Kavuşamadığım

K |07|

''Şimdiye kadar hiç görmedim benKulak yoluyla iyileştirildiğini yürek acısının.''

William Shakespeare

Keyifli okumalar !

Gördüğüm manzarayla olduğum yere çakılmıştım sanki. Hiçbir şey duymuyor , etrafımdaki kimseyi görmüyordum. Sadece Doğuş ve çakma kızıl vardı sanki. Gözlerim buğulanmış , boğazım düğümlenmişti. Yutkunamıyordum. Kalbime uygulanan baskının tarifi yoktu. Nasıl böyle bir şey olabilirdi. Kızın konuştukları geliyor aklıma yeniden. Cumartesi gecesi konuşmuşlar ve gönlünü almıştı Doğuş . O müziği de bu kız için paylaşmıştı. Aklıma bir sürü şey gelmişti evet ama bu kız olacağını ya da bu okuldan biri olacağını düşünmemiştim hiç. Hareket edemiyordum. Ağlamamak için zor tutuyordum kendimi. Avuçlarımın içine tırnaklarımı geçiriyor ,  hissettiğim bu duygudan kurtulmak istiyordum. Doğuş ara ara gülüyor , ciddileşip bakışlarını bu tarafa çeviriyordu. Yanındaki arkadaşına çevirdim bakışlarımı. Bana üzülerek bakıyordu. Ne anlam çıkarmalıyım ortalıkta dönen bu durumdan. Ben, cuma gününden sonra yanıma gelip nasıl olduğumu soracağını düşünmüştüm. Beklentiler üzerdi. Şuan daha iyi anlıyordum. Her zaman insanlara sert bakışlarla bakan Doğuş , bugün çakma kızıla gülümsemişti. Yetmezmiş gibi yanına gelip oturmuştu. Kulağımda kızın iğrenç gülüşme sesleri çınlıyordu. Gitmek istiyordum. Buradan defolup gitmek bir daha bu yüzleri görmek istemiyordum. Ayağa kalkacağım sırada Nehir kolumdan tutmuştu.

'' Dur Kumsal , şimdi bir anda kalkarsan yanlış anlayacaklar. Biraz bekle ondan sonra kalkarız.'' Sessizce söylemişti Nehir. Haklıydı belki de. Ne düşüneceğimi bilmiyordum. Öylece bekledim. Ellerim buz kesilmişti. Titriyordum. Aşk mıydı bunları hissettiren ? Sevgilisi olan birine âşık mı oluyordum ? Şaka gibi bir şeydi değil mi ? Hayatımda ilk kez birine âşık olacaktım ve bana sunulana bakın. Neyin karşılığıydı bu ? Kime ne kötülük yapmıştım da bu şekilde sınanıyordum. Güçlü olmam gerekiyordu , her şey ortadaydı . İçten içe hissettiğim duyguların tarfini bugün bulmuştum. Âşık olmuştum. Ben Doğuş'a âşık olmuştum. Cuma günü daha çok hissetmiştim bunu.

Daha fazla tahammül edemiyordum. Çakma kızılla gülüp sonra bana bakıyordu. Bakışları nispet yapar gibi değildi. Bakışları farklı bir şeyler anlatıyor gibiydi ama bu sevgilisi olduğunun gerçeğini değiştirmiyordu. Nehir'e dönüp gidelim demiştim. Üzülerek yüzümü incelemiş kolumdan tutup kaldırmıştı beni. Gideceğimiz sırada arkamızdan birinin seslenmesiyle durmuştuk.

''Pardon bakar mısınız ? '' Bunlar kimdi ?

'' Efendim ? '' Demişti Nehir.

'' Biz senin adını öğrenmek istiyoruz. '' İkisi de uzun boyluydu. Biri sarışın diğeri esmerdi. Nehir'e söylemişlerdi galiba. Etrafta gezdirdim gözlerimi . Birçok kişi durmuş buraya bakıyordu. Ne meraklıydılar bunlar .Bir insan bir insanla konuşamaz mıydı ?

'' Nasıl yani ? '' Demişti Nehir düz bir sesle.

'' Bizim arkadaş seni çok beğenmiş , konuşmak istiyor. '' Bana bakarak konuşmuştu.

'' Kumsal'la mı ? '' Şaşkınca sormuştu Nehir.

'' Kumsal mı adın ? Evet onunla.'' Diyerek devam etmişti sarışın olan. Şaşırmıştım. Kim beni nerede görmüştü . Kafamı Doğuş'un olduğu yere çevirmiştim. Buraya bakıyordu. Yüzündeki ifadeyi seçememiştim. Çakma kızıl bir şey anlatıyor ama Doğuş buraya bakıyordu halâ. Karşımızda duran kişilere döndüm. İstemiyordum , kimseyle uğraşacak vaktim yoktu.