Living with the Bad Boy (Bad Boy Series #1)

CHAPTER 5

Chapter 5: Surprise

“SHE needs to rest and eat nutritious foods. She just need to have a plenty of rest. Don't let her overdo some activities.”

“Yes, doc. I understand. Thank you.”

“You're a grown up man now, Con. Who is she huh? Is this your girlfriend? I never seen you this worried before. I've been watching you since you're a kid.”

“T'ss. She's not. I-I'm just her friend. Stop sticking your nose with someone's business.”

“Hahaha obnoxious as always. Hmm. . .I think she's a special friend?”

“Tito!”

“Okay. Okay! I'll stop.”

Nagising ako sa pag-uusap at tawa ng isang taong hindi ako pamilar kaya napamulagat ako. Narinig ko rin ang boses ni Con kaya mas lalo akong napabalikawas sa kama.

Agad na sumalubong sa 'kin ang nakapamulsang Con at hindi ko inasahang nakatitig pala ito sa 'kin. Napadako ang tingin ko sa katabi nito na nag-aayos ng gamit at nilalagay sa lagayan nito. Base sa nakita kong stetosscope na kakalagay niya lang sa isang itim na attachecase  ay nakumpirma kong isa itong doctor.

Bakit may doctor rito? Hindi naman ako tumawag ng doctor ah?

Nanlaki ng husto ang mata ko nang maalala ang nangyari sa 'kin. Doon ko napagtantong kung bakit nandito ang isang doctor sa kwarto ko.

“C-con ikaw ba ang tumawag sa kanya? Wala akong perang pambayad!”

“Relax. That's our family doctor, you don't need to worry anything.”

“P-pero—”

“Tsk!”

Napatingin ako sa pinto nang marinig ang halakhak ng docto na 'yon. “Mauuna na ako Con,” paalam niya.

“Uh. . .don't mention this to my mon and dad please,” wika sa kanya ni Con. Tumawa lang amg soctor at agad na naptingin sa 'kin. Ngumiti ito sa 'kin at agad na nagpaalam para umalis.

Nang makaalis sa kwarto ko ay siya namang lakad ni Con papunta sa pinto. Napatigil lang siya ngunit hindi ako nililingon. Napagmasdan ko tuloy ang likod nito. Nakalagay lang ang dalawa nitong kamay sa magkabilang bulsa niya. Ang kulay asul na buhok nito ay gulo-gulo at parang hindi nakakakita ng suklay. Subalit, kahit na ganoon ay ang gwapo niya pa rin sa anggulong ito.

“Con. . .uhm. . .ano. . .salamat,” tugon ko. Ilang segundo akong naghintay sa sagot niya pero wala itong naging tugon sa pasasalamat ko. “S-sorry, naabala pa k-kita,”

“T'ss. Stop apologizing, will you? You need to rest. Huwag kang tatanggap ng mga homeworks or other activities galing sa mga kaklase o school mates mo.”

Alam niya? Syempre malamang kaklase nga kami. 'Si ka naman nag-iisip Ysa, e. Akala ko ay tapos na siya at aalis na sa kwarto ko pero may dinagdag pa siya.

“Kumain ka sa eksakto sa oras. You need to take good care of yourself Ysa,” anito na may bahid ng panenermon. Hindi pa rin siya nakaharap sa 'kin. Ganoon lang siya, walang galaw-galaw man lang habang sinasabi ang mga salitang iyon.

Bigla akong napahawak sa aking dibdib. Hindi magkandamayaw ang pagtibok nito at pabilis nang pabilis iyon. Tila may nangangarerera sa loob ko at hindi ko maintindihan iyon.  May kung anong hindi mapangalanang pakiramdam ang umiikot sa t'yan ko.

Gumalaw ng konti angbalikat ni Con at unti-unting lumingon sa deriksyon ko. Tila naging mabagal ang oras sa pagitan naming dalawa na naging dahilan para mapaawang ako. Muling nagtama ang mga mata namin at ganoon na lang ang pag-iiskandalo ng puso ko.