Chapter 13: Picture

112 54 9
                                    

Sapphire's POV

It's been a week, but Nico, still not answering my calls and texts. I'm starting to get worried. What if he got injured? What if he is ill? What if...

I sighed heavily and put down my phone on my desk. I can't think straight because the professor in front and my classmates are too noisy! They gossip non-stop! Why don't they start discussing some lessons for quizzes and stop gossiping whatever's.

It's been a week since I left a voice message, texts, and missed calls for Nico, but he doesn't respond even once. I sigh heavily, deeply more than the first one. Maybe because he's busy with the training, obviously he will be the representative for their group. So, I'll just understand him.

May training siya araw-araw Sapphire at pagod pa pag-uwi, intindihan nalang natin siya, but still, he's not like this before.

I shrugged off my worries and focused on the professor who always talked about his life. Hindi talaga mawawala 'yan sa isang araw eh, parating may baon na kwento tungkol sa nakaraan niya.

Ilalapat ko na sana ulo ko sa desk pero napaayos ako ulit upo at napatalon kunti nang biglang sumigaw yung professor namin.

Aish. Actually, I don't want to hear his story about his life, but he wants to. Oh, where's justice now?! Paulit-ulit nalang niya iyon kinukwento sa amin.

"How dare you sleep in my class?!" sigaw niya na nakapameywang pa at tumaas ang isang kilay. Napasandal nalang ako sa upuan ko at humahalukipkip sabay tingin sa labas ng bintana.

And here comes the terribly terror professor.

Rinig ko ang buntong hininga niya saka nagpatuloy sa kaniyang kwento-kwento hanggang sa nag lunch break na nga bigla niya akong tinawag at naglakad papalabas. I sighed again and followed him to the faculty's office.

The faculty's office is bigger than our classroom, twice bigger to be exact, guys.

Umupo muna siya sa kaniyang repespective area bago ako sinenyasan lumapit. Bored akong naglakad papunta sa harap niya at humalukipkip, kita ko naman ang pagkairita niya sa ginawa ko.

What did I do wrong? I didn't do wrong, Professor. I just stand here, waiting for you to speak. Gusto ko sana sabihin iyon sa kanya pero nagbago isip ko baka kaltukan ako eh.

"As your punishment-"

"Eh? What did I do wrong?" Hindi ko maiwasan pagtaasan siya ng boses dahilan para umangat ang kaniyang ulo at tiningnan ako ng masama. Napayuko nalang ako at pinaglaruan ang aking mga daliri.

"As what I said, your punishment will be passed tomorrow. If you asked what it is, perform a report any related to Science. You dare to sleep in my class, and that's what you get for what you did, understand?" mahinahon niyang sambit pero ramdam ko naman ang pagkainis niya.

Palihim akong umirap at tumango habang nakayuko parin. Ramdam ko ang kaniyang titig sa akin pero hindi ko nalang pinansin.

"UNDERSTAND?!" sigaw niya dahil para mapaatras ako at nanlaki'ng matang tumingin sa kanya. Mabilisan naman akong tumango paulit-ulit at um-oo nalang.

He raised his hand and gesture it like he's saying to 'get out of his sight', mabilis akong sumunod at lumabas ng faculty room. Matalim akong umirap at dumadabog-dabog sa kinatatayuan pagkalabas ko.

Nakasimangot akong pumuntang canteen at hinanap sila Nixxon dahil nauna na talaga silang pumunta dito dahil nga tinawag ako nung professor na 'yun. Professor na mahilig magkwento sa kaniyang nakaraan at masungit sa akin.

Behind Her Mask (SLOW UPDATE)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon