so fond of coffee. "So love? Sinong bumalik?" tanong nito muli. Sasabihin ko ba sa kanya ? bakit, parang ayaw ko ?
"Akala ko ba may game kayo?" pagiiba ko nalang.
"Yeah kakatapos lang. Pumunta ako dito para sana ihatid kana pauwi. Its been 3 days and I really missed you" he said. Mukhang wala na ri siya interest dun sa sinabi ko kanina. Mabuti na rin yung ganun, dahil hindi ko lang rin gugustuhing sabihin rito.
Kinuha nito sa akin ang bag ko, hinayaan ko nalang wala na din naman akong magagawa kahit bawiin ko ang sasabihin lang niya
"Let me do this simple stuffs, Im your suitor anyway, and this is nothing okay?"
Minsan nagugulantang nalang ako kapag bigla niyang sasabihin iyan. Meron pa yung time na kahit nasa public kami, once I hesitate on him he'll just gonna say it bluntly.
Wait ! speaking of that, he's right! Manliligaw ko siya so it mean's once I answer him we will be official again and no one can get him away from me. Tama! Sasagutin ko nalang siya.
Pero bakit parang nagaalangan ako nang maalala ko si marco? Bahala na nga.
"Klinton." I called him , tumigil siya sa paglakad at hinarap ako.
"What is it?" tanong nito.
"U-uhm ano,
Sinasagot na kita." I said it. I should be happy right? For a second he didn't react, he's just poker faced.
"What did you just said?" hindi makapaniwalang tanong nito. Halata ang pagka-lito sa mukha nito at tila ba sinisigurado kung tama ba ang narinig nito.
"I said Im your Girlfriend already." Simpleng sagot ko. Marahil ay hindi na napansin ni Klinton ito pero nagdadalawang isip ako kung sasabihin ko ba ito.
I was shocked when he suddenly hugged me, very tight that I can't even breath. I smiled bittely. He really is happy, I should be happy too right? But then
Why am I feeling gulty?
"Thank you love, Thank you for giving me a second chance." Happiness is so visible in his face. "YES! Kami na! Wooah!" He shouted that made the other student look at us.
"Hey, wag kang sumigaw." Bakas sa boses ko ang pagka-hiya. Marami nang tumitingin sa amin.
"Bakit? Ikinahihiya mo ba ako? Ouch it hurts!" Sabi nito habang umaarte na kunwari'y nasasaktan. "Ofcourse not! Ang clingy mo!" Sabi ko rito sabay hampas sa braso nito. natatawa na rin ako sa ginagawa niya.
"Then don't be shy. " He said then hugged me. I am laughing so hard when I caught someone looking at us from afar. There, I saw him
The one that I really Love.
Unedited•
BINABASA MO ANG
My Biggest Mistake
Ficção AdolescenteMinsan ko nang pinagdudahan ang pagmamahal niya sa akin. Uulitin ko ba ito sa kanya? Tatanggapin niya pa kaya ako sa oras na malaman ko ang pagkakamali ko? O sa oras na yun mayroon ng babaeng papalit sa akin? Papalit nga ba o Nauna na sa akin? Can...
