Gözlerimi araladığımda günün ilk ışıklarına "merhaba" demiştim kendimce.
Bütün gece uyumamıştım tabii ki. Nasıl uyumam beklenirse. Oldukça yorgun bir şekilde kalktıktan sonra üzerimi değişmiş ve aşağı inmiştim, saate bakmadan.
Salona gözüm iliştiğinde hala uyuduğunu görmüştüm. Yabancı olduğum bu evde daha iyi yapacak bir şey olmadığından kahvaltı hazırlamaya karar vermiştim. Neyin ne olduğunu bulmaya çalışırken oldukça da fazla gürültü çıkartmıştım.
"Yandığımın resmidir bu." Dedim kendi kendime konuşarak. Yine de bozuntuya vermedim ve yapabildiğimi yapıp masayı güzelce hazırladım.
"Bence oldu ya, daha iyisini nereden bulacak?" Dedim yaptığım masaya bakarken. Arkamı dönüp salona gitmiştim, ölü gibi hala yatıyordu. Yavaşça kolunu dürtükledim.
"Eğitmen pro-hero bey güne ne zaman başlamayı düşünüyor acaba..?" Dedim. Ruhu bile duymadı. Kaşlarımı çatıp biraz daha dürtükledim, yine tepki yoktu.
"Tabak falan mı kırsam..?" Dedim mutfağa doğru bakarak. Bileğimde bir el hissetmemle bakışlarımı tekrardan önüme yönelttim.
"Bunu yapayım deme."
Yemek süresince bir şeyler konuşmamıştık. Ben yemeyi bitirdiğimde tabağımı kaldırmak adına masadan kalkmıştım.
"Uyumadın mı tüm gece?" Dediğinde şaşkınca ona dönmüştüm.
"Çok mu belli oluyor?" Dedim tezgaha yaslanarak. Kahvesinden bir yudum aldı.
"Ben sürekli aynı durumda olduğumdan anladım." Dediğinde önüme doğru bakmaya başladım.
"Neden buraya geldin?" Diye sorduğunda şaşkınca ona baktım. Aslında şaşırmamam gerekiyordu ancak aradan saatler geçip sorduğu için şaşırmıştım.
"Geldiğim yerde güçleri olan insanların sayısı yok denecek kadar az. Haliyle olanların da pek hoş karşılandığı denemez. Düzgün bir eğitim almak istiyorum. Dünya genelinde en çok deneyimi olan ülke burası. En iyi kahramanların çıktığı ülke de."
"Kahraman olmayı neden istiyorsun?"
"Her bir hayatın yaşanmaya değer ve kurtarılmaya değer olduğunu düşünüyorum. Bu düşüncem de beni kahramanlığa itekliyor. Önümüzde savaşmak durumunda olduğumuz bir hayat mücadelesi var, savaşırsak kazanabileceğimiz bir mücadele."
Yüzündeki şaşkınlığın boyutu o kadar fazlaydı ki... Bunu tarif etmek için kelimeler yeterli gelmezdi.
"Henüz 17'sine girmemiş biri için fazlasıyla olgunca fikirler." Dedi bardağına baktığı esnada. Görmese bile omuzlarımı silktim.
"Erken olgunlaşmak zorunda kaldım."
"Bugün benimlesin o zaman."
*****
"Bu inanılmaz..."
Verdiğim ilk tepki tam olarak bu olmuştu.
Koskoca U.A'nin önünde duruyorduk çünkü.
Ağzım açık beş karış okula bakarken benimle ilgilenmeden okula doğru yürümeye başlamıştı. Kendime geldiğinde adımlarımı hızlandırmış ve yetişmiştim.
İçeri girdiğimizde de tepkim aynı şekilde devam ediyordu. Bir yere gelince adım atmayı bırakmıştı. Bu da benim ona çarpmama sebep olmuştu. Omzunun üzerinden bir bakış atmıştı. Tebessüm etmiştim buna karşılık olarak. Bir şey dememiş ve karşısında duran kapıya bakmıştı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bird Set Free (BNHA Fanfic)
Fanfic"Bir kere beni sinirlendirmesen olmuyor değil mi?" "Ateşle oynamak hoşuma gidiyor."
