Sister of...

23

De volgende dag word ik pas rond een uur of elf wakker. Ik kijk naast me en kijk recht in de mooie ogen van Louis. "Goedemorgen, slaaphoofd," grijnst hij. Ik glimlach slaperig. Herinneringen van gisteravond komen terug en ik voel het bloed naar mijn hoofd stijgen. Ik kan gewoon niet geloven dat dat is gebeurd en dat het nog fijn was ook. "Je hebt het ontbijt gemist," mompel ik. Louis grinnikt. "Ik kon deze kans om naar je vredig slapende hoofd te kijken niet missen," lacht hij. Ik grinnik en rol mijn ogen.

We blijven nog een tijdje liggen, maar dan wil ik me toch echt gaan wassen, douchen kan ik nog steeds niet vanwege het gips. Dan bedenk ik me dat ik nog steeds naakt ben en Louis mijn naakte lichaam gaat zien als ik nu gewoon naar de badkamer loop. Ik pak de dekens vast en stap uit bed. Ik neem de hele deken met me mee. Ik hoor Louis lachen. "Wat doe je?," lacht hij. Ik draai me om en daar ligt hij dan, in al zijn glorie. "Ik ga naar de badkamer om me te wassen," leg ik uit. Hij fronst. "En daar heb je die deken voor nodig?" Ik lach en schud mijn hoofd. "Nee, maar ik ben naakt. Vandaar." Hij barst in lachen uit. "Maar ik heb je gister naakt gezien! Mag ik je nu niet meer zien of zo?," lacht hij. Ik lach ook. "Maar toen was het donker en zag je niet alles," zeg ik, onzeker over mijn zaak. Hij staat ook op en gaat voor me staan. "Ciara, je hoeft je nooit, maar dan ook nooit onzeker te voelen over jezelf in mijn bijzijn. Ik vind je prachtig, hoe je er ook uitziet." Ik bloos en knik. Ik laat de deken langzaam vallen, mijn naakte lichaam onthullend. Louis glimlacht en kust mijn lippen. Ik draai me weer om en hink naar de badkamer.

Ik ga op de rand van het bad zitten en begin mezelf te wassen. Ik kan niet wachten tot ik eindelijk weer eens kan gaan douchen, of in bad kan gaan. Ik draai de kraan van het bad open om mijn haar te wassen. Dan bedenk ik me dat ik hier geen shampoo voor mezelf heb. Ik hink de hoek om naar de douche, er niet bewust van dat de vloer nat is. Ik pak Louis' shampoo en hink weer terug, recht in een natte plas. Ik glijd uit en raak met mijn hoofd keihard de muur achter me. "Ah kut!," roep ik uit. Mijn hoofd bonkt en ik voel me meteen een beetje duizelig worden. Louis heeft me gehoord en komt de badkamer ingerent met een bezorgd gezicht. Ik voel aan mijn achterhoofd, maar trek mijn vingers meteen weer terug. Er zit bloed op. Met tranen in mijn ogen kijk ik naar Louis. "Wat heb je gedaan? Wat is er gebeurd?," vraagt hij bezorgd. Hij knielt bij me neer en bekijkt mijn hoofd. "Ik gleed uit door die plas en viel met mijn hoofd tegen de muur," zeg ik. "Er zit maar een klein wondje, het lijkt erger dan het is. Zal ik je even helpen met het schoonmaken?" Ik knik en wil gaan staan, maar hij houdt me tegen. "Blijf maar zitten, de douchekop is lang genoeg om hier te komen." Hij doet de douche aan en wacht even tot hij warm word. Dan laat hij de zachte straal langs mijn haar gaan. Het brand bij de wond, maar het is wel te doen. "Jij gaat je nooit meer alleen wassen zolang je dat gips nog aan je voet hebt," lacht hij zachtjes. Ik grinnik ook. "Dat is een ding dat zeker is."

Een half uurtje zit ik weer schoon en aangekleed op zijn bed. Er zit een flinke bult op mijn hoofd, maar het valt gelukkig mee. Er klopt iemand op de deur. "Ik ben het, Niall!," hoor ik Niall roepen. Louis loopt naar de deur en doet hem open. "Hey daar, liefdeskoppel," zegt hij terwijl hij naar binnen loopt. "Alles kits?" Ik rol mijn ogen. "Wat kom je doen, Niall?," lach ik. "Niks, niks. Ik wilde gewoon even checken of mijn zusje nog leeft." Ik lach. "Nou ze had dood kúnnen gaan," grapt Louis. Meteen betrekt Niall's gezicht. Ik lach en leg het verhaal uit. Hij schudt zijn hoofd. "Het is ook altijd wat met jou hè," lacht hij. Ik glimlach trots. "Ik kwam jullie eigenlijk halen, we moeten zo weer naar het concert gebouw," zegt Niall. "Niemand anders durfde te komen, ze waren bang dat jullie naakt waren." Louis komt naast me zitten. "Nou, tot kort geleden waren we nog naakt ja," zegt Louis. Ik sla speels op zijn arm. "Louis!," roep ik beschaamd en ik word rood. Hij lacht. "Wat? Het is toch zo?," lacht hij. Ik schud mijn hoofd en sta op. Ik hink naar het bureau wat in de kamer staat en pak mijn krukken die er tegen aan staan.

