" ရော့ "
မနက်ခင်းပြေးဖို့ခြံရှေ့အထွက် ဘယ်ချိန်တည်းက ရောက်နေမှန်းမသိတဲ့byun baekhyun ဆိုတဲ့ ဟာလေးက ရှေ့က ပိတ်ရပ်ပြီး လက်ထဲက ချောကလက်ကိတ်ကို အတင်းထိုးပေးလာတယ် ။
" ဒါကဘာအတွက်လဲ "
" လာဘ်ထိုးတာ "
" ဘာ! "
" ဒီမုန့်လေးစားပြီး မနေ့ကလုပ်ခဲ့သမျှတွေကိုခွင့်လွှတ်ပေး "
ခေါင်းကမြေကြီးထဲရောက်အောင်ထိငုံ့နေပြီး နှုတ်ခမ်းတဆူဆူနဲ့ ပြောနေပုံကိုက မတရားတွေခွင့်လွှတ်ချင်စရာ ။
ချိုချိုသာသာပြောရင်တောင်လက်ခံနိုင်သေးတယ်
ခုဟာက ဆောင့်ကြီးအောင့်ကြီးနဲ့ ။
" ရော့ ယူလေ လက်ညောင်းနေပြီ "
" မင်းငါ့ကို ချိုချိုသာသာပြောဖို့စိတ်ကူးမရှိဘူးလား "
အတင်းထိုးပေးနေတဲ့ချောကလက်ကိတ်ကိုမယူသေးဘဲ
လက်ကိုပါတမင်ပိုက်ပစ်လိုက်ပြီး ခပ်တည်တည်နဲ့ပြန်မေးလိုက်တော့ ခေါင်းကိုဆက်ကနဲမော့လာကာ
မျက်စောင်းခဲပြီး ကြည့်လာတယ် ။
တော်တော်လေးကိုခွင့်လွှတ်ပေးချင်စရာကောင်းပါပေရဲ့ ။
" ခနကကျခေါင်းကိုမြေကြီးထဲရောက်အောင်ငုံ့နေပြီးတော့
ခုကျ ဘယ်လိုအကြည့်တွေနဲ့လာကြည့်နေပြန်တာလဲ
အပြစ်လုပ်ထားတာက မင်းနော် ငါမဟုတ်ဘူး "
" စစလုပ်ချင်းဆိုတော့နည်းနည်းတော့လွဲမှာပေါ့
နောက်မလွဲအောင် လုပ်ရင်ရပြီမဟုတ်ဘူးလား "
"မင်းကိုငါ ဘယ်လိုဆက်ပြီးယုံကြည်ပေးရမှာလဲ
"
" ကျွန်တော်ဒီတစ်ခါတကယ်သေချာပြီ
နောက်တစ်ခါ မရှိစေရဘူးဗျာ နော်
ပြီးတော့ မနေ့က တစ်နာရီလောက် ဘောင်းဘီချွတ် နဲ့နေခိုင်းပြီးပြီပဲကို ခွင့်လွှတ် ပေးပါတော့
နော် နော် နော်လို့ "
" မသိရင် ငါကပဲ တမင်ဘောင်းဘီချွတ်ခိုင်းထားတဲ့ပုံနဲ့ လူကြားမကောင်းအောင်ပြောမနေစမ်းပါနဲ့
ဒီနေ့ ထပ်စောင့် ကြည့်လို့မှအချိုးမပြေသေးရင်
တကယ်ထုတ်တော့မှာနော် ကြားလားပြောတာ "
" ဟီး ဟုတ်ဟုတ် အဲ့ဒါမို့ chanyeolကို ချစ်နေရတာ
အွန့်
ဒါလေးစားလိုက် "
