Pifte Post, een man die nog maar net slim genoeg is om zijn eigen voornaam te onthouden, wordt als leerkracht aangenomen op een basisschool. Al snel heeft hij een oogje op de knappe juf Cleo. Maar zij wordt plots ontslagen voor diefstallen die ze...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
De geur van croissants en vers gezette koffie hing die ochtend in de gangen van De trui van de kopvoeter. Als een echte gentleman opende Pifte voor Cleo de glazen deur van de hoofdingang - waar ze speciaal een grote omweg voor gemaakt hadden omdat Pifte door die hippiebus-deur aan zijn been niet door het deurgat van de gewone ingang paste.
"Zo, dat was dan dat", zei Cleo goedkeurend. "Als we nu snel de grote zaal binnenglippen en ongemerkt ergens gaan zitten, merkt niemand dat je die plompe deur aan je been hebt hangen."
Dat vond Pifte een goed idee, dus hij strompelde door de gang, terwijl hij Cleo's hand stevig vasthield. Voor de houten deur die de donkere gang van de grote zaal scheidde, bleef hij staan, zodat Cleo de deur voor hem kon openen; hij had zich al gedragen als een gentleman sinds hij haar kende, dus nu werd het eens tijd dat ze voor hem de deur openhield. Na een aantal tellen begreep Cleo de hint en greep ze met haar rechterhand de rode deurklink vast en ze verstrengelde de vingers van haar linkerhand met die van Pifte. Toen trok ze de deur open. Wat zich daarachter bevond, daar hadden de tortelduifjes allerminst op gehoopt.
In de grote zaal zaten minstens tweehonderd kleine kindertjes op lage, van hout vervaardigde turnbanken, en daarachter stonden een aantal leerkrachten. Naast de deur stond een met een rode loper bedekt podium, waar juf Ans - oeps, de nieuwe directrice Ans natuurlijk - rondparadeerde in een gouden galajurk. Alle ogen werden plots op de juf en de meester in de deuropening gericht.
"Ooooooeeeeeh", riepen alle kindjes in koor toen ze zagen dat Pifte en Cleo elkaars handen vasthielden. Piftes smoel werd zo rood als de kont van een chimpansee met een rode kont. Hoe konden deze mensen hem en zijn skate-kunsten ooit nog serieus nemen als ze hem zo hadden gezien?
Cleo liet snel zijn hand los. "Zie je wel dat niemand aandacht besteedt aan die deur?" fluisterde ze grinnikend.
Pifte probeerde te glimlachen, maar terwijl hij dat deed zette hij zoveel kracht dat zijn mondhoeken scheurden. Auw, dat deed pijn.
Ondertussen was er een luid gefluister losgebarsten. De kleine kinderen giechelden verlegen en maakten kusgeluidjes, en de oudere leerlingen maakten geluiden waar Pifte een heel ongemakkelijk gevoel van kreeg.
"Jabbedabbedoe!" gilde Ans.
"Mondjes toe!" vulden enkele plichtsbewuste leerlingen - inclusief Herbert - aan. En zo keerde de stilte weder.
"Juf Cleo, meester Pifte", mopperde de nieuwe directrice, "gaan jullie alsjeblieft bij de andere leraren staan? En meester Pifte, wat doet die deur rond uw been?"
"Welke deur?" vroeg Pifte in een mislukte poging nog te ontkennen dat er een autodeur om zijn enkel hing.
Juf Ans loosde een diepe, van ergernis doordrenkte zucht, zich hoogstwaarschijnlijk afvragend hoe de vorige directeur het in zijn hoofd gehaald had om zo'n domme jongeheer aan te nemen, maar bracht de microfoon dan weer naar haar mond. "Gaan jullie maar achteraan bij de andere leerkrachten staan, dan kunnen we beginnen."
