Ο άγγελος

Μπαμ

Κάτι τελείως άσχετο αλλά αποφάσισα να σας δείξω από που «έκλεψα» την υπέροχη ατάκα και την ιδέα για τα μαλλιά της τέλειας υπεροχής λατρεμένης μας Σεμέλης. Ποια την θυμόταν? 😂 Τέλος πάντων καλή ανάγνωση 😂💘😈

Αλεξάνδρας POV

Περπατάω σε έναν λευκό διάδρομο μόνη μου...

Ναι...

Τι είναι αυτό το μέρος?

Πρώτη φορά βλέπω ένα τέτοιο μέρος...

Ή μάλλον... Δεύτερη.

Περπατάω μόνη μου και σε αυτό το μέρος μυρίζει περίεργα.

Μυρίζει... Σαν... Ορχιδέα...

Λες και υπάρχουν παντού γύρω μου ορχιδέες...

"Αλεξάνδρα μου..." Ακούω μια άγνωστη γυναικεία φωνή και αμέσως γυρνάω προς τα πίσω μου και βλέπω μια άγνωστη γυναίκα.

Όμως την παρατηρώ λιγάκι...

Είναι σχετικά ψηλή... Με κοντά καστανά μαλλιά μέχρι τους ώμους και γαλάζια μάτια ενώ φοράει ένα μακρύ λευκό φόρεμα με δαντέλα και κρατάει μια ανθοδέσμη με λευκές ορχιδέες.

Την κοιτάζω καλύτερα και τότε καταλαβαίνω.

Είναι αυτή.

Είναι η γιαγιά Ηρώ.

Η μαμά της μαμάς μου...

"Γιαγιά Ηρώ?" Ρωτάω έκπληκτη και μου χαμογελάει ήρεμα.

"Άλεξ μου... Μεγάλωσες... Και είσαι μια πανέμορφη και πανέξυπνη κοπέλα. Όπως και η μαμά σου. Η Σεμέλη μου." Μου λέει και φρικάρω λιγάκι.

"Περίμενε... Εσύ... Είσαι νεκρή. Εγώ... Τι κάνω εδώ? Πως βρέθηκα εδώ? Δεν είχα ούτε ένα ατύχημα ούτε τίποτα. Τι έγινε? Πως βρέθηκα εδώ?" Την ρωτάω φοβισμένη και με πλησιάζει ήρεμα.

"Δεν είσαι νεκρή μωρό μου... Κοιμάσαι. Κάποιοι ήθελαν το κακό σου. Και σε ναρκωσαν. Όποτε τώρα κοιμάσαι. Και σε επισκέφθηκα στον ύπνο σου για να σε συμβουλεύσω." Μου λέει και την κοιτάζω στα μάτια.

"Θα μάθεις... Θα μάθεις κάτι που θα σε τρομάξει. Κάτι θα σε ταράξει. Μην φοβηθείς όμως. Να μείνεις δυνατή. Και όλα θα πάνε καλά. Αρκεί να βρεις ξανά την καλοσύνη μέσα σου." Μου λέει και δεν ξέρω τι να πω.

"Μείνε δυνατή. Και θα δεις. Όλα καλά. Και να θυμάσαι... Ότι τίποτα δεν είναι έτσι όπως φαίνεται..." Μου λέει και γνέφω θετικά.