Ο άγγελος

Συζήτηση

"Άλεξ μου τι είναι αυτά που λες?" Με ρωτάει ο μπαμπάς μου.

"Μπαμπά είναι αλήθεια? Ο παππούς Αλέξανδρος είναι ζωντανός?" Τον ρωτάω ξανά.

"Όχι! Όχι αυτό δεν μπορεί να συμβαίνει! Και μην το ξανά πεις αυτό γιατί αν το ακούσει η μάνα σου θα πεθάνει την ίδια στιγμή." Μου απαντάει.

"Μπαμπά... Ξέρεις ποιός με απήγαγε?" Τον ρωτάω και εκείνος γνέφει αρνητικά.

"Ο αδελφός της μαμάς." Του λέω και κάνει facepalm.

"Και του είχα πει του μαλάκα να κάτσει στα αυγά του." Μου λέει και εκπλήσσομαι.

"Ξέρεις για τον... Τον αδελφό της μαμάς τέλος πάντων?" Τον ρωτάω μπερδεμένη.

"Ναι. Βασικά... Το έμαθα λίγες μέρες μετά την κηδεία του Αλέξανδρου. Ήρθε και με βρήκε εκείνος και η μάνα του. Ήθελαν να γνωρίσουν την Σεμέλη." Μου απαντάει.

Ναι.

Ενδιαφέρον.

"Και? Η μαμά... Η μαμά ξέρει ότι δεν είναι μοναχοπαίδι?" Τον ρωτάω αν και ξέρω ήδη την απάντηση

"Φυσικά και όχι." Μου απαντάει και αμέσως κλείνω τα μάτια μου και δαγκώνω τα χείλη μου.

Οοο να σου γαμη...

Δεν το λέω το υπόλοιπο γιατί το παίζω  political correct.

"Αν το μάθει αυτό η μαμά... Ότι έχει αδελφό και εσυ ενώ το ξέρεις δεν είπες τίποτα θα σε χωρίσει το ίδιο δευτερόλεπτο και θα έχει και δίκιο." Του λέω.

"Ήταν έγκυος σε εσένα όταν το έμαθα. Έπρεπε να διαχειριστεί εκτός από μια εγκυμοσύνη με πολλές επιπλοκές και το γεγονός ότι ήταν δεκαεφτά και ορφανή. Ενώ δεν θέλεις να ξέρεις τι έχει περάσει η μαμά σου." Μου εξηγεί.

"Εμ... Θα μπορούσες να της το πεις αργότερα. Όταν δεν θα ήταν έγκυος σε εμένα δεκαεφτά και μόλις είχε μείνει ορφανή." Σχολιάζω κάπως ειρωνικά.

"Δεν ήθελα να την ταράξω. Ξέρεις τι νευρα έχει η μάνα σου? Που να την γνώριζες και έφηβη! Θα με έπνιγε. Θα μου γκρίνιαζε για το ότι δεν της μίλησα από την αρχή και διάφορα τέτοια." Λέει σαν δεκάχρονο.

Ναι.

Και μετά έλεγα ότι ο Γιαννάκης που είναι όντως δέκα χρονών είναι ανώριμος.

"Και... Δεν έχει αυτό σημασία. Αυτή την στιγμή τουλάχιστον. Σημασία έχει ότι ο παππούς σου ο Αλέξανδρος είναι νεκρός. Πέθανε. Πάει. Πάπαλα. Δεν ζει. Μας έχει αφήσει χρόνους. Πολλά χρόνια τώρα λυπάμαι αλλά είναι νεκρός." Μου λέει και... Δεν ξέρω αν χαίρομαι ή στεναχωριέμαι με αυτό.