Until There Was You

Chapter 12

Oculoplania

It feels like a dream. A dream that I never expected too happen. My life before was simple but when I met him, everything has changed.

"Care to tell me bakit hindi ka sumipot sa lakad natin ulit?" tanong ni Hope nang nakaupo ito sa tabi ko. I immediately look at her.

She crossed her arms over her chest while glaring at me. I bit my lower lip, over the past few days kasi bihira narin ako nakakasama kila Hope. Niyaya nila ako minsan sa isa nilang lakad pero like usual these past few days hindi nanaman ako sumipot. I don't know why but Nathan and I became more fond to be together.

Hindi ko maipaliwanag ang nararamdaman ko kay Nathan kapag magkasama kami. I always feel a butterflies in my stomach and I can't control it. I don't know what does it call, these foreign feeling when I'm with him?

Napabuntong ako ng hininga at agad pinagmasdan ang kamay ko. Wala pa ako pinagsasabihan kahit kanino ang tungkol sa mamagitan sa amin ni Nathan. Yes, he confess his feelings for me but I never saw he's motive to court me. Hindi ako sigurado at bago lang ito sa akin lahat.

"Hope you are my bestfriend right?" tanong ko sa kanya at bigla nagkasalubong ang dalawang kilay niyang tumingin sa akin.

"I am Abby. Why is there something wrong?" May pagalala na sabi ni Hope sa akin.

I bit my lower lip and tried to calm myself.

"I don't know where to start but please Hope don't judge me."

"What is it nga? Pinagkakaba mo ako eh." Maslalo itong lumapit sa akin. "Ano na Abby?"

"Ito na nga, ang eager masyado." Nandito kami ngayon sa isang bench sa tapat ng flied. Tumingin ako sa paligid and thankfully wala naman masyadong taong dumadaan.

"First week ng pasukan natin, palakad na ako pa balik sa dorm nang may na kita ako ng isang wishing well,"

"So naging totoo yung wish mo?" Singit ni Hope.

"Can you just shut your mouth Hope? Listen to me carefully wag kang magsasalita hanggat hindi pa ako tapos pwede ba? " dali naman ito tumango at tila bang ni-zipper kunwari ang kanyang bibig.

Napatawa naman ako sa asta niya.

"So yun nga nandun ako humihiling sa harapan ng balon nang biglang dumating si Nathan," bigla naman lumaki ang kanyang mata pero hindi siya nag-akmang magsalita.

Kwinento ko sa kanya ang lahat na nangyari. Mula sa umpisa hanggang ano nangyayari ngayon. Wala ni isa akong nilagpasan sabihin. Nakikinig naman ito mabuti sa lahat ng kwento ko sa kanya at panay tango nito.

"That's why I felt something suspicious going on. Nathan Schmidt? Seriously Abigaile?" I bit my lower lip and looked away.

"Diba binabalaan na kita dati tungkol sa kanya pero ano ginawa mo Abigaile hindi ka nakinig sa akin." She suddenly pinch my cheeks and smiled widely at me.

"Panay tanggi ka pa sa akin dati na hindi mo type ang tipo ni Nathan. But looked what happen, you obviously like him Abigaile."

"Hindi kaya!" Umirap ako sa kanya.

"Really? Kung magkwento ka nga sa akin kinikilig ka pa. Pero base sa kwento mo I think he really likes you Abby. From saving you from that rapist, pinahiya si Alex and telling everyone that your his girl, that romantic date that he planned out and from that moment he suddenly confess his feelings for you." Bigla naman niya ako sinundot sa taligiran habang kinikilig siya.

"Hindi ganun ang isang Nathan Schimidt na kilala ko. I stalked them for years babe. He really likes you a lot."

"You really think?" Malungkot na tanong ko sa kanya.