Bazı anlar vardır kontrolü elinizde tutmanız gerekir. Bunu farkındasınızdır, kendinize sürkli telkinler verirsiniz, çok çabalarsınız fakat bazen elinizden bir şey gelmez. Kendinizi uzay boşluğunda hissetersiniz. En azından genç kızın şu an yaşadığı tam olarak buydu. Kendini sonsuz bir boşlukta asılı kalmış, kaybolmuş gibi hissediyordu. Hissedemiyordu..
Tae ona cevap veriyordu, ona dokunuyor, sarsıyor, sesleniyordu. ama genç kız yanında paramparça olan camın, o tek kurşunun etkisinden çıkamıyordu.Sorduğu sorunun cevabını algılayamıyordu.
Kızın içinde sadece endişe vardı. Çocuk için endişeleniyordu. Tek bir kurşun atılmıştı ve kızın vücudunda her hangi bir acı yoktu. O zaman kurşun nerdeydi. Sesleri duyduğunu ama algılayamadığını fark edince endişeyle Tae'yi süzmeye başladı. Buda yeterli gelmeyince elleriyle vücudunu aramaya başladı.Bembeyaz t-short'unda hiçbir iz hiçbir leke yoktu. Eğer vurulsaydı kar beyazı t-shortu olduğu gibi kalmaz kan kırmızı'ya boyanırdı diye düşündü ve gözlerini etrafta gezdirmeye başladı.
Koyu gri mutfak fayansında yuvarlanıp birkaç metre uzaklarında durmuş mermi kovanını görünce bütün endişesi silindi, beynine oksijen gitmeye başaldı ve algıları açıldı. O anda kafasını karşısında endişeli gözlerle onları süzen genç adama çevirdi ve şoktan çıktığını kanıtlayarak ağlamaya başladı.
"çok korktum.." diye fısıldadı genç kız. "çok korktum bir şey olacak diye."
Çocuk ta o anda şoktan çıktığını anladı ve sarsılarak ağlayan kızı kollarının arasına aldı. Ve o anda farketti ki kız sarsılarak değil sakince ağlıyordu. sadece gözyaşlarını akıtıyordu. Ama korkudan bedeni titriyordu. Kızı iyice kendine çekti. Böylece kızın vücudunun yarısı çocuğunüstüde kalacak şekilde birbirlerine sarılış oldular.
"Tamam.." diye fısıldadı çocuk sakice, "Tamam bak her şey geçti. Bir şey olmayacak korkma daha fazla."
Ellerini kızın saçlarında ve vücudunda dolandırıyor sakinleşmesini sağlamak için kulağına sevgi sözcükleri fısıldıyordu.
Sesi kıza huzur veren bir ninni gibi ulaşıyor,onu mest ediyordu. Bir kaç dakikanın ardından kızın ağlaması durmuş ara ara iç çekişleri başlamıştı. Hala mutfaktaki fayansların üstünde çocuğun üzerinde olduğunu anlayarak hareketlendi ve kalkmaya çalıştı. Genç adam kollarını biraz sıkılaştırp kalkmasını engelledi.
"Canın yanıcak bırak da kalkayım" kızın sesi hafif çatlamıştı.
Çocuğun sesi ise alay barındırıyordu hemde fazlasıyla..
"Canım mı yanacak? Sen ne kadar zayıfladığının farkında mısın? Ne acısı.." diye konuştu genç sesinde sitem vardı, hüzün vardı.
Genç kız çocuğun gözlerine bakamadı. Bir kez daha onu ne kadar üzdüğünü anladı ama o üzüntüyü gözlerinde görmeye cesareti yoktu. Kafasını çocuğun boynuna yakın bir yere gömdü ve sarılmaya devam etti.
Ne kadar süre öyle durduklarını bilmiyordu ama durdukları süre boyunca kendisini bırakması için onu nasıl ikna edebileceğini düşündü. En sonunda kafasını hafifçe kaldırıp alttan alttan kirpiklerinin gölgesinin düştğü yüzüne baktı ve sesini bulmaya çalışıp konuştu.
"Susadım ben."
Çocuk kollarını hafifçe gevşetti ve kendiyle beraber kızı da yerden kaldırdı. Arkasına saklandıkları ada tezgaha kızı oturtmak için arkasını döndü ama tezgahın üzerindeki cam kırıklarını görünce bu düşüncesinden hemen vazgeçti ve tekrar arkasını döndü. Hareketleri yavaştı. Bu sırada kızın gözleri kısa bir süreliğine paramparça olmuş cama takıldı. Genç çocuk kızı kucağından indirmeden salona doğru yürümeye başaldı ve üçlü koltuğa yavaşça bıraktı. Kız tam ağzını açmıştı ki çocuk konuşmaya başladı.
"Mutfakta daha fazla durmanı istemedim,içerisi yeterince soğudu hasta olabilirsin."
Kız bir süre mutlulukla karışık hüzünle çocuğun yüzüne baktı ve yavaşça kafasını salladı.
"Teşekkür ederim.." dedi. Sesinde minnet vardı.
Çocuk anlamayan gözlerle yüzüne bakınca konuşmaya devam etti.
"Yani.. her şey için. Beni koruduğun için.."
Yavaşça oturduğu yerden kalktı. Tae birkaç adım uzağında duruyordu ve hala sorulayan gözlerle kızı izliyordu.
"Benim adıma endişelendiğin için.." bir adım attı kız.
"Her zaman yanımda olup bana tahammül ettiğin için.." bir adım daha
"Beni sevdiğn için.." bir adım daha attı ve Tae'ye sarıldı.
"En önemlisi her şeye rağmen.." kafasını kaldırıp gözlerini arayan gözlere baktı.
"Bizden vazgeçmediğin için."
Çocuk duyduklarının verdiği mutlulukla kalbinin duracağını hissetti. o da kollarını sıkıca sevdiği kadına sardı, kafasını göğsüne yasladı ve huzurla iç sesinin konuşmasına kulak verdi.
^^^
bölümün neden geç geldiğiyle ilgili duyuru paylaştım panomdan bulabilirsiniz.
hepinizi seviyorum<3
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YALNIZ
Fanfiction"Teşekkür ederim.. En önemlisi de her şeye rağmen bizden vazgeçmediğin için."
