Pifte Post, een man die nog maar net slim genoeg is om zijn eigen voornaam te onthouden, wordt als leerkracht aangenomen op een basisschool. Al snel heeft hij een oogje op de knappe juf Cleo. Maar zij wordt plots ontslagen voor diefstallen die ze...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Al dat hollen maakte Pifte moe en hij vond het dom van zichzelf dat hij zijn skateboard thuis gelaten had. Hij rende een paar bochten om en hij nam zich voor over een paar meter te stoppen met rennen om even uit te rusten, toen hij een hoog gebouw voor zich zag opdoemen, met een grote plakkaat waar de woorden Ravenburgse politie opstonden. Desalniettemin rustte hij een aantal tellen uit en legde hij zijn haren goed; als de kans bestond dat Cleo nog altijd daarbinnen was, wilde hij niet het risico lopen haar onder ogen te komen met een warrig kapsel.
Toen Pifte zich gespiegeld had in een winkelruit en ervan overtuigd was dat hij er weer perfect uitzag, trapte hij de deur van het politiekantoor open met zijn voet, als een echte Kung Fu-vechter. Hij stormde het moderne gebouw binnen maar hij was vergeten dat hij beter zijn fatsoen kon bewaren in een politiekantoor, want voor hij het wist werd hij omsingeld door zeker vijf agenten met pistolen die zijn Kung Fu-kunstje zagen voor een daad van agressie.
"Handen omhoog!" schreeuwde de getinte agent die Pifte al eens eerder onder schot had gehouden toen de leerkracht op school zijn haar aanraakte. Die gast moet duidelijk nog goed opgeleid worden. Pifte slingerde met een overdreven zwaai zijn armen in de lucht en sloeg daarbij per ongeluk een andere agent in het gezicht, waardoor die tegen het plafond klapte en door het dak naar buiten vloog. Zijn collega's bleven hem nakijken tot hij slechts een klein stipje was aan de horizon.
"Oeps, sorry, ik ken mijn eigen kracht niet", excuseerde Pifte zich snel.
Een van de vier resterende agenten hing zijn pistool aan zijn riem en zette voorzichtig een paar stappen dichterbij. De andere drie bleven Pifte onder schot houden.
"Yoooow, bro. Ik heb niet graag andere mensen in mijn aura", protesteerde Pifte, maar voor hij zijn standpunt duidelijk kon maken, begon de agent Piftes broekzakken te doorzoeken. "Aaaargh, blijf van mij af met die morbide handen!"
Een deur aan de andere kant van de witte inkomhal zwaaide open en een dikke man met flubberende kinnen die Pifte herkende als commissaris Pyraet, stak zijn hoofd om de hoek.
"Wat is er hier aan de hand?"
"Deze man komt ons kantoor kort en klein slaan en ik probeer hem te fouilleren maar hij werkt niet mee!"
De commissaris sloot de deur van zijn kantoor, struikelde bijna over een plant die naast de deuropening stond en begaf zich met twee enorme passen langs de witte balie naar Pifte en de andere agenten. "Mijn hemel! Waar is Paul gebleven? En waarom zit er een groot gat in het plafond?" Hij keek Pifte bestraffend aan. "Leg dat eens uit."
"Het spijt me, dit was helemaal niet de bedoeling. Ik heb al gezegd dat ik mijn eigen kracht niet ken!"
"Oh, meneer kent zijn eigen kracht niet! Dat verklaart alles! Kom, mannen, laat hem met rust. Hij kan er niks aan doen."
Pifte glimlachte opgelucht. "Meent u dat?"
De commissaris kwam voor Pifte staan en het vel van zijn ontelbare kinnen flapperde heen en weer toen hij zei: "Nee. Boei hem."
