Pifte Post, een man die nog maar net slim genoeg is om zijn eigen voornaam te onthouden, wordt als leerkracht aangenomen op een basisschool. Al snel heeft hij een oogje op de knappe juf Cleo. Maar zij wordt plots ontslagen voor diefstallen die ze...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Pifte was rustig aan het pitten in de donkerbruine bloemenfauteuil toen de deur van het appartement openzwaaide en er een luide "Joehoe!" door de kamer weerklonk.
Meteen was Pifte klaarwakker. "Aaargh!" gilde hij en hij veerde op. Een man in een donkerrood narrenpak stond in de deuropening. "Wat doe jij hier?" Toen besefte hij dat hij helemaal niet kon weten dat Herbert gearresteerd was, want ze hadden elkaar al sinds die ochtend niet meer gesproken. "Eh, ik dacht dat je nog in de operales zat", zette hij zijn fout recht.
"Ja, daar was ik ook naartoe geweest, maar ik mocht eerder gaan."
"O." Pifte krabde aan zijn kin en nam een krant van het glazen salontafeltje en bladerde daarin om zijn broer te doen geloven dat hij heel geleerd was. "Hm", bromde hij bij het lezen van een interessante krantenkop over de financiële gesteldheid van de overheid en hoe de staatsschulden zowel het politieke als het sociaaleconomische beleid benadeelden.
"Wil je weten wat er gebeurd is?"
"Hoezo? Was de balletles niet leuk?"
Herbert zuchtte luid en trok de krant uit de handen van zijn broer, zodat hij scheurde - de krant, niet Pifte. "Het is geen ballet, het is operaballet. En ik werd gearresteerd tijdens de repetitie."
"Wat? Waarom?" riep Pifte overdreven verbaasd uit en hij sloeg zijn hand voor zijn mond. Aaargh, hij was altijd al slecht geweest in acteren.
"Waarom denk je? Ze verdenken mij van de moord op directeur Bruno! Blijkbaar had de commissaris een anonieme tip binnengekregen."
"Een anonieme tip?" gilde Pifte en hij sprong recht. Hij besefte dat deze reactie misschien een beetje te overdreven was, dus ging hij snel weer zitten, pakte de gescheurde krant weer en begon als een gek aan zijn kin te krabben zoals een echte intellectueel. "Een anonieme tip, zei je?"
"Ja, maar na een ondervraging ben ik vrijgelaten, want ik had een alibi." Pifte meende op te merken dat zijn broer moeite deed om een glimlachje te onderdrukken.
"Wat grijns jij zo, met die enge smoel van jou?" vroeg Pifte. Het drong niet tot hem door dat Herbert zojuist had gezegd dat hij een alibi had, terwijl dat helemaal niet kon omdat hij zelf op de plaats van de moord aanwezig was.
"Niks, ik ben nog een beetje onder de indruk van alles. Amper twee dagen geleden was ons leventje nog doodnormaal, en nu zijn we plots verzeild geraakt in een moordzaak."
"Sssssstttt." Pifte drukte zijn wijsvinger tegen zijn lippen. "Zelfs de muren hebben oren."
"En de deuren", vulde Herbert aan.
"Inderdaad. Zeker omdat jij hem open hebt laten staan."
Herbert wierp een vlugge blik over zijn schouder. "Dat weet ik. Ik ga even een wandeling maken om tot rust te komen. Blijf jij hier?"
"Ja", bromde Pifte en hij plofte weer in de donkerbruine eenzit. Hij glimlachte snel naar zijn broer en wachtte totdat hij de deur achter zich had gesloten. Wat een kak-broer heb ik toch! Hij zat bijna achter de tralies, en plots blijkt hij een alibi te hebben. Wacht eens even... Pifte krabde aan zijn achterhoofd tot hij de luisjes op het tapijt hoorde vallen en zich dan bedacht dat de arme beestjes hun warme nest kwijtwaren, dus hij hield op met al dat krabben. Maar hij zat toch de hele tijd in zijn busje op mij te wachten terwijl ik de moord aan het plegen was? En daarna had hij mij geholpen om het kantoor te poetsen. Hoe kan hij dan een geldig alibi hebben?
