Sister of...

7

Rond vier uur, twee uur later word ik wakker. Ik stap uit bed en ga even snel naar de wc. Wanneer ik weer terug in bed lig probeer ik weer te gaan slapen, maar het lukt niet. Ik zucht en draai me om. Ik probeer het nog eens maar na tien minuten ben ik nog steeds klaarwakker.

Na een half uur stap ik weer uit bed en trek ik een joggingbroek aan. Ik loop de kamer uit, de gang op. Ik loop richting de trap en bots tegen iemand aan. "Ho, sorry," mompel ik, en ik loop weer door. "Ciara?" hoor ik Louis verbaasd vragen. Ik stop met lopen en draai me half om, zodat ik zijn gezicht kan zien. Even gaat er een apart gevoel door mijn buik, voordat ik een beetje naar hem glimlach. "Hi," mompel ik ongemakkelijk. "Wat doe jij hier nou nog zo laat?" vraagt hij. "Ik kon niet meer slapen... Ik was euh wakker geworden, en toen.. euh kon ik niet meer slapen," stotter ik. "En waar ga je nu heen?" Ik haal mijn schouders op. "Gewoon even een frisse neus halen." Hij knikt en loopt naar me toe. "Ik ga wel mee. Ik wil niet dat er wat met je gebeurd," zegt hij, en weer gaat er een raar gevoel door me heen. Met rode wangen knik ik, en samen lopen we de trappen af. 

Eenmaal buiten ga ik op de stoep zitten met Louis naast me. Als ik een paar millimeter op zou schuiven, zouden onze armen elkaar raken. "Waarom kon je niet slapen?" Ik denk even na, maar weet het eigenlijk niet. "Geen idee. Gewoon teveel aan het denken, I guess," antwoord ik. In mijn ooghoek zie ik hem knikken. "Waarom ben jij nog steeds wakker eigenlijk?" vraag ik na een paar minuten stilte. Hij laat een korte stilte vallen, voordat hij zijn schouders ophaalt, waarbij zijn arm de mijne even raakt. Ik voel het bloed naar mijn wangen stijgen, en kijk snel de andere kant op. Ik hoor hem zachtjes lachen. "Dat zag ik," zegt hij. Met mijn rode hoofd kijk ik hem aan met een halve grijns. "Ik denk dat ik ook teveel aan het denken was." Hij is weer even stil. "Aan jou." Ik kijk in zijn normaal lichtblauwe ogen, die nu donker zijn door het tekort aan licht. Mijn hart gaat tekeer in zijn kas, en snel kijk ik weer weg. "W-waarom?" Naast het geweldige gevoel dat zich door mijn hele lichaam verspreid komt er ook angst bij. Misschien dacht hij wel aan me op een slechte manier. Misschien vond hij me maar een zwak, zielig ding. Nutteloos en irritant. Ik zak weg in gedachten, tot Louis me teder bij mijn kin pakt en mijn hoofd naar hem toe draait. "Op een positieve manier," zegt hij. Hij slaat zijn arm om mijn schouder en trekt me tegen zich aan. Onopgemerkt komt er een kleine glimlach op mijn gezicht. 

Na een tijdje gaan we weer terug. We blijven staan voor de deur van de hotelkamer van Niall en mij, en met een glimlach kijkt hij me aan. Ik kijk ongemakkelijk naar mijn voeten. "Lekker slapen," zegt Louis, en na nog een kus op mijn voorhoofd loopt hij weg. Ik kijk hem na, wetend dat hij weet dat ik naar hem kijk. Een paar kamers verder opent hij de deur, en kijkt hij me nog een keer aan. Snel ruk mijn ogen los van het prachtige figuur voor me, en ga ik ook de kamer binnen. 

De daaropvolgende ochtend zit ik als een zombie aan de ontbijttafel. Ik heb nadat ik weer terug was geen oog meer dichtgedaan, en alleen maar als een creep kunnen glimlachen als ik over Louis nadacht. Louis zelf heeft ook wallen onder zijn ogen, wat me aan de ene kant wel goed doet. 

Wanneer we alles weer hebben ingepakt stappen we het hotel uit, en een fan-en-paparazzi menigte in. We banen ons een weg door de mensen en springen een zwart busje in dat voor ons klaar stond. Ik zit tussen Niall en Harry in, tegenover me zit Liam tussen Louis en Zayn. Vanavond na het concert van de jongens gaan we weer door naar de volgende stad.  

De hele reis in de bus naar het gebouw voel ik Louis naar me kijken, maar ik weiger terug te kijken. "Hoe is het eigenlijk met Eleanor?" vraagt Harry aan Louis. Ik kijk hem aan, terwijl hij Harry aan kijkt. "Mwah. Ik hou echt van d'r, maar ik weet niet hoelang we dit nog vol gaan houden," zegt hij. "Wie is Eleanor?" vraag ik met een klein stemmetje, en voor het eerst vandaag hebben Louis en ik weer oogcontact. "Mijn vriendin," zegt hij na een korte stilte. Krak. Daar gaat m'n hart. Ik slik en fake een glimlach. "Leuk." Meteen kijk ik weer weg naar buiten, en ik heb er zeer veel spijt van dat ik niet op Harry's plek ben gaan zitten, zo ver mogelijk van Louis af.