Sister of...

5

Moe zit ik op bed in een hotel in Amsterdam. Ik zet mijn telefoon aan, en meteen stromen de berichten binnen. Ze zijn allemaal van klas/schoolgenoten.

Ik open de eerste.

Durf je niet meer naar school, big?

Ik open de rest, en krijg tranen in mijn ogen. Waarom moeten ze mij hebben? Waarom?

Terwijl er tranen naar beneden stromen loop ik naar de badkamer. Op het moment dat ik de badkamer deur dicht doe, hoor ik de deur van de kamer open gaan.

Ik was mijn gezicht met koud water, en smeer er vervolgens een plamuurlaag foundation op.

Er word op de deur geklopt. "Ciara? Ben je bijna klaar? Dan kan je de jongens ontmoeten," zegt Niall.

"Ik kom er zo aan," antwoord ik. Ik werk mijn mascara nog even bij, en loop dan de badkamer uit. Ik glimlach naar Niall. "Ik ben klaar."

"Straks mogen ze me niet," pieker ik hardop. We zijn op weg naar de kamer van Harry en Louis, waar Zayn en Liam ook zijn.

"Ze mogen je heus wel. Je moet gewoon jezelf zijn," zegt Niall geruststellend. Het helpt niet.

Niall klopt op de deur en meteen zwaait die open. Ik kijk recht in de ogen van Harry. Even bevries ik, maar steek dan mijn hand uit.

Hij negeert mijn hand volledig en trekt me in een knuffel. "Ciara is het toch?" vraagt hij als hij weer los heeft gelaten. Ik knik en glimlach verlegen.

Met Niall loop ik ook naar binnen, en snel word ik aan iedereen voorgesteld. Ik zit naast Louis in het hoekje van de bank, terwijl ik naar de drukke jongens voor me kijk.

"Aarde aan Ciara." Er word voor mijn gezicht geknipt met iemands vingers, en beschaamd kijk ik op. "Wat?" vraag ik verward. "Of je wat drinken wil," zegt Louis, en kijkt me vragend aan.

Zonder dat ik er wat aan kan doen groeit er een kleine glimlach op mijn gezicht. "Nee, bedankt," zeg ik.

"Ja, ze moet wel, ze heeft nog niks gedronken vandaag," zegt Niall. Zuchtend kijk ik hem aan. "Ik ga naar bed," zeg ik, en snel loop ik de kamer uit.

Op een snel tempo loop ik over de gang terug naar onze kamer. Ik trek mijn pyjama aan, en duik in bed. Ik check mijn mobiel nog even, maar buiten alle haat berichten, is er niets bijzonders.

Op het moment waarop ik bijna in slaap val, gaat de deur vrij luidruchtig open. Ik draai me om en zie Louis staan.

"Ik moest bij je kijken van Niall," zegt hij. Ik draai me weer terug om, en twee seconden later voel ik het matras een beetje inzakken naast me.

"Jullie zullen me wel raar vinden," fluister ik na een paar minuten stilte. "Het rare meisje dat niks zegt."

"Je bent helemaal niet raar," zegt Louis verward. "Je bent gewoon verlegen, en dat is normaal," voegt hij eraan toe.

Ik zeg niks.

Ik hoor Louis nog "Welterusten," fluisteren, en vlak daarna zak ik weg.

Ze trekken aan mijn haar en spugen in mijn gezicht. "Je bent inderdaad een big, Yara had gelijk," zegt Louis in mijn gezicht.

Ik voel een stomp in mijn maag en wil voorover buigen, maar ik word aan mijn haar naar achter getrokken. Ik kijk in de blauwe ogen van Niall, en nergens zie ik een sprankeltje schuld.

Ze had gelijk. Yara hééft gelijk.

Ik schrik wakker en kijk bang om me heen. Ik hijg en voel dat ik ga hyperventileren. Niall word wakker en slaperig draait hij zich om. "Ciara, wat doe je?" Ik begin steeds sneller en sneller te ademen, en meteen springt Niall uit bed en zoekt hij iets van een zakje.

Hij vind nog een zakje van de broodjes die we gehaald hadden en snel geeft hij het aan me.

Hij trekt me tegen zich aan. "Concentreer je op mijn ademhaling. Het is allemaal oké, er is niks aan de hand..."

Na een tijdje word ik weer wat rustiger en gaan we weer liggen. Hij blijft me vasthouden, en samen vallen we weer in slaap.