YALNIZ

-Yanılmak-

İnsanlar çoğu zaman hiç haketmedikleri şeyleri yaşarlar. Özellikle iyi ve masum olanlar. Onlar zamanında acı çekmiş lakin masumluğunu korumuşlardır.

Birde diğerleri vardır.  Acı çekip caniye dönüşenler! Çektikleri acıları başkalarının da çekmesini isteyenler ve bunu için her şeyi yapanlar.

Evet bizim bir ortak noktamız vardı belki. Zamanında ikimizde acı çekmiştik.

Veya o çekmemişti emin değilim ama normal bir insan durup dururken böyle birine dönüşemez. İnsanlara acı çektirmez sürekli.

Evet! Kesinlikle emindim zamanında bir şeyler yaşamış olmalıydı. Bu duruma gelmesinin başka bir açıklamadı olamazdı.

Ama bu yinede bana yaptıklarını açıklamıyordu.

Ne demiştim "benim için ağlıyor mu?"
Ahh unutun bunu. Siz bunu unutun bende o an içimde oluşan sıcaklığı buza çevireyim.

Bilhassa şu an hastanenin arka kapısından kolumdan sürükleyerek beni çıkaran adamla, yukarıda gözyaşı döken(!) adam aynı kişi.

Bence bu o anı unutmak için yeterli bir sebep..

"Canımı yakıyorsun! Bırak kolumu."

Önce bir kahkaha sesi duydum. Buz gibi bir gülüş. Ardından soluğumu kesecek kadar koyu gözleri. Sinirle parlayan gözlerini.

"Kendini bu hale sokarken aklın nerdeydi ha! O zaman yanmıyor muydu canın?"

Sessiz ve hissizce gözlerine baktım, baktım. Ama sonunda ilk kaçıran yine ben oldum.

O bana bu kadar yakınken düşünemiyordum. Daha doğrusu kokusu bu kadar yakınken. Tarçın kokusu.

Ahh hadi ama ben tarçına bayılırım.

"Bilerek yapmadım."

Hadi canım, gerçekten mi? Kendime lanetler yağdırıyorum.

" Dalga mı geçiyorsun?"

Kolumu çekip hızlıca bizim için kapısı açılmış siyah arabaya ilerledim. Oda peşimden gelip elini belime yerleştirdi.

Daha sonra sessiz bir yolculuk geçirdik. Ama bu hayra alamet bir sessizlik değildi.

Elindeki telefonla sadece kafa dağıtmak için uğraşıyor gibiydi. Aksi halde kimse bir telefonu bu kadar sıkmazdı. Yani sanırım.

Sandığımdan çok daha kısa bir yolculuğun ardından eve vardık. Kapımız yeni açılmıştı ki daha yerimden kalkamadan kolumdan çekildim.

Kahretsin! Tamda yarama denk gelmişti.

"Ahh! Biraz dikkatli olsana hayvan."

"Ne dedin sen?"

Birden arkasını dönmesiyle biraz korksam da tekrarladım.

"Yavaş ol biraz."

Ağzının içinde gevelediği şeyi anlayamamıştım. Giderek hızlanan adımları bizi eve yaklaştırırken korkum da artmıştı.

Bugün de hava fazla mı karamsar ne?

Kapı açıldı, evde bir ses kükredi, ses duvarlarda yankılandı, çalışanlar evden çıktı ve kapı çarptı. 

Vay be! Bunlar sadece 15 saniye içinde mi olmuştu. Gerçekten inanılmaz.

Sonra tam gözlerimin içine bakan bir çift öfkeyle gölgelenmiş göz gördüm. 

Bu çocuk sinirlenince nasıl gözleri koyulaşıyordu merak ediyordum aslında. Ama şimdi hiç sırası değil!

"Şimdi sana gelelim prenses."

"Ayh bende Nası yorulmuştum, gidip uyuyayım bari."

Diyerek kaçmayı planlıyordum ki .. yemedi.
Ee tabi zeki çocuk!

"O öyle kolay değil bayan Kim."

Ne? Aaah hadi ama gerçekten mi!

"Yanlız hatırlatırım bay Yabancı! Ben senin hiçbir şeyin değilim. Bana bir daha böyle ithamlarda bulunmazsan sevinirim."

Diyip yanından geçmeye çalıştım. Bakın çalıştım diyorum çünkü bir adım bile gidemedim.

Kolumu öyle bir sıkıyordu ki acıya dayanıklı olmasam gözümden yaş geliridi. Gerçi şu an bile gelebilirdi. Gerçekten canım yanıyordu.

"Şimdilik prenses. Unutma sadece şimdilik."
"Her neyse biz artık cezamıza geçelim değil mi?"

Deyip sırıtmıştı. Ve bu beni ürkütüyordu.

"N..ne ceza-sı. Neyden bahsediyorsun sen?"

Derken lanet sesim titremişti.

"Ahh hadi ama güzelim. Bu yaptığını tabiki bir cezası olacak. Öyle değil mi?"

Bir umut yavru kedi gibi gözlerimi yaşartarak tam gözlerini içine baktım. Elimden geldiğince bana kıyamamasını ve bir şey yapmamasını dileyerek.

"Öyle mi?"
Diye sordum.

Hafifçe gülümsemişti. Elini kaldırıp gözümün önüne gelen saçımı yavaşça kulağımın arkasına yerleştirirken gözlerime baktı. İşte..işte işe yaradı -diyordum ki. Gayet karizmatik bir sesle dediği şey bütün umudumu uzaya fırlatmıştı.

"Tabini öyle."

Tanırım! Demiştim işte bu sessizlik hayra alamet değil diye.

🚀🚀🚀
Sınavlarımı bitmesi şerefine bir bölüm yazdım umarım beğenirsiniz canlarım:)