Sister of...

6

De volgende ochtend word ik al vroeg wakker gemaakt voor het ontbijt. Ik word heen en weer geschud en geïrriteerd kreun ik.

"Ciaar je moet er uit," zegt Niall. Ik draai me om en langzaam zak ik weer weg.

"Hé slaapkop wakker worden!" schreeuwt iemand en stuiterend word ik wakker. Liam staat op mijn bed te springen. Ik kreun en rol het bed uit. Ik beland op de grond en kreun weer. Ik hoor Niall lachen vanuit de badkamer. Ik grom en sta op. Boos kijk ik Liam aan.

"Ik kan er ook niks aan doen, ik werd er ook maar gewoon op afgestuurd," zegt hij. Ik loop sloffend de badkamer in, geef Niall een tik op zijn hoofd, en loop weer weg. Liam begint te lachen en ik draai me om naar Niall, die me met zielige ogen aan kijkt. "Karma."

Ik duw Liam de kamer uit en gris een stapeltje kleding uit mijn koffer. 

Samen met Niall kom ik de grote ontbijtzaal. Ik kijk naar de vele tafels vol met eten en ga bijna over mijn nek. Ik zak tussen Louis en Niall op een stoel en kijk toe hoe iedereen zijn ontbijt eet. 

"Moet jij niet wat eten?" vraagt Liam. Ik schud mijn hoofd. "Ze kotst alles uit als ze 's ochtends eet," zegt Niall. 

Als ze na een tijdje eindelijk klaar zijn stappen we de auto in en rijden we naar de arena waar ze op gaan treden vanavond. Er staan nu al tientallen fans rondom het gebouw. Zodra we uitstappen en beginnen te lopen merken ze ons op en beginnen ze te gillen. Een meisje vliegt Harry om zijn nek en drukt allemaal kussen op zijn wang. Meteen komen er twee bodyguard op af gespurt en word ze weggetrokken. Nog een paar andere grote mannen duwen ons naar binnen voor iemand anders ook nog maar een stap kan zetten in onze richting. 

We worden naar een kleedkamer gebracht, waar ik meteen op de bank neerplof. "Dus... Hoe vind je het tot nu toe?" vraagt Louis, die naast me komt zitten. "Wel leuk," antwoord ik. Ik lieg, tot nu toe vind ik het verschrikkelijk. Niall kijkt me aan, maar ik kijk niet terug. Hij weet dat ik lieg. Ik bijt op mijn lip.

"En nu eerlijk," zegt Louis. Ik kijk hem verbaasd aan, terwijl mijn hart tekeer gaat in mijn borst. Mijn wangen worden rood, en snel kijk ik weer weg. "We hebben alles al gehoord van Niall, Cici," zegt Louis zacht, waardoor iedereen me aankijkt om te zien hoe ik reageer. Een moment kijk ik iedereen aan, voor ik opsta en de kamer uit loop. 

Ik blijf lopen tot ik een deur zie met 'WC' erop. Ik vlucht erin en sluit mezelf op in een hokje. Een lange tijd is het stil, tot na een tijdje de deur open gaat. "Ciaar?" hoor ik Niall vragen. Ik hou mijn adem in en blijf doodstil zitten. Ik hoor hem naar binnen lopen en aan de deuren voelen. Wanneer hij aan de deur voelt van het hokje waar ik zit blijft hij staan. "Ciara ik weet dat je hier zit. Open de deur." 

Met een zucht doe ik wat hij zegt, en bezorgd kijkt hij me aan. "Ik moest het wel vertellen. Het is best vreemd als je opeens je zusje mee neemt op tour, weet je," zegt hij. Ik kijk naar mijn handen, maar zeg niks.

"Ciaar, ik weet dat je hoogstwaarschijnlijk boos op me bent, maar ik had gewoon het gevoel dat het het beste is, en als je wil mag je me zo hard slaan dat ik de volgende vier miljoen concerten niet meer kan zingen, maar... Ja." Ik kijk langzaam op met een kleine grijns.

"Wacht, ga je me nu echt slaan? Het was meer als een soort grapje of zo bedoeld, maar-"

"Ik ga je niet slaan." Zijn mond vormt een 'O' en hij steekt voorzichtig zijn armen uit voor een knuffel. Ik glimlach een beetje en sla mijn armen om hem heen. "Sorry," mompelt hij in mijn haar.

Samen lopen we weer terug naar de rest, waar iedereen me ook een knuffel geeft.

Die avond sta ik in het gillende publiek voor het podium, en de jongens spelen beter dan ooit. De hele show heb ik een glimlach op mijn gezicht, en ergens kan ik me wel voorstellen dat zo veel mensen ze leuk vinden.

Zodra ze afsluiten loopt de zaal langzaam leeg. Veel meiden hebben natte wangen van het huilen, terwijl anderen niet kunnen stoppen met glimlachen.

Ik loop met de menigte mee naar de uitgang, maar ga op het laatste moment de gangen van Backstage in. Ik loop een hoek om en zie de jongens aan het einde staan. Louis ziet me het eerst en rent nog vol adrenaline naar me toe. "Hey Cici! Hoe vond je het? Het ging echt zo goed! Jeetje wat hou ik van onze fans!" rateld hij. Hij slaat zijn arm om mijn schouder en lachend kijk ik hem aan. "Wat?" vraagt hij. "Niks," antwoord ik met een grijns.

Zodra we bij de rest zijn beginnen ze uitgebreid en vol passie te vertellen over het optreden, en met aandacht luister ik naar hun stemmen.

Na een aantal uur gaan we weer terug naar het hotel, waar ik zodra ik in bed beland als een blok in slaap val.