Sister of...

21

De volgende ochtend word ik al vroeg en vol zenuwen wakker. Vanavond vliegen we naar spanje en gaat het tourleven weer beginnen. De vorige keer ging het niet heel soepeltjes allemaal, dus ik ben erg benieuwd hoe het nu zal gaan.

Louis ligt nog te slapen naast me. Zijn mond hangt een beetje open en zijn gezicht ziet er helemaal vredig uit. Ik glimlach en smelt een beetje van het zicht.

Ik ga rechtop zitten, wat nog steeds met veel pijn gaat, maar makkelijker dan gister. Ik heb nog helemaal geen koffer of iets ingepakt. Ik sta op van mijn bed en probeer op een been te balanseren. Mijn krukken staan aan de kant van Louis, maar het gaat me niet lukken om ze over hem heen te tillen. Ik probeer naar zijn kant te hinkelen, maar ik verlies mijn balans en val op de grond. Meteen doen mijn ribben weer enorm veel pijn, maar ik moet ook lachen. Wat een sukkel ben ik nou weer.

"Ciara? Wat doe je?," hoor ik de slaperige stem van Louis vragen. Ik lach en ga weer rechtop zitten. "Oh nee, niks hoor," grinnik ik. Hij staat op en ziet me op de grond zitten. "Wat heb je gedaan?," grinnikt hij. "Ik wilde mijn koffer vast inpakken, maar mijn krukken stonden naast jou. Ik dacht dat ik die wel even hinkelend kon pakken, maar nee," lach ik. Hij lacht en schudt zijn hoofd. "Had mij dan wakker gemaakt, sufferd." Hij loopt naar me toe en helpt me opstaan. Ik ga op het bed zitten terwijl hij de krukken pakt.

"Je kunt vanavond denk ik beter met een rolstoel gaan," zegt hij. Ik frons. "Hoezo? Alleen mijn enkel is gebroken, niet mijn hele been," zeg ik. Hij glimlacht en schudt zijn hoofd. "Ja, maar als er veel fans zijn op het vliegveld en iemand duwt je of zo zijn we nog verder van huis." Ik zucht en knik. "Oké, oké. Wil jij mijn koffer onder het bed vandaan halen? Dan kan ik inpakken." Hij knikt en pakt hem voor me. "Wat moet je allemaal mee?," vraagt hij, terwijl hij mijn kledingkast opent. "Ik kan zelf wel inpakken, ga jij maar vast ontbijten of zo," zeg ik koppig. Hij lacht. "Laat me je nou maar gewoon helpen, straks lig je weer op de grond," glimlacht hij.

Na de hele ochtend inpakken gaan we naar beneden. Niall en mama zitten aan de eettafel. "Goedemiddag, jullie hebben lang uitgeslapen!," zegt mama. "Ja, of hebben jullie andere dingen gedaan?," vraagt Niall terwijl hij met zijn wenkbrauwen wiebelt. Ik lach en schud mijn hoofd. Louis word rood en grijnst naar Niall. Ik sla hem speels op zijn arm. "Ophouden Louis! We hebben gewoon mijn koffers ingepakt," lach ik.

We gaan aan de tafel zitten en ik pak een broodje die er ligt. Ik besmeer hem met jam en eet hem langzaam op. "Je ziet wel een beetje bleekjes, Ciara," zegt mama. Ik kijk haar aan en haal mijn schouders op. "Gewoon een beetje nerveus voor vanavond," zeg ik. Ze knikt. "Nerveus? Hoezo nerveus?," vraagt Niall verbaasd. "Je bent eerder meegeweest en toen ging het allemaal goed." Ik grinnik. "Zo goed ging het niet, Niall. Ik ging van de ene drama in de andere," glimlach ik. Niall haalt zijn schouders op. "True, maar de momenten zonder drama gingen wel goed." Ik grinnik. "Sure." Louis wrijft over mijn bovenbeen en knipoogt. Ik bloos en neem ongemakkelijk een hap van mijn broodje.

