"Bu rahatlığın beni çıldırtıyor Kisara."
Aizawa'nın kurduğu ilk cümle bu olmuştu.
"Panikleyip kendimi kötü bir duruma sokacak bir şey yoktu ortada. Evet, ilk başta kendimi o halde bulunca çok korktum, panikledim ama sonrasında buna gerek olmadığını fark ettim."
"Sen ne dediğinin farkında mısın?!" Çok öfkeliydi. Haklıydı da bir bakıma, sonuçta velim görevini üstlenmişti. Buna mecbur değildi ama yapmıştı.
"Kisara karşındaki bir villain, umarım farkındasındır. Ve bu villainin sana karşı bir ilgisi olduğunun da farkındasındır."
Bana karşı bir ilgisi...
"Bana karşı bir ilgisi yok." Dediğimde burnundan garip ses çıkarttı.
"Garip amaçlar için ilgisini gayet çekebilecek potansiyeldesin. Ayrıca neden onu savunduğunu da anlamış değilim. Senin bu çocukla ne gibi bir işin olabilir aklım da almıyor.
"Bir işim yok." dedim ona bakmadan.
Sinirle saçlarını karıştırdı, ondan bir şeyler saklamak hoşuma gitmiyordu. Bu konuyu paylaşmak da istemiyordum bir yandan.
"Tahmini ne zaman bana güveneceksin?" Dediğinde kaşlarımı çattım.
"Ben size zaten güveniyorum."
"Güveniyorsan neden bir şeyler saklıyorsun? Dabi'nin kimliğini de biliyorsun öyle değil mi?" Dediğinde başka tarafa baktım.
"Bu bir şeyi değiştirmez."
"Çok şey değiştirir." Dedi ve ayağa kalktı. Sonra bana döndü.
"Bundan sonra yurtta değil, burada kalmaya devam edeceksin." Dediğinde kaşlarımı çattım.
"Hayır arkadaşlarımla kalmaya devam edeceğim." Dediğimde sinirle bana döndü.
"Başına buyruk davranmayı kes ve kurallarıma uyup başında birinin olduğunu hatırla artık."
Dediği cümlenin etkisini cümlesini tamamladıktan sonra anlamıştı. Oturduğum yerden kalkmış, düz bir ifadeyle ona bakmaya başlamıştım.
"Ben büyüdüm, başıma buyruk bir şekilde. Çünkü böyle yapmamamı söyleyen ve başımda duran hiç kimse yoktu. Ve bu, bu şekilde devam edecek. İnsan ne ise o'dur, bu değişmez."
Cümlesini duymadan evden çıktım ve yurdun yolunu tuttum. Esen rüzgar saçlarımı havalandırırken olan olaylar canımı yakmaya devam ediyordu her zamanki olduğu gibi.
---
"Della Robbia-san çok şükür iyisin!"
Iida arkadaşını gördüğü için çok sevinmişti. Kisara Iidaya bir bakış yolladı ve tebessüm etti. Kisarayı fark eden herkes başına toplanmış ve soru yağmuruna tutmaya başlamıştı.
"Dinlenmek istiyorum, konuşmak istemiyorum." Dedi Kisara arkadaşlarına bakmadan. Onları geçtiği esnada karşısında Shoto'yu gördü. Endişeli bir biçimde ona bakan Shoto'yu. Derin bir nefes aldı ve yanından geçip gitmek istedi sadece ama Shoto buna izin vermedi.
"Gel konuşalım."
"İstemiyorum."
"İtiraz etmen bir sonuç vermeyecek. Hadi."
Kisara bir şey demedi ve Shoto ile yürümeye başladı. Shoto onu odasına götürdükten sonra kapıyı kapattı ve kapının arkasına yaslandı. Kisara ise onun yatağına oturdu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bird Set Free (BNHA Fanfic)
Fanfic"Bir kere beni sinirlendirmesen olmuyor değil mi?" "Ateşle oynamak hoşuma gidiyor."
