Pifte Post, een man die nog maar net slim genoeg is om zijn eigen voornaam te onthouden, wordt als leerkracht aangenomen op een basisschool. Al snel heeft hij een oogje op de knappe juf Cleo. Maar zij wordt plots ontslagen voor diefstallen die ze...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
De rest van de dag ging verrassend snel voorbij. Toen Pifte na het middagse uitstapje naar de frituur weer op school aangekomen was, was de pauze al gedaan en had hij zich snel naar zijn klaslokaal gehaast. Cleo en Herbert had hij gelukkig niet meer gezien, maar als dat wel zou gebeuren, ging hij de raad van Arnout ter harte nemen: gewoon weglopen.
Toen hij zich na zijn lessen om vier uur tussen de leerlingen wurmde om de fietsenstalling te bereiken waar zijn skateboard stond, merkte hij een rode bos haar op die boven de kinderkopjes uittorende. De eigenares van deze rossige hoofdbegroeiing keek om en haar lichtblauwe ogen ontmoetten die van Pifte. Hij verstijfde. Wat moest hij nu doen? Zou hij weglopen, zoals Arnout gezegd had? Of was het beter zijn problemen aan te pakken en Cleo te vertellen wat hem dwars zat?
"Pifte!" riep Cleo en ze wurmde zich tussen de kinderen heen.
Pifte had zijn keuze snel gemaakt. Hij draaide zich om en rende gillend weg. Wat ben ik toch stom, dacht hij, ik lijk Herbert wel met al dat gillen. Hij besloot te stoppen met het produceren van dat afgrijselijke geluid - ook al vond Cleo dat misschien wel aantrekkelijk, omdat Herbert ook voortdurend gilde als een dulle griet.
Ondertussen was hij aan het netbal-net in het midden van de speelplaats. Pifte dook onder het net, kwam weer recht, maar struikelde en viel op zijn knieën op de harde stenen. Snel krabbelde hij recht, maar het was al te laat: Cleo stond aan de andere kant van het net, slechts een halve meter bij hem vandaan.
"Pifte, wacht. Ik kan het uitleggen."
De jongeman kwam rechtop staan. Het net was het enige dat tussen hun beide gezichten in hing. "Ja, dat zal wel. Geef nu maar toe dat je verliefd bent op mijn broer."
"Nee, dat is niet waar." Cleo grinnikte. "Wie is er nu verliefd op Herbert?"
Pifte glimlachte. Hij was misschien wel dom, maar toch begreep hij dat mensen dat meestal niet zeggen over de persoon waarop ze verliefd zijn. Als Cleo zei dat ze niet verliefd was op zijn broer, geloofde hij dat.
"We zijn gewoon vrienden", ging ze verder.
"Maar waarom verkoos je hem boven mij? Waarom wilde je niet met mij gaan lunchen?"
"Omdat... Omdat ik bang was om iets verkeerds te doen. Ik wilde me niet belachelijk maken bij jou." Ze keek hem in de ogen. Die middag had Herbert haar verteld dat Pifte hield van een directe aanpak. Dat leek waar te zijn, want Pifte tilde het net op dat tussen hen in hing en zette een stapje dichterbij.
Cleo streelde hem over zijn wang en voorzichtig bracht ze haar gezicht dichter naar het zijne. Pifte wist niet wat hem overkwam. Dus het was toch waar wat ze zei... Hij nam nog snel een hap schone buitenlucht, want hij wilde niet dat zijn friet-adem haar zou afschrikken. Maar toen hun lippen elkaar bijna raakten, hoorden ze allebei een luide, bulderende stem echoën over de speelplaats.
"Pifte Thomas Newt Post! Onmiddellijk naar mijn kantoor!"
De jongeman keek verbaasd op en zag dat directeur Bruno aan de andere kant van de ondertussen lege speelplaats stond. Hij bevond zich in de deuropening van het gebouw.
