My Biggest Mistake

Chapter 27 of frvr - It's her

That night akala ko bibigay na ako sa kanya. Matapos niyang sabihin sa akin yon, He just hugged me for a long period of time.

I didn't expect him to do that. I mean, yes he's gentleman no doubt about that, but he never been this sweet to me since then.

I also noticed that it was already late at night, sinabi ko nga sa kanya na gusto ko nang matulog eh aba ang loko hinatid ako sa kama nang nakayakap sa akin, at pinatulog ako nang nakayakap sa akin. See? Hindi ako pinakawalan. But the whole time that he hugged me, he never say a word.

Tapos naalimpungatan lang ako nung nagpaalam na siya sa akin. Kahit na half-asleep na ako kinikilig parin ako kapag naaalala ko yung sinabi niya bago siya umalis.

"Sleep tight Baby, sweet dreams" he said then kissed my temple. What he did made it the best night of my life.

I woke up next morning having a wide smile in my face. Sa kabila nang nangyari sa akin parang napawi lahat just because of the simple gesture's that he did.

Grabe din ang pagaalala ni Kaycee dahil sa nangyare. Actually magkasama kami ngayon at grabe kung sermon'nan ako.

"Dapat kasi sinumbong mo sa akin eh! Edi sana sinugod ko na kaagad siya kahapon." sabi nito.

"eh absent ka eh. Edi kapag nakita mo siya sampalin mo!" I said.

"Talaga! After what she did to my bestfriend? Gosh! Hindi ko mapigilan ang sarili ko!" halata sa kanya ang pagka-inis. Natatawa nalang ako.

"oh bakit natatawa ka pa dyan" takang tanong niya habang nakatingin ng sa akin na msy pagtataka sa mukha.

Sino nga ba naman ang hindi magtataka kung kahapon ay halos bugbugin na ako kahapon, scratch the 'halos' kasi talagang binug-bog ako, pero eto ako ngayon pangiti-ngiti.

"Something happend yesterday, right?" she said while looking at me suspiciously. I shrugged but I guess I didn't succeed in hiding it.

"Spill!" pagpipilit nito sa akin. Umiling-iling naman ako. "Speak now Miary. Or you want me to know it by my own way? Do you want that?" opps. I will never ever want that to happend.

Before when we're still in our 11th grade she punched one of our classmate just because that classmate of us didn't say the whole story to her. And gosh they just end up in Guidance Office. At dahil mapag-mahal na kaibigan ako, pumunta ako roon at nagpaliwanag.

"Fine ! I'll tell you na. Just, just keep yourself from interrogating other's" I said in defeat. I even saw her Demonic Smirk, what a blackmailer.

After nun ikinwento ko na sa kanya lahat. As in lahat. Pati yung kay Marco and his sweetness.

"OMG OMG! that's so sweet!" sabi niya sabay hampas sa akin. Ouch, makahampas naman to. "wait? Are you two back together?"

That made me silent. Right, bakit ako tuwang-tuwa ngayon? Eh wala namang kasiguraduhan kung ano kami ngayon.

"Oh? Bakit nalukot yang mukha mo?" kunot noo'ng tanong nito sa akin.

"A-aah, wala." malungkot na sabi ko. Minsan talaga ang hirap mag-assume. Tama naman siya, hindi porket pumunta siya roon para gamutin ako, hindi porket sobrang lambing niya, hindi porket tinawag niya akong b-baby, is magiging kami na ulit kaagad. Hindi ba pwedeng concerned citizen lang siya ? Aish, masyado kasing assumera. Atsaka , why am I even thinking like this?

"Anyway girl! Kamusta status niyo ni Klinton?" isa pa pala yun. Naalala ko yung huling paguusap namin.

"Love !" Habol sa akin ni Klinton. hanggang ngayon yan parin tawag niya sakin, even before when were together.

"Bakit?" Tanong ko.

"Can I Court you?" He said sincerely. "Look love, when I said I will do everything I mean it. That's why Im willing to Court you again just to get you."

Matapos niyang sabihi iyon, bigla ko na lamang naisip ang mukha ni Marco. hmm siguro nagui-guilty lang ako. Pero magkaaway na din naman kami ngayon and tapos na yung lahat ng connection namin sa isat-isa so ...

"Uhmm. I will think about it." I said. "Klinton not because I said that I still love you ganon ganon nalang ako bibigay sayo, baka nakakalimutan mo Sobra parin ang sakit na idinulot mo sa akin." I said bluntly. I saw pain in his Eyes but it disappear in instant.

"Fine. Binabawi ko na pala!" He said. parang nadisappoint ako sa sinabi niyang iyo.

"Hindi na ako nagpapaalam sayo na manliligaw ako. kundi MANLILIGAW AKO KAHIT WALA ANG PERMISO MO." he said then smile at me sweetly showing his complete set of white teeth.

After that talk wala pa naman siyang ginagawa na panliligaw. Ewan ko ba nagulat nga ako kasi hindi niya nagpaparamdam sa akin ngayon.

"hey! Ano na girl?" masyado nang naoccupy yung utak ko nakalimutan ko tuloy si Kaycee. Haha

"What is it again?" I asked. Kahit na narinig ko yung sinabi niya tinanong ko parin para tumigil na siya sa pagtatanong sa akin.

"Nevermind Mia! Never mind." She said sarcastically. I just smirk at her.

Nakarating na kami nang school nang hindi namin namamalayan. Puro kasi kami kwentuhan. Napansin kong wala si Marco sa classroom, itatanong ko sana sila kaso madaming lumalayo sa akin. At hindi ko alam kung bakit. Ang weird kaya.

Napagalaman kong may Outdoor League sila ngayon well sa pagkakaalam ko it will last until next week.

Kalaban yung madalas na kakompetensya ng school namin. Kaya pala wala sila.

Mabilis dumaan ang oras, lunch break namin magkasama kami ni kaycee, kwento lang siya nang kwento. Sinasabayan ko din. Nakakatawa kasi sabi niya crush daw niya si Paul. Haha parang hindi ko naman alam.

Uwian na and I was running in the corridor, baka kasi umalis na yung driver ko. When I suddenly bump into someone.

"Ouch!! Bakit ba kasi hindi ka tumingin sa dinadaanan mo?" mataray na sabi nang babae, hindi ko pa siya nakikita kasi inaayos ko yung gamit ko.

Pag-angat ko ng mukha ko, I saw a Familiar Figure of a woman. The same aura , the same Face, and the same girl who distroyed everything between me and Klinton.

"Gianna"