WHEN THE TRILLIONAIRE FALL IN LOVE(BOOK1)

CHAPTER 47;

Pagkagising ko bumungad sa akin ang puting kisame. "What happened?" Rinig Kong boses galing sa isang lalaki. Inilibot ko ang aking  tingin at nakita ko si Tita   Jane at ang isang doctor.

"She's glad because the twins are safe...but because of that something happened." Napangiti ako sa sinabi nito ngunit may parte  pa rin ng isip ko ang nalulungkot. "By the way where is the king? He should know this!" Dagdag pa nito. Napalingon si tita Jane sa akin kaya napatigil sila at lumapit sa akin.

"Oh, God thank you. I'm sorry, I am just drived  by my anger...I'm very sorry." Naiiyak na sabi nito.  Hindi ako umimik at tinapunan ng tingin ang doctor. "Tell me what goes wrong?." Diretsong sabi ko. Kumawala ito ng malalim na buntong  hininga.

______________________________

"I'm very sorry, please forgive me sychie....I'm so sorry!." Umiiyak na sabi nito habang hawak hawak ang kamay ko. "You want me to forgive you?" Sabi ko habang umiiyak. "Please!" Pagmamakaawa niya. "Don't tell everything to my husband!" Sabi ko.

Napaawang ang mga labi nito. "B-but!--." Agad ko iyong pinutol "Then I won't forgive you!" Final na sabi ko at pinunasan ang mga luha ko. "Okay okay, I won't tell my niece." Sabi nito at niyakap ako at doon  ako napaiyak at niyakap ito pabalik.

"Be strong! Fight for it!." Sabi nito habang hinahagod ang likod ko. Nang lumakas na ako ay pinayagan na kaming lumabas ng hospital at sinundo kami ng Van. Panay ang pagpapatahan sa akin ni tita  Jane habang nakasakay kami sa Van dahil Panay ang iyak ko. "Shhhttt....don't cry...fight for it..." Rinig Kong sabi nito bago ako nakatulog.

RHEDD'S P.O.V

Halos magkadugo at madurog ang mukha ng leader ng gang ng kabilang grupo dahil sa pagbubugbug ko sa mukha nito. "Next time, do it better bastard." Sabi ko bago ito sinipa ng malakas kaya napatilapon ito. "Weak!" Sabi ko at napangisi. That was good exercise.

Agad naman akong sumakay sasakyan ko at pinunasan ang kamay Kong may bahid ng dugo. "Tzk, sticky..." Sabi ko at mabilis na pinaharurot ang sasakyan.

.................

"If you want to be like me....then kill this man." He paused "with no doubt" nanghahamon na sabi ni Hanz at iniabot sa akin ang isang baril. Agad ko iyong inabot at sa isang iglap ay pinaputukan ko ang lalaki ng walang alinlangan napahandusay sa sahig ang wala ng buhay na lalaki at umagos ang dugo nito sa sahig.

Napatawa naman ito at agad akong sinugod ng sipa ngunit mabilis akong naka iwas. Ngunit Hindi ko naiwasan ang sumunod nitong atake  kaya natamahan ako ngunit mabilis rin akong nakabawi.

Mabibilis ang bawat paggalaw niya at ganon  din ako. Mabilis Kong naiwasan ang mga sumunod na atake  nito sa akin. Napatigil ito at tinitigan ako.

Kaya napatigil na rin ako. "You really want?." Sabi nito. "Okay, I will." Seryosong sabi nito. "I really do." Sagot ko.

________

"Its been a years. Since I entered Hellpentagon...and after I reign Windsor.... I leave this. Being with Hellpentagon is a real joy when my life is a big mess. Killing someone's life just for anything is like a daily routine. Hearing someone's begs and cry is like a music I really love to hear. Seeing Blood is like a red wine poured in the floor that I always spill . Some says I am inhuman for killing brutal,  they say I am a demon. And some are really afraid of me. PRIMUS, a name for a king who are always in top and never been under. A name for a Man who is highly respected. A name that people are always afraid to hear. I have my blood and sweat used to mark that name. Its not even because of my last name its because I deserve that name and I work for it."

