Sister of...

20

De volgende ochtend word ik pas laat wakker. Mijn hele lichaam is stijf en elke beweging doet nog steeds pijn. Morgen komt Niall even thuis en morgenavond vliegen we samen naar Spanje. Ik vond het een fijn idee om samen met iemand te gaan, aangezien ik niet zo mobiel ben als eerst.

Ik ga rechtop zitten en hang mijn voeten over de rand van mijn bed. Ik pak mijn krukken en kruk langzaam naar beneden. Mijn moeder zit op de bank en schiet gelijk omhoog als ze me ziet om te helpen.

"Moet ik je helpen? Heb je iets nodig? Zal ik een ontbijtje voor je maken?" Ik glimlach. "Ja ik kan wel een ontbijtje gebruiken. Ik kruk naar de bank en laat me langzaam zakken. Ik pak een kussen en leg die onder mijn enkel.

Niet veel later komt mijn moeder met een groot dienblad aan. Allemaal verschillende verse broodjes, eitjes, beleg, alles wat je maar kan wensen ligt er. "Wow, volgens mij heb ik nog nooit zo'n groot ontbijt gehad hier," lach ik. Ze bloost een beetje en verdwijnt terug de keuken in.

Ik begin met eten en geniet van alles. Ineens gaat de voordeur open en hoor ik twee hele bekende stemmen. Ik kijk naar de woonkamerdeur die open gaat en daar komen Niall en Louis tevoorschijn. Mijn mond valt open. "Niall! Je bent er gewoon al! Je zou pas morgen komen! En Louis! Wat doe jij nou hier?!," vraag ik helemaal verbaasd. Ze beginnen te lachen. "Ja nee ik vind het ook leuk om jou te zien kleine," zegt Niall. Ik lach en steek mijn armen naar hem uit. Hij loopt naar me toe en geeft me een dikke knuffel.

"Auw... ribben... auw." Ik duw hem voorzichtig van me af. "Oh shit! Sorry Ci!" Ik glimlach. "Het is oke."

Ik steek ook mijn armen uit naar Louis en bloos heftig. Hij grinnikt en knuffelt me in tegenstelling tot Niall heel voorzichtig. "Ik kon niet langer wachten om je te zien." Vlinders slaan op hol in mijn buik. Hij geeft me een kus op mijn voorhoofd.

"Rustig aan, Tomlinson," grapt Niall. Louis steekt zijn tong uit, tilt mijn benen op en gaat eronder zitten. "Hoe gaat het met je enkel? Heb je er veel last van?" Ik haal mijn schouders op. "Het bonkt en steekt een beetje, maar op zich gaat het wel." Hij knikt en wrijft over mijn been.

Mijn moeder komt ook de kamer binnen en geeft Niall enthousiast een knuffel. "Ik heb je zo gemist mijn jongen!"

"Hoe zijn jullie hier eigenlijk zo snel gekomen?," vraag ik verbaasd. "We hebben vannacht het eerste vliegtuig mogelijk genomen, dus erg veel slaap hebben we niet gehad ook," legt hij uit. "Dat gezegd hebbende, ga ik nu ook snel op zoek naar mijn bed!" Meteen loopt hij de trap op naar boven. Ik grinnik en kijk naar Louis, die ook al naar mij keek. "Je mag wel in mijn bed slapen, als je wilt?" Hij bloost een beetje en knikt. "Heel graag." Ik pak mijn krukken en sta op.

"Ciara, je moet wel genoeg rusten, blijf even zitten," zegt mijn moeder. Ik wuif haar weg en wenk Louis. "Kom, ik laat het je zien." Met moeite kom ik de trap weer op. Er af gaan is toch wel wat makkelijker. Louis ondersteunt me onderweg naar mijn slaapkamer. Ik open de deur en kruk naar mijn bed. Ik ga liggen en klop naast me als teken dat Louis naast me moet gaan liggen. Hij trekt zijn schoenen en broek uit en gaat voorzichtig naast me liggen. Ik ga iets rechterop zitten en hij legt zijn hoofd op mijn schoot.

"Ga maar lekker slapen," zeg ik zachtjes. Ik kroel door zijn bruine haren en al vrij snel valt hij in slaap. Ik pak een boek van mijn nachtkastje en begin met lezen.

