Chciałem tylko powiedzieć, żebyśmy nie bali się żyć.
Może nie każdy moment będzie tak piękny, jak byśmy chcieli. Mimo wszystko, nie poddawajmy się. Wydaje mi się, że nie warto.
Wiecie co?
Ta jedna latarnia naprawdę istnieje.
Ktoś pod nią tańczy.
Ta jedna ulica naprawdę istnieje.
Ktoś biega po niej w deszczu.
To jedno drzewo naprawdę istnieje.
Ktoś obserwuje z niego ludzi.
Antoni naprawdę istnieje.
Tkwi w każdym z nas.
Myślę, że w końcu zrozumiał, jak ważne są emocje, przyjaciele, miłość, rodzina, czas oraz życie.
Życzę Wam (oraz samemu sobie), abyśmy nie bali się szeptać, mówić, krzyczeć.
Nie bójmy się żyć!
Bądźmy sobą, jak długo chcemy!
_________________________________________
_________________________________________
Wasz na zawsze
x
CZYTASZ
nie opuszczę cię
Short Storymały Antoni dorastał. z każdym dniem coraz szybciej. szkoda, że nikt nie zauważył jego samodzielności. rodzice nigdy nie chcą, aby ich dziecko wyfrunęło z gniazda. nawet martwi rodzice. {ZAKOŃCZONE}