Hanz, give me a genuine smile. "Take care of my family, take care of Hellpentagon Gang My King..or should I say Little brother. Please keep my family safe in your hands. With you by there side is a too much relief. One day.....or tomorrow maybe I'll be leaving them." Seryosong sabi nito at tinapik ang aking  balikat.

"Why are you saying that?"

He sighed.....

"Life is short, Primus.....and from now on maybe my days are counted...my life are in danger." Paliwanag nito.

"No! Listen, no one can do that to you. Because you are my friend." Naluluhang sabi ko. Parang tagos tagos sa sarili ko ang mga sinasabi nito. At nakararamdam ako ng takot. Takot na mawalan ng isang kaibigan.

Napangiti lang ito at uminom ng alak. "Uhmmm....so? What is your next plan?" Napapunas ako sa mga basa sa aking  mata. "I want to visit the PentagonX Underground." Sabi ko at uminom ng Alan.

"PentagonX? Seriously?" Nakakunot noong tanong nito. "Yah!" Napatingin ito sa akin ng makahulugan at biglang napangisi. "Primus, are you back? Don't! Primus....dont walk backwards please walk forward. Dont get back on your worst...Primus, if you enter PentagonX again! It wouldn't help your problem." Sermon niya.

"I'm not back in how I used to be before....I am just getting ready to my next step. Because I will let them pay for what they did to me. A deathful Revenge." I said and smirked.

Because the war begins....

SYCHIE'S P.O.V

Umagang umaga ay  gusto kong kumain ng mga maasim na prutas kaya agad akong  bumaba para humanap ng maasim na prutas.

Agad naman akong  sinalubong ni  tita  Jane at niyakap. "Good morning." Sabi niya at nakipagbeso sa akin. "Are you hungry? What do you want to eat?" Nakangiting tanong nito. "My twins want some sour fruits." Sabi ko sabay  tawa. "Oh, sure!" Nakangiting sabi niya.

"Tita, I am just going in the garden...." Paalam ko.

"Sure, I will just bring it to you....go on..." Sabi niya habang papasok sa kusina. Napangiti nalang ako.

Tita Changed after that incident. At masyado niya rin  akong  inaalagaan. Hindi na rin  siya masyadong lumalabas dahil lagi niya akong  inaasikaso. Lagi siyang nagreresearch kung ano ang magandang kainin ng buntis, sinasamahan niya rin akong magpacheck up.

Para ko na siyang nanay, naalala ko tuloy ang nanay ko. I miss my mom.

Pero parang masnangingibabaw  ang pag kamiss ko sa asawa ko mag iisang buwan na Simula ng umalis siya ulit ng England, Si  Dad ay naging  minister ulit kaya ayon lagi siyang busy....lagi siyang nasa court pumipirma ng mga papers at iba pa.

Miss na miss ko na talaga ang asawa ko. Bunga ng sobrang galit ko sa kanya napagsalitahan ko siya ng mga bagay na masasakit at di malamon lamon ng aso. Pero masisi niya ba ako. Minahal ko na siya, at patuloy na minamahal. Sobrang nasaktan ako sa nakita ko, kasi pakiramdam ko pinaglalaruan niya lang ang damdamin ko.

Pero kahit ganon  handa akong patawarin siya at bigyan ng pangalawang pagkakataon. Pagbalik niya gusto kong  lubusin ang bawat oras at araw na kasama siya.

Ipaparamdam ang tunay na pagmamahal na Hindi niya mahahanap sa iba kundi sa akin lamang. Handa akong  ipaglaban ang pagmamahalan namin. At kung sino man ang babaeng yon  hinding  hindi  niya maagaw ang asawa ko.