YALNIZ

-Uyarmıştım-

  Odadan çıktı ve beni orada bıraktı. Hemen ardından...
Koşup kapıyı zorladım. Düşündüğümün aksine kapı kitli değildi. Ama dışarı çıkmaya korkuyordum. Yinede ne olursa olsun burdan kaçmalıydım. Beni malı sana o egoistle birlikte kalamama asla. Sessiz adımlar la odadan çıktığımda beni karşılayan ev tek kelimeyle muhteşemdi. Sırf bu evde yaşamak için bile onunla kalabilirdim. Ama tabikide kalmayacaktım. Etrafı incelemeyi bırakıp kapıya doğru adımladım. Filimlerdeki gibi absürt bir durumla karşılaşmadım. Dereken hissettiğim acı ile bu kanıya erken vardığımı hissettim. Elimi elektrik çarpmıştı...evet kapıyı tuttum ve elektrik çarpıldım resmen. Çarpmanın etkisi ile ağzımdan çıkan çığlığa tabikide taehuyung gelmişti. İğrenç bir sırıtma ve bilmiş bir edayla "biryere mi gidiyorsun güzelim."dedi. Korku dolu bakışlarım onu daha da mutlu etmiş gibi sırıtmadık genişlerken ,ben ağlamamak için kendimi zor tuttuyordum. Yüzündeki gülümseme bir anda yok olunca korkum katlanırken,o ciddi bir ifade ile bana doğru yürüyordu. Yanıma gelip bileğimi sertçe kavraması ile ben daha hiçbir tepki veremeden ilerlemeye başladık. Bu hareketi ile gözümden yaşlar bir bir akarken bana ne yapacağını düşünmeye başladım. En kötü ne yapabilir ki.
Evi incelerken dikkatimi çekmeyen bir kapının önünde durdu.diğerlerine göre rengi siyahtı ve bu korkutucu görünüyordu. Üstünde ise beyaz harflerle daha çok korkmama sebep olan sözler yazılıydı.
"Buraya girmeyi hakedecek ne yaptın?"
Yazıyı gördüğüm an yalvarmaya başlamıştım bile. "Taehuyung lütfen.. lütfen özür dilerim. Yemin ederim birdaha-" "Ama ben seni uyarmıştım meleğim. Değil mi?" Dedi. Sesi çok sakin çıkıyordu ve bu korkmama neden oluyordu. Kapıyı açıp beni içeri itekleyip ardımdan kendini de girdiğini tahmin ediyordum. Çünkü kapı kapanmıştı. Gördüğüm şeylerin beni dehşete düşürmesini bekledim...     Tabi görebilseydim...

~~~
Yeni bölüm...
Diğer bölümlere göre biraz daha uzun yazdım. Tabi okunma, yorum, destek vs. arttıkça bölümler uzayacak.
        Seviliyorsunuz...🖤💫