YALNIZ

-Karmaşa-

Bahçede akşam yemeği yiyorduk. Ve ürpertici bir şekilde masa çok sessizdi. Bu sessizlik beni giderek rahatsız ediyordu. Aynı zamanda düşünmeme de vakit sağlıyordu.

Ben.. ben neden sabah hiçbişi hatırlamayarak uyandım? Uyumadan önce ne oldu? Tae 'döndün' derken neyi kastediyordu? Ben neden hiçbir şey hatırlamıyorum?

Neden neden neden..

Düşüncelerle boğuşurken Tae elindeki bıçağı hızlıca masaya vurdu. Kafamı ona doğru çevirdim.

"Beni dinlemiyor musun sen?"

Sesi beklediğimden yüksek çıkınca şaşırdım ve biraz geriledim.

"Dalmışım,ne diyordun?"

"Niye dalgınsın bu kadar?"

"Tae ben hiçbir şey hatırlamıyorum, farkında mısın. Ve sen bana hiçbir şey anlatmıyorsun. Ya anlamıyorum ne oldu ne yaşandı da bireden bire oldu bunlar?!"
"Yoksa.." dedim "yoksa sen mi bişi yaptın bana?"

Öyle bir baktı ki bana, o kadar sinirliydi ki elindeki kadeh parçalandı bi anda.
O an daha çok korktum.

Neden yapmıştı bunu. Sinirlenmiş miydi yoksa ben haklı mıydım?

"Korkutuyorsun beni."
"Niye hala korkuyorsun benden?"
"N-ne? Nasıl yani?"

Birden hızla ayağa kalktı ve bana doğru yürümeye başladı. Eli kanıyordu ve bu onun umrunda bile değildi.

Ama kan benim başımı döndürmeye başlamıştı bile.
Hızla yanıma geldi ve yaralı eliyle kolumu tutup benide ayağa kaldırdı.

"Hiçbir şey unutmadın değil mi? Hala her şeyi hatırlıyorsun. Bu yüzden korkuyorsun benden, kaçmak için yapıyorum dimi bunları!?"

Sesi o kadar yüksek çıkıyordu ki korkudan konuşamıyorum bile. Dediklerine de anlam veremiyordum.

"Sen, sen neyden bahsediyorsun. Niye kaçmaya çalışayım ki?"

Sesim o kadar kısık çıkmıştı ki duymuş olması için dua etmeye başladım. Akis taktirde tekrar konuşacak gücü kendime bulamıyordum.

"Bana yalan söyleme!"

Bağırmasıyla daha fazla dayanamadım. Gözyaşlarım yavaş yavaş akmaya başladı. Konuşamıyor yada kıpırdayamıyordun. Nefes almaya bile korkuyordum aslında.

"Be-ben anlamıyorum neden böyle yapıyorsun. Ben çok-çok korkuyorum."

Ağlamam giderek hızlanıyordu ve ben kendimi durduramıyordum.
Adeta bi sinir boşalması yaşıyordum. Hiçbir şeye anlam vermeyiyordum.

"Tamam..tamam özür dilerim. Ben öyle demek istemedim."

Sonra Sıkıca sarıldı bana. Bende ona. Ama sabahki gibi hissetmedim o an. O an emindim ki yanlış giden bir şeyler vardı.

~~~

Öncelikle bölüm için gerçekten çok üzgünüm.Bir sürü yorum gelmiş ve bazılarına gerçekten üzüldüm.

Aslında bölümü yazalı uzun bir zaman oldu lakin telefonum servise gittiği için paylaşmadım. Çünkü hesabın şifresini bilmiyorum Başak bir cihazdan giremedim.

Elimden geldiğince bunun telafisini yapmaya çalışacağım.

Sizi seviyorum teşekkürler 💜