Ο άγγελος

Σημαντική ερώτηση

Δύο μήνες αργότερα...

"Και μετά θα γνωρίσω έναν όμορφο πρίγκιπα που θα είναι και καλός και έξυπνος όπως ο μπαμπάς... Θα ερωτευτούμε ο ένας τον άλλο και θα παντρευτούμε... Και θα κάνουμε πέντε παιδιά όπως η μαμά και ο μπαμπάς και θα είμαι μια πριγκίπισσα γιατρός." Λέει η πεντάχρονη μικρή μου αδελφή η Αρετή και γελάω λιγάκι με την παιδική της αφέλεια.

"Και εγώ που θα παντρευτώ τον αδελφό του πρίγκιπα που θα παντρευτεί η Αρετή θα κάνουμε ένα παιδί όπως και ο δικός μου μπαμπάς με την μαμά μου και θα είμαι μια πριγκίπισσα δασκάλα." Μου λέει και η μικρή μου ανηψιά η Έστερ και γελάω ξανά.

"Μου αρέσει που θέλετε να είστε και πριγκίπισσες αλλά και να δουλεύετε." Της πειράζω.

"Αφού και η Μπάρμπι σε κάθε ταινία είναι είτε πριγκίπισσα και γιατρός η πριγκίπισσα και ποπ σταρ ή πριγκίπισσα και σέρφερ ή πριγκίπισσα και κατάσκοπος ή και σουπερ ηρωίδα!" Φωνάζει η Έστερ ενθουσιασμένη.

"Κορίτσια... Με κάνετε να εκτιμώ τις ταινίες Μπάρμπι και ανησυχώ." Τους λέω και με κοιτάζουν αθώα.

Είναι αξιαγάπητες οι μικρές.

"Και γιατί πρέπει να παντρευτείτε? Μπορείτε να είστε ελευθερες και αυτόνομες όπως και εγώ. Δεν χρειάζεστε έναν άνδρα δίπλα σας για να είστε ολοκληρωμένες γυναίκες." Τους λέω και τότε μπαίνει μέσα στο δωμάτιο μου η Χριστίνα.

"Έστερ Αρετή μην ακούτε την θεία Άλεξ. Εμένα να ακούτε. Ναι... Δεν είναι απαραίτητος ένας σύντροφος για να είστε ολοκληρωμένες γυναίκες αλλά είναι απαραίτητος για να περνάτε καλά." Τους λέει η μεγάλη μου αδελφή και εγώ την κοιτάζω έκπληκτη ενώ οι μικρούλες κοιτάζουν με απορία.

"Χριστίνα? Τι λες στα πεντάχρονα?" Της φωνάζω.

"Τα παιδιά πρέπει να μαθαίνουν ότι το σεξ δεν είναι κάτι κακο προκειμένου να το απενοχοποιήσουν. Οπως και θα πρέπει να διαπαιδαγωγούνται σεξουαλικά από πολύ μικρά. Αλλιώς από ένα λάθος... Ενώ είσαι με έναν αν και κανείς έτσι απλά κάτι με την πρώην του... Το μαθαίνει και εκείνος... Και σε χωρίζει... Όμως μετά έχεις ναυτιες... Και καθυστέρηση... Και ο φόβος σου ότι είσαι έγκυος καλλιεργείται μέσα σου... Και τα παιδικά σου τραυματα με την μάνα σου που σε πέταξε στα σκουπίδια επανέρχονται... Και νιώθεις απαίσια και φοβάσαι να κάνεις το οτιδήποτε." Μου λέει η Χριστίνα χωρίς να πάρει ανάσα ενώ στο τέλος τα μάτια της γεμίζουν δάκρυα και κάθεται και εκείνη στο παιδικό τραπεζάκι της Αρετής.