Na een tijdje beginnen mijn ogen te prikken van vermoeidheid en leg ik het boek weg. Ik probeer zijn hoofd van mijn schoot af te tillen, maar het doet te veel pijn aan mijn ribben. Hij wordt er wakker van en kijkt me slaperig aan. "Sorry, je hebt een zwaar hoofd," mompel ik. Hij glimlacht en legt hem op het kussen. Ik ga helemaal naast hem liggen en leg mijn hoofd tegen zijn schouder aan. Hij geeft een kus op mijn voorhoofd en pakt mijn hand. Vlinders vliegen weer in het rond in mijn buik. Ik sluit mijn ogen en snuif zijn lekkere geur op. Al snel val ik in een diepe slaap.

"Ciara! Niall! Louis! Komen jullie eten?," roept mijn moeder van beneden. Ik schrik wakker en meteen gaat er weer een steek door mijn hele lichaam. Ik kijk naar Louis, die mij ook al aankeek met bezorgde ogen. "Gaat het wel?," vraagt hij bezorgd. Ik knik een beetje. "Het gaat, het gaat," mompel ik. Ik probeer rechtop te gaan zitten, maar mijn spieren doen te veel pijn. Ik grimas en laat me weer in mijn kussen vallen. Ik krijg tranen in mijn ogen. "Misschien toch niet." Louis trekt me voorzichtig tegen zich aan en legt zijn hoofd tegen de mijne. "Ssshh rustig maar," fluisterd hij. Ik snik en leg mijn arm over hem heen. "Ik breng zo wel wat eten naar boven, goed?" Ik knik en hij kust me op mijn voorhoofd.

Hij laat me los en staat op uit het bed. Hij trekt zijn broek weer aan en verdwijnt na nog een laatste kus door de deur. Ik glimlach terwijl ik hem na kijk.

Niet veel later komen Louis, Niall en mijn moeder binnen. Elk met een bord eten. Niall geeft een bord aan mij en ploft dan neer op een stoel. Mijn moeder gaat op een bureaustoel zitten en Louis komt naast mij. "We wilden gezellig met jou erbij eten, in plaats van dat je hier in je eentje zit," zegt Niall. Ik glimlach. "Wat lief," zeg ik voordat ik begin te eten. De lekkere smaak van pasta pesto verspreid zich door mijn mond en al veel te snel is mijn bord leeg.

"Heb je veel pijn?," vraagt mama. Ik knik. "Ja, ik heb ineens heel veel spierpijn, dus iedere beweging doet pijn." Ze knikt en kijkt even kort naar Niall. "Weet je zeker dat je geen aangifte aan wil doen?," vraagt Niall. Ik zucht. "Mam, hier hebben we het al over gehad. Het zal niks veranderen, als ze mij niet meer pesten vinden ze wel weer iemand anders," zeg ik geïrriteerd. "Ja, maar dan is het niet meer jouw probleem, Ciara. Degene die dan het doelwit word zal het dan net als jij ook wel overleven." Ik schud mijn hoofd. "Ik ga niet iemand anders de hel laten doorstaan die ik heb doorstaan," zeg ik resoluut. Mijn moeder zucht en knikt een beetje.

Na nog een aantal luchtige gesprekken gaan Niall en mijn moeder weg en blijf ik achter met Louis. Ik ga tegen hem aan zitten en leg mijn hoofd op zijn borst. Hij kroelt met zijn vingers door mijn haar. "Vind jij dat ik aangifte moet doen?," vraag ik zacht. Het is even stil en hij stopt even met kroelen. "Ik vind wel dat die assholes aangepakt moeten worden, maar ik snap jouw keuze ook," zegt hij en gaat weer door met kroelen. Ik kijk omhoog. "Echt?" Hij knikt. "Echt."

Hij begint een liedje te neuriën waar ik helemaal rustig van word. Ondertussen blijft er bom vlinders exploderen in mijn buik. Ik pak hem stevig - zo stevig als kan op het moment - vast. Hij pakt mijn hand en geeft er een kus op. Langzaam maar zeker val ik in slaap.