Until There Was You

Chapter 27

Sudden

Kanina pang pa balik balik ang tingin ni Mama sa amin dalawa ni Nathan. Mukhang hindi makapaniwala sa kanyang nakikita ngayon. Dalawang linggo na rin ang nakalipas ng pinatawad ko ito at nagkabalikan kami ni Nathan. Ang mali ko lang, hindi ko na sabi kay Mama ang tungkol dito.

Nakaupo na kami ngayon sa sofa kaharap si Mama. I'm started to get paranoid. Kanina pang hindi nag-sasalita si Mama.

Only if I can only read her mind.

"What's the meaning of this?" Kalmado nitong sabi ngunit hindi pa rin nawawala ang gulat sa kanyang boses.

I was about to open my mouth when Nathan preceded me.

"Were back together Ma'am." Nathan directly said even without blinking his eyes when looking straight at her.

Hinawakan bigla ni Nathan ang nanginginig kong mga kamay sa hita ko at pinatanong ito sa kanya. Lumipat naman ang tingin ni Mama sa aming mga kamay na nakapilipit sa isa't isa.

Bumuntong na malamin ng hininga si Mama sabay hinilot ang kanyang sentido. Napakagat ako ng ibaba kong labi dahil sa kaba.

"It will be fine." Nathan suddenly whisper to my ears. Hinimas niya ang aking likod , kahit papaano na bawasan ang aking kaba. Lumingon naman ako sa kanya at binigyan ito ng isang ngiti.

"Abigaile," Mama called my name.

Napaayos ako ng aking pag-kaupo at deretso tumingin sa kanya.

"Ma," I said.

" You are a grown up lady now Abigaile. I don't have any rights in your decisions in your life but you now. I'm just here to support and guide you hija. Sino naman akong ina mag-tututol pagsasamahan ninyo kung siya naman ang nagbibigay kasiyahan sayo?" Anya ni'to.

Bigla naman lumapad ang aking ngiti at mabilis sinunggaban ng yakap si Mama.

Simula una palang ng relasyon namin ni Nathan suportado na siya dito. At kaylan man hindi niya ako sinita o pinagbawalan. Kahit na nakaranas kami ng pagsubok ni Nathan dati hindi ito nag-tanim ng masamang loob sa akin o kay Nathan.

Ang pagsubok nga naman, na babalik pa rin kami sa piling ng bawat  isa at mas lalo patitibayin ang aming pag-sasamahan. Above all, I am so bless that she's my mother,a very considerable and caring one.

Pinagpatuloy namin ang aming agahan ni Nathan kasama si Mama. The breakfast went all smoothly for all of us at some point may konting katahimikan lang but we continue to chat. Si Mama ang madaldal sa amin ni Nathan , we just silently listening and nodding to every word she said.

Pagtapos namin nag-agahan nag-paalam na si Nathan sa amin na papasok na ito sa kompanya. Hinatid ko naman ito hanggang pintuan.

"See you later Love." He said and gave me a kiss from my forehead.

"Take care." I said. Tumango naman ito at umalis na rin kaagad.

Pagdating ko ng kusina, kasalukuyang inaayos ni Mama ang mga pinag-kainan namin. Tinulungan ko naman ito nag-lagay ng mga pinggan sa lababo at ako na rin ang naghugas. Pagtapos ko mag-hugas sinundan ko agad ito sa sala.

"How's my Chef?" Pangangamusta niya sa akin ng ako'y naka-upo na.

"Every things fine Ma, last week pa nag-bukas ang restaurant namin ni Hope. You should visit Ma habang nandito ka sa Manila." Tumango naman nito.

Hinawakan bigla ni Mama ang isa kong kamay, napatingin ako dito saka ko inangat ang tingin sa kanya. May puno ng pag-alala ang mukha ni'to.

"Okay na ba talaga kayo ni Nathan? I mean okay na ba sa Mama niya?" Seryosong tanong ni Mama sa akin.