Met z'n allen gaan we de kamer uit. "Vanavond gaan we verder met de bus, dus als we straks weer terug komen moet je even snel je spullen weer inpakken," zegt Niall. Ik knik en slik even. De vorige keer dat ik in die bus was ging het allemaal fout. Louis heeft het meteen door en knijpt even geruststellend in mijn schouder. Ik glimlach dankbaar naar hem. De rest van de jongens staat bij de liften te wachten. Ze beginnen allemaal te grijnzen zodra ze ons zien. "Hey daar tortelduifjes," zegt Harry met een grote grijns op zijn gezicht. Ik lach en kruk hoofdschuddend de lift in. De rest volgt mijn voorbeeld. Zayn drukt op de knop van de begane grond en al gauw zijn we beneden. Met z'n allen gaan we de lift weer uit en lopen we naar de uitgang. Buiten staat al weer een bus te wachten op ons. Er staan een paar fans, waar de jongens mee op de foto gaan en wat handtekeningen uitdelen. Uiteindelijk stapt iedereen in en kunnen we gaan. De jongens moeten vrijwel meteen naar Lou voor hun haar en makeup. Ik besluit ook met ze mee te gaan, zodat ik niet weer zo'n lange tijd in die kleedkamer zit.

"Hey jongens! Oh, en meisje," begroet Lou de jongens. Ik zwaai een beetje ongemakkelijk. "Ohja, dat is mijn zusje, je had haar volgens mij nog niet ontmoet," zegt Niall. "Hi, ik ben Ciara." Ze glimlacht lief naar me. "Hey hey, ik ben Lou, maar dat had je denk ik al door," lacht ze. Ik grinnik en ga bij Louis op een bank zitten. Hij legt zijn arm om mijn schouders en drukt me tegen zich aan. Er staat wat muziek op die ik herken. Ik zing een beetje mee, terwijl ik kijk hoe het haar van iedereen word gedaan. "Zal ik jouw haar ook doen? Je hebt zulk mooi haar!," vraagt Lou. Ik glimlach en knik. "Ja is goed, thanks!," antwoord ik. Ik ga bij haar op de stoel zitten. Ze pakt haar krultang en begint mijn haar te krullen.

Een half uurtje later is het klaar en ben ik helemaal blij met hoe het er uit ziet. Ik sta op en kruk terug naar de bank. "Ik vind het prachtig, Lou, dankjewel!," zeg ik dankbaar. Ze glimlacht hartelijk en gaat dan de kamer uit. "Kom, laten we gaan eten," zegt Liam. Iedereen staat op en loopt naar de kleedkamer. Er staat weer allemaal lekkers op tafel wanneer we binnen komen. Ik schep wat lekkere dingen op mijn bord en ga dan naast Zayn zitten. Ik eet mijn bord langzaam leeg en geniet van elke hap die ik neem.

Na het eten moeten de jongens al vrij snel weer weg om zich voor te bereiden. Louis geeft me nog een kus op mijn lippen en verlaat dan de kamer. Net als gister zit ik weer helemaal alleen. Ik pak mijn telefoon en ga naar Netflix. Ik klik The Alienist aan en begin met kijken.

Vier afleveringen later komen de jongens weer luidruchtig binnen. Ze vertellen me enthousiast over het concert. Ik lach om hun verhalen en de manier van vertellen. Uiteindelijk komt Paul binnen om ons te vertellen dat we nu echt terug moeten naar het hotel. De jongens staan op en lopen de kamer uit. Ik pak mijn krukken en sta ook langzaam op. Ik kruk de kamer uit achter de jongens aan. Ik kan het niet helpen om me toch een beetje eenzaam te voelen. Het is nergens voor nodig, dat weet ik, maar toch is het daar. Ik kijk naar hoe blij de jongens zijn, de gekke sprongen die ze maken, de gekke dansjes. Ik zou willen dat ik dat charisma had. Dat ik makkelijker vrienden zou maken, zonder dat ze me aankijken of ben éen of andere mongool.

De jongens zitten al lang in de auto voordat ik een keer instap. Ik zit naar Harry, die me een beetje verdacht aankijkt. Ik ontwijk zijn oogcontact en pers er een glimlachje uit. Waar komt dit ineens vandaan? Eerst voelde ik me nog prima, maar nu voel ik me... apart.

De jongens praten zingen mee met de radio. Ik kijk uit het raam naar het voorbij rijdende verkeer en de mensen op straat. Hoe veel van hen zouden er ècht blij zijn? Ik krijg een klein duwtje van Harry met zijn schouder. Ik kijk hem vragend aan en hij knipoogt, een lief gebaar. Ik glimlach een beetje.

Als we bij het hotel aankomen stap ik meteen uit en kruk ik het gebouw binnen. Ik ga rechtstreeks naar de liften. Ik hoor de jongens achter me nog lachen. In mijn eentje ga ik naar boven naar de kamer. Ik hink heen en weer om al mijn spullen bij elkaar te pakken en in mijn koffer te doen.

Een tijdje later gaat de deur open en komt Niall binnen. Hij glimlacht naar me en ik glimlach flauwtjes terug. Hij pakt snel al zijn spullen weer in. "Is er iets?," vraagt hij na een tijdje. Ik schud mijn hoofd. "Nee hoor," antwoord ik. Hij knikt en pakt de laatste dingen. "Klaar om te gaan?," Ik knik en loop met hem mee de kamer uit. Met de lift gaan we weer naar beneden en via de achteruitgang verlaten we het hotel. De bus staat al geparkeerd. Ik slik even voor ik instap. De rest zit al op de banken. Ik glimlach naar ze. "Ik duik meteen m'n bed in," zeg ik met een slaperige stem. Ik heb nog even kort oogcontact met Harry, die me bezorgd aan kijkt, voordat ik me omdraai om naar de bedden te gaan. Ik doe de deur achter me dicht en kleed me om in mijn pyjama. Ik ga in het bed rechtsonder liggen en doe het gordijntje dicht. Ik nestel me in het kussen en de deken en sluit mijn ogen. Ik hoor de jongens hard lachen en grappen maken in het woongedeelte. Niet veel later begint de bus te rijden en val ik in een onrustige slaap.