Pifte Post, een man die nog maar net slim genoeg is om zijn eigen voornaam te onthouden, wordt als leerkracht aangenomen op een basisschool. Al snel heeft hij een oogje op de knappe juf Cleo. Maar zij wordt plots ontslagen voor diefstallen die ze...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
"Arnout, hoe laat is het nu?"
De jongen die wat weghad van een varken keek naar de klok. "Half twaalf, meester Pifte. Waarom? U kan zelf toch ook wel kloklezen?"
"Natuurlijk kan ik kloklezen", snauwde Pifte. "Ik wou gewoon weten of jij het wel wist. Dus, hoe lang is het nog tot de pauze?"
"Een halfuur."
Zonder verder nog duiding te geven bij zijn vreemde vraag, stond Pifte op, nam zijn jas van de kapstok vooraan in de klas, en trok die aan. "Werken jullie maar braaf verder aan jullie oefeningen. Als je klaar bent, mag je in een encyclopedie een interessant onderwerp opzoeken en daar maak je tegen morgen een spreekbeurt over. Is dat begrepen?"
"En als het speeltijd is?" vroeg Bink.
"Dan vraag je maar aan Arnout of jullie naar beneden mogen."
Arnout keek verbaasd op. "Maar ik denk..."
"Nee, dat denk jij niet. En nu stoppen met vragen, want ik moet gaan. Adiós."
Pifte beende het lokaal uit en hij voelde eens in de zakken van zijn jas, om zeker te weten dat hij zijn portefeuille bij zich had. Gelukkig was dat het geval. Hij sprintte de trap af, opende de glazen deur die naar buiten leidde en begaf zich met snelle passen naar de fietsenstalling, aan de overkant van de speelplaats. Daar had hij immers zijn donkerblauw skateboard geparkeerd, waar aan de onderkant in koeien van letters P.T.N.P. op gekrabbeld was. Dat waren uiteraard zijn initialen, maar alle mensen die het skateboard zagen, dachten: waarvoor staat dat? En dan bleven ze er de hele dag over nadenken. Dat vond Pifte lollig. Ha ha ha.
Dan skatete hij weg. Niet veel later kwam hij aan bij de drukke winkelstraat, waar een bloemenzaak op de hoek stond genaamd De Bloemprot. Pifte sprong van zijn skateboard af, maakte een achterwaartse salto en kwam daarna perfect neer. Van die stunt keken een aantal voorbijgangers verbaasd op, en één van hen moest zelfs opzij springen omdat Pifte's voeten anders zijn hoofd geraakt zouden hebben.
"Aaah!" De man in kostuum rende gillend weg. Pifte spuugde eens op de grond, want dat vond hij stoer. Dan liep hij de bloemenwinkel in. De muren waren lichtgroen geschilderd en de vloer was bedekt met cementtegels in diezelfde kleur met een bloemenpatroon op. Eerst had Pifte zich afgevraagd waarom iemand zijn winkel Bloemprot zou willen noemen, maar nu hij even binnen was en de geur die er hing had kunnen opsnuiven, was er geen verdere verklaring meer nodig.
"Goedemiddag, kan ik u helpen?" Een meisje met een haarbandje en een grote bril kwam achter de toonbank vandaan.
"Dat hoop ik maar, anders kan je beter een andere job zoeken", antwoordde Pifte.
"Nee, ik bedoel: wat zoek je?"
"Oh, ik zoek een boeket bloemen."
"Toevallig, ik heb hier iets dat exact aan uw eisen voldoet." Het meisje nam een boeket met paarse, gele en oranje bloemen en toonde dat aan Pifte. "Zocht u zoiets?"
