YALNIZ

-Belirsizlik-

Söylediği şeyden pişman olmuş gibi hırsla yanımdan kalktı ve beni merdivenlerin dibinde bırakıp gitti.

Bende yavaş adımlarla odaya çıkıp yatmayı düşündüm.

Odaya girdiğimde gördüğüm kanlar başımın dönmesine ve istemsizce çığlık atmama neden olmuştu.

Gözyaşlarımı tutamıyordum başım dönüyordu. Hızla arkamı döndüm buradan çıkmak istiyordum. Ama adım atamadan kendimi onun kollarında buldum.

O an gerçekten güvende hissettim kendimi. Korkum yavaş yavaş bedenimi terk etti.

"Hey, ne oldu?"
"Ben.. ben çok-"

Cümlelerimi tamamlayamıyordum. Odada yayılan kanın kokusu midemi bulandırmıştı ve başım dönüyordu.

Geriye doğru sendelemem ile iyice kavradı beni.

"Hey tamam. Tamam sakin ol. Geçti, bak ben buradayım."

Beni belimden destekleyerek hızlıca çıkardı o odadan.

"Başım.. başım dönüyor."

Sanki yavaş yavaş bilincimi kaybediyor gibi hissettim. Çok değişik bir histi. Etrafımda olan her şeyin farkındaydım. Ama kendimi kaybediyormuş gibi hissediyordum.

Sanki ruhum bedenimden ayrılıyor, başka bir güç bedenimi ele geçiriyormuş gibi.

Beni kucağına alıp hızlı adımlarla bahçeye çıkardı. Aynı anda da adamlarına bağırıyordu.

Ne dediğini anlamıyordum ama tahminimce bakışlarını üzerimden çekmelerini söylüyordu.

Benimle birlikte yere çöktü ve nefes almam için kafamı dizlerine alıp ellerini tuttu.

"Tamam güzelim sakin ol geçti.."

Yavaş yavaş her şey normale dönerken içimde anlamlandıramadığım bir his bir değişim vardı.

Kendimi çok yorgun hissediyordum ve..bilmediğim bir his vardı içimde. İyi mi kötü mü bilmediğim bir his. Hiç bir şeyi algılayamıyordum.

Sadece kanı gördüğüm an gözümün önünde beliren sahneler vardı.

Banyoda yaptığım şey ve daha fazlası. Bunlar da neydi böyle.
Ben hiçbirini hatırlamıyordum. Ama gözümün önüne gelen görüntüler bana aitti.

Ne zaman yaşamıştım bunlatı yada yaşamış mıydım hiçbir fikrim yoktu.

Sadece uyumak istiyordum, çok yorgundum.

"Uykum var. Uyumak istiyorum."
"Tamam.. tamam güzelim."

Dedi ve beni kucağına alıp yukarıya çıkarmaya başladı.