To be with Strangers

Chapter 23

Napansin kong bukas pa ang lahat ng ilaw sa bahay kaya alam kong gising pa sila at hinihintay nila akong makauwi, pagkapasok ko pa lang ay bumungad ang mga mukha nilang nag aalala para sa akin.

"Hey Ai, uhm... about what happen earlier I'm so sorry I know that accident will gave you trauma so I tried to calm you down but please don't get me wrong I never intended to make you feel that way I'm really sorry babe" I just look at Jaemi with no expression on my face, but then I just realize by now I also hurt her feelings earlier so I cried again because of the guilt in my heart.

I shouldn't do that to her because I know she just want to make me feel that they're always be at my side even on my downfall.

They came to me and hugged me really tight "I-I'm so so sorry Jae-Jaemi, gi-girls sorry kung nag aalala kayo para sa akin pe-pero minasama ko yun hi-hindi ko na kasi talaga ka-kaya a-ang sakit sakit bakit ngayon pa hindi ko kayang mawala siya sa akin a-anong gagawin ko?" nauubusan na ako ng hangin at ramdam na ang pagod sa mata ko kakaiyak

"Ka-kasalanan ko to e! kung pinigilan ko lang sana siya di to mangyayari, alam ko na sa sarili kong di na maganda ang pakiramdam ko pero binalewala ko lang!dahil sa desisyon ko napahamak lang ang taong mahal ko!" At mas humigpit pa ang yakap nila sa akin

"Shh Aichi wag na wag mong sisisihin ang sarili mo sa nangyari kay Caldwell di mo naman ginusto yun, Ai kailangan mong maging malakas ngayon, para sa sarili mo at para kay Caldwell" pagsasabi ni Ria habang hinahaplos ang buhok ko, pero napansin ni Zia ang sugat sa labi ko kaya nagtaka siya

"Ai, saan mo nakuha yang sugat mo?"

Di ako makapagsalita kaya mas kumunot ang noo ni Zia at pinagkrus ang mga kamay "Ai tinatanong kita bakit may sugat ka, sagutin mo ko" napayuko na lang ako at sinabi ang nangyari

"Nasampal ako ng Mama ni Caldwell, pero dapat lang naman kasi napahamak ang anak niya dahil sa akin, alam ko na di sila payag sa pagsali ni Caldwell pero hinayaan ko yun,sinuway ko yun kaya naiintindihan ko kung bakit niya nagawa yun ayaw niya lang maulit ang nangyari sa Kuya ni Caldwell" tuloy tuloy na pag iyak ko

"I think you should get some rest babe I know you're tired crying all night let's go I'll sleep with you" inalalayan na ako ni Lauren papunta sa kwarto ko hanggang sa makarating kami dun ay hinawakan ako ni Lauren "Thank you Lau, pero okay lang ako dito di mo na ako kailangang samahan, mas gusto ko din kasi mapag isa ngayon" she tapped my shoulder ang look at me with concerned eyes

"Are you sure?" tumungo ako at ngumiti bahagya sa kanya

"Okay,but if you change your mind, knock on my door okay?" At umalis na siya sa kwarto ko.

Naghilamos at nagbihis lang ako at humiga na, hinang hina na ako kaya humingi muna ako ng leave sa trabaho ko dahil baka magkaproblema pa dun dahil lutang ako at maging lalamya lamya lang. Sobrang bigat pa rin ng loob ko pero dahil siguro sa sobrang pagod ay nakatulog agad ako.

Nagising na lang ako nang mag ring phone ko, kinuha ko kaagad to at sinagot kahit di ko alam kung sino yung tumawag sa akin

"Hello? Si-sino to?" bigla akong napabangon dahil nabosesan ko ang tumawag sa akin

"Hey uhm Aichi, this is Giel can you come to the hospital? May malay na si Caldwell pupunta dyan si Seth kasama si Cion susunduin ka nila so be ready" agad agad akong naligo at nagbihis, kinakabahan pero excited makita si Caldwell pero bigla kong naalala na baka nandun din ang magulang ni Caldwell hindi malabo na magkita kami dun pero linakasan ko na lang ang loob ko dahil gusto ko na din makita si Caldwell.