Sister of...

2

"Hey Ciaartje," hoor ik. Vlak daarna word mijn tas van mijn rug getrokken, en beland hij hard tegen de muur aan. Ik kijk Yara aan. Ze grijnst en duwt me op de grond naast mijn tas. "Biggetjes horen op de grond."

Het doet me pijn. De woorden.

Ik ga rechtop tegen de muur aan  zitten met mijn hoofd in mijn armen, en mijn knieën opgetrokken als een balletje. Ik vecht tegen de tranen. Wetend dat ze gelijk hebben. Ik ben een big.

Als de tweede bel gaat zucht ik. Ik ben te laat. Ik sta op en loop naar het goede lokaal. Ik klop op de deur en loop naar binnen. Geïrriteerd kijkt de leraar me aan.

"Ciara. Zitten. Nu." Snel ga ik op mijn vaste plek vooraan zitten.

Onder de les krijg ik verschillende propjes papier tegen mijn hoofd aan, waar verschillende scheldwoorden op staan. Aan het eind van de les merkt de leraar de papiertjes op en kijk hij boos de klas door. "Wie heeft dit gedaan?!" schreeuwt hij. Ik kijk voorzichtig om me heen. Iedereen wijst naar mij. "Ciara heeft het gedaan, meneer!" roept Yara. Slijmbal. "Ciara! Na de les blijven!" roept hij. Ik zucht en knik.

Ik raap de papiertjes op. Elk papiertje lees ik opnieuw.

Dik.

Lelijk.

Dom.

Biggetje.

Afgrijselijk.

"Eerst kom je te laat, en vervolgens gooi je maar van alles op de grond." Woede borrelt in me op.

"Ik heb het niet gedaan. Ik heb het niet gedaan!" roep ik boos. "Lieg niet tegen me!" roept hij terug. "IK LIEG NIET! IK LIEG VERDOMME NIET! IK HEB HET NIET GEDAAN!" schreeuw ik. Ik gooi de papiertjes naar zijn hoofd en storm het lokaal uit.

Ik ren weg, geen idee waar heen, maar ik ren tot ik niet meer kan...

In een tunnel zak ik via de muur naar beneden. Tranen stromen over mijn wangen. Een laagje zweet staat op mijn voorhoofd. Gefrustreerd trek ik aan mijn haar. Ik leg mijn hoofd in mijn nek en sluit uitgeput mijn ogen. Al hijgend en puffend val ik in slaap.

Het is pikdonker als ik wakker word. Ik sta op en begin met lopen. Op naar huis.

Ik open de voordeur en strompel moe naar binnen. Ik was verder weg dan ik dacht. "Ciara?" hoor ik vanuit de woonkamer. Mama's hoofd komt de hoek om, en als ze me ziet rent ze naar me toe en trekt ze me in een knuffel.

"Och meisje, ik was zo bezorgd," mompelt ze in mijn nek. Niall komt ook naar beneden gerent en mama laat me los. Hij slaat zijn armen om me heen en ik leg mijn hoofd tegen zijn vertrouwde borst aan.

Hij tilt me op en neemt me mee naar boven, waar hij me voorzichtig op bed neer legt. Hij haalt mijn schoenen van mijn voeten en legt de dekens over me heen. "Slaap lekker," fluistert hij, voordat hij de kamer verlaat.

Ik stop de goede boeken in mijn tas en loop naar beneden, klaar voor school. Een nieuwe, lange dag school. "Waar ga je heen?" vraagt mama, die de keuken uit komt lopen. "School," antwoord ik. "Oh, nee, dacht het niet. Jij gaat je bed weer in en rust uit," zegt ze. Ik schud mijn hoofd. "Nee, ik ga gewoon naar school. Ik ben geen mongooltje," zeg ik geïrriteerd. "Ciara! Denk om je taalgebruik!" zegt ze streng.

"Wat?! Jezus, ik doe ook alles fout!" schreeuw ik. "Wat is er toch met je aan de hand, liefje?" vraagt mama verdrietig. "Niks! Er is helemaal niks aan de hand!" schreeuw ik. Niall komt naar beneden met een slaperig hoofd. "Wat is hier aan de hand?" vraagt hij met zijn ochtendstem. Ik kijk hem aan. "Niks." Ik loop naar buiten en gooi de deur hard achter me dicht.

Op school kijk ik de hele dag stug voor me uit, en negeer ik alles wat er om me heen gebeurd, en wat er naar me geroepen word.

Als ik weer thuis kom loop ik meteen naar mijn kamer en ga ik op mijn bed zitten. Met harde muziek in mijn oren staar ik naar buiten.

Ik voel iemand naast me, en kijk Niall aan. Ik haal een oortje uit mijn ene oor. "Wat is er?" vraagt hij. "Niks," antwoord ik. "Ciaar, kom op, iedereen weet dat er iets is. Normaal doe je nooit zo," zegt hij. "Mensen veranderen," zeg ik. Niall zucht. "Doe nou niet zo vaag," zegt hij. Ik doe mijn oortje weer in en staar weer naar buiten.

Na een tijdje gaat Niall weg. Rust.

'cause I was never good at running away
'till you ran away nothing feels the same

see I was cut between the lighted shape
through the hours of darkness I found your name

I left my heart at the lowest places
lost all my graces in midnight flames