Until There Was You

Chapter 28

Near

Sinikop ko ang buhok ko dala sa lakas ng hangin habang naglalakad, na langhap ang simoy ng hangin ng Manila bay.

I always admired watching the beautiful scenery of its sunset on how it was calm and giving hope for another day ahead. Another life to be fulfill.

Huminto ako sa aking paglalakad at umupo sa tapat mismo, sa bumababang araw sa aking harapan. Napabuntong ako ng malamin na hininga at pinagmasdan ang ganda ni'to.

This day was so full of surprises that I don't even know how will I process a thing. Wala naman masama sa nakita ko kanina but it shocks me unexpectedly. Gusto ko uminom at magpakalasing pero ano naman ang dudulot ni'to? There's nothing that can change a thing!

I want to know... To know what was really going own... What was really happening!  Hindi ko masasabi kontento ako sa nakikita at nababasa ko. All I want is to heard it from them.

Alam ko hindi ito madali sa amin lahat, lalong lalo na sa akin. I want to have a closure of everything that can possibly make sense in my life. But why...why they didn't even want me to know?

Ang sanhi kung bakit ako bumalik ng Pilipinas ay upang gumawa ng magandang simula muli. Magandang simula na pinangarap ko dati bago naglapit ang tadhana namin ni Nathan.

Until he came to my view, everything turns what I seemed not expecting to happen, to feel crazy in love with him. But fortunately an obstacle that is not that easy to win. I know every challenge has it's own meaning and concurrence but why there will always be this way?

Mabilis kong pinunasan ang mga tumutulong mga luha sa aking pisngi at mainam pinagmasdan muli ang bumababang araw sa Manila bay.

I just really hope tomorrow is another day. Another day that can keep me moving forward.

MATAMLAY akong pumasok ng restaurant kinabukasan, pagbukas ko ng pintuan maligayang ningitian at binati ako ng aking mga staff.

" Magandang umaga po Chef!" bati ni Joy sa akin. Pinsan ni Hope na isang assistant chef.

"Walang maganda sa araw ngayon Joy." anya ko dito at deretso lumakad sa aking opisina papasok. Gulat naman nitong sinundan ako at agad itong sinarado ang pintuan.

Tinanggal ko ang aking jacket at sinampay sa rack stand sa aking gilid at umupo sa aking swivel chair habang hinihilot ang aking sentido.

"Anong ganap Chef? Nag-away ba kayo ni CEO pogi?" intriga nitong tanong ng umupo sa upuan sa aking harapan. I remain silent and lazily looked at her directly.

"Ano na Chef, magkwento ka naman?" I rolled my eyes at her. Kung gaano kakulit at maingay si Hope mas lalo naman ang kanyang pinsan. "Si Chef naman parang walang tinawala sa akin!" anya ni'to.

Umiling naman ako sa kanya. "Nothing interesting Joy. Go back to work, mag-oopen na tayo maya-maya." She looked at me suspiciously.

"What?" Sabay taas ko ng aking kilay.

"Si Chef naman!" Inis ni'tong sabi at napakamot sa kanyang batok.

"Joy." Mariin kong sabi sa kanyang pangalan. "Isa..." Pagsisimula ko ng bilang.

"Ito na Chef lalabas na." Anya ni'to at mabilis ng lakad palabas ng aking opisina.

MAHIGIT apat na oras na walang hinto ako nagluluto ng mga orders ng mga costumer. Kung hindi lang pumasok ang magaling na Hope, edi sana hindi ako ganitong katarantang nagluluto. Wala man lang pasabi na hindi ito papasok ngayon, dahil sumama ang bruha sa medical mission nila Alex. Sa pinsan niya pa ko nalaman.

"Okay na ba ang sauce Ben?" Tanong ko sa isang co-Chef ko.

"Malapit na Chef!" Anya ni'to.

Pinunasan ko naman ang gilid ng plato habang inaayos naman ni Joy ang representation ni'to.

"Ben!" Tawag ko muli di'to. Sakto nasa gilid ko na ito at kinalat ang sauce sa taas ng potahe. Dali ko naman tinunog ang bell upang tawagin ang waiter na magseserve ni'to.

"For table 24!"

"On it Chef!" Ngiting tumango naman ako at sinunod ang susunod na order ng iilang mga costumers. Pero nang uumpisa na sana ako bigla may lumapit na isang waiter sa akin.

"Chef Abigaile." Tawag ni'to na para bang kinakabahan. Nakakunot naman ang aking noo tinignan ito.

"Bakit Ramon may nagreklamo bang costumers?" Anya kong tanong sabay  pinunasan ang ilang tumutulong pawis sa aking leeg gamit ang aking bimpo.

"Hindi po iyon Chef." Kumunot naman lalo ang aking noo.

"May gustong makita at makausap ka Chef." Napabuntong naman ako ng aking hininga at inumpisahan I-chop ang iilang mga putahe.

"Ramon nakikita mong abala ako sa pagluluto. Sabihin mong hintayin nalang ako matapos ito. Mga reporters ba?" Hindi inabalang tinignan ito at patuloy akong nang-hihiwa.

"Hindi po Chef." I suddenly rolled my eyes.

"If it was Nathan tell him wala akong panahon kausapin siya. " mataray kong sabi.

"Hindi po si Sir, Chef." Anya ni'to.

"Edi sino naman? " sabay taas ng isang kilay kong tinignan siya.

"It's Ms. Razon Chef... Mia Razon."

*