Sen Ne Çeşitsin?

12- İşte Başlıyoruz

Size bir tavsiye; sakın yağmur yağarken birinin arkasından koşmayın çünkü şu an tam olarak bunu yapıyordum.

Ben Ciddiyim.

Andrew,ben ve Enes'i hiç açıklanamaz bir şekilde gördü ve kafasını sallayıp gitti. Enes'e onu arayacağımı söyledim ve bende evden çıkıp onun arkasından koşmaya başladım.

Klişe bir olay yaşamasaydık ne olurdu?

Yani o son model,sıcacık arabasına binip gitti ve ben yakalayamayacağımı bildiğim halde arabanın peşinden koşmaya devam ediyodum.

Ah,ama yağmur alerjim buna hiç yardımcı olmuyor.

Yağmur alerjisi mi? dediğinizi duyar gibiyim. Evet,yağmur alerjisi ya da onun gibi bişey. Yağmura çıktığımda nefes alış-verişim hızlanıyor ve ciğerlerim birçok kişiden,koşmadığım halde daha hızlı yanmaya başlıyor. Daha sonra burnum kızarıyor,burnum sızlamaya başlıyor ve ilacımı almazsam öksürük krizine giriyorum.

Ben,şu anda 5.ve en tehlikeli seviyedeyim. Öksürük ve nefes düzensizliğim yüzünden görünüşüm bulanıklaşmaya başladı, nefes alamıyorum ve ben salak gibi ilacımı zamanında almadım.

Sanırım burada,Enes'i öptükten hemen sonra öleceğim.

Cebimden ıslanmasını umursamadan telefonu çıkardım ve Andrew'i aradım. Konuşamasam bile mırıltı falan çıkardığımda anlaması gerekirdi,değil mi?

Arama tuşuna bastım,ama bir anda gözüm karardı,ayaklarım uyuştu ve yere yığıldım. Başımı çarptığımda,bilincimin kapanmaya başladığını anlayabiliyordum çünkü yağmuru hissetmiyordum. Sadece damla üzerimde duruyordu. Üşüme,yanma,ya da ona benzer birşey yoktu.

İşte şu anda tek normal şey buydu.

--
Uyandığımda, bir koltuktaydım. Gözlerimi açmaya çalıştım, fakat birşey engel oluyordu.

Etrafıma baktım. Telefonum konidinin üzerinde duruyordu.

Tamam,böyle bi durumda telefon düşünmem çok saçma fakat... Hadi ama! O iPhone 6!

"Acaba ölmüş müdür?" Tanıdık bir ses konuştu.

Ceren "Saçmalama Cenk seni kürekle kovalarım."

"Tamam tamam"

Gözlerimi tamamen açtığımda herkes bana döndü. Herkes dediğim 2-3 kişiydi. Cenk, Ceren ve Emre vardı.

Emre "Uyandı." dedi oturduğu koltuktan kalkıp bana doğru gelerek.

"Gerçekten mi kuzen? Biz uçuyo sanıyoduk." diye dalga geçti Ceren.

"Çocuklar sakin." Dedi Cenk

O sırada Andrew içeri girdi. Bakışlarımız buluştuğunda gözlerimi devirdim.

"Çıkabilirsiniz."

Andrew'in sözüne karşı Cenk "Ara beni" dercesine elini telefon gibi yapıp kulağına götürdü ve gülümsedi. Bende ona gülümseyip kafamı aşağı yukarı salladım ve kapıdan çıkmasını izledim.

Ceren bana öpücük gönderdikten sonra çıktı. Emre hala olduğu yerdeydi. Andrew bakışlarını ona çevirirken Emre'ye döndüm.

"Emre,sonra konuşuruz tamam mı? Şimdi gidebilirsin." Andrew'e bakarak konuştum

"İyi olduğundan emin misin?"

"Değilim ama iyi olacağım."

"İyi o zaman. Ara."