"Ik snap best dat je nerveus bent," zegt mama. Ik kijk haar aan. "Al die fans en paparazzi die je elk moment in de gaten houden, zou niks voor mij zijn," lacht ze. Ik glimlach en word nog wat nerveuzer. "Thanks, dat helpt niet echt," lach ik. "Ach, het gaat vast allemaal goed komen. Wij passen met z'n allen op je en we gaan er gewoon voor zorgen dat je net als ons een geweldige tijd krijgt!," zegt Louis. Ik glimlach naar hem.

Nadat we hebben gegeten krijg ik het op een of andere manier weer voor elkaar om weer naar de boven te komen. Ik had met inpakken een grijze joggingbroek, t-shirt en trui op mijn bed gelegd om vandaag aan te doen. Een spijkerbroek gaat 'm niet worden met dat gipsblok aan mijn been. Ik ga op het randje van mijn bed zitten en probeer de kleding die ik nu aan heb uit te doen, maar met mijn pijnlijke ribben en spieren lukt het allemaal niet echt.

"Mam! Wil je me even helpen?!," roep ik zo hard mogelijk. "Kom eraan!," krijg ik als antwoord terug.

Een moment later komt ze mijn kamer binnen lopen. "Zullen we je ook nog even wassen? Dan kun je straks lekker schoon en fris op het vliegtuig." Ik knik en pak mijn krukken.

In de badkamer ga ik op de badrand zitten terwijl mijn moeder de kraan warm laat worden en een washandje pakt. Dan helpt ze me met uitkleden en begint ze me te wassen. Mijn haar wassen we in bad en drie kwartier later zit ik weer aangekleed en wel op mijn bed. Ik kam mijn haar en doe het in een vlecht.

Als ik beneden kom zitten Niall en Louis op de bank een film te kijken. Ik ga tussen ze in zitten en leg mijn benen over Niall heen. Ik leg mijn hoofd op Louis' schouder en kijk naar de film. Ze kijken het vierde deel van Harry Potter.

De avond kruipt steeds dichter en dichter bij. Om half 7 vertrekken we naar het vliegveld en om half 9 vertrekt ons vliegtuig. Ik heb er zin in, maar ben ook stikzenuwachtig. Het is deze twee dagen goed gegaan tussen Louis en mij, maar ik ben bang dat als we weer aan het touren zijn het weer helemaal de verkeerde kant op gaat.

Niet aan denken. Het komt vast allemaal goed.

"Ciaar, moet je niet nog iets eten?," vraagt mama. Ik schud mijn hoofd. Ik moet er niet aan denken om nu iets te gaan eten. Ik denk dat het er dan allemaal net zo hard weer uit komt. Louis wrijft over mijn been. "Rustig maar, Ciara. Het komt allemaal goed. Relax!," zegt hij. Ik glimlach en haal bibberig adem. Niall komt de woonkamer binnen met zijn hand in een zak chips. De geur alleen al maakt me kotsmisselijk. Ik kijk hem aan met een grimas. "Wat? Ik heb honger," zegt hij. Ik schud mijn hoofd en kijk naar buiten. Duizenden gedachten over wat er allemaal wel niet mis kan gaan schieten door mijn hoofd.

"De chauffeur is er jongens!," roept mama opeens. Een golf zenuwen gaat door mijn lijf. Niall en Louis staan op en pakken hun jassen en tassen. Ik pak mijn krukken en kom op een langzaam tempo achter ze aan. In de gang zet ik mijn krukken tegen de muur om mijn jas aan te trekken. Ik werp een blik op mezelf in de spiegel. Mijn oog is nog steeds zo goed als zwart en mijn neus is ook nog niet veel verbeterd. Ik snap niet hoe iemand mij aantrekkelijk kan vinden op dit moment. Niall helpt me mijn ene schoen aan te doen terwijl ik op Louis leun.

En dan is het echt tijd om te gaan.