Ο άγγελος

True love

Εφτά χρόνια μετά...

"Είναι αρνητικό." Λέω στον Μάριο έτοιμη να βάλω τα κλάματα και εκείνος με αγκαλιάζει.

"Εντάξει ρε Άλεξ... Μην στεναχωριέσαι. Την επόμενη φορά θα δεις. Θα τα καταφέρετε." Μου λέει και τότε βγαίνω από την αγκαλιά του σκουπιζοντας τα δάκρυα από τα μάτια μου.

"Είναι το έβδομο αρνητικό τεστ μέσα σε ενάμιση χρόνο. Πρέπει να έχω πρόβλημα. Δεν εξηγείται αλλιώς. Θα... Θα πάω και σε άλλο γυναικολόγο." Του λέω και εκείνος με κοιτάζει σοβαρά.

"Ρε Άλεξ... Έχεις πάει σε τέσσερις. Κανένας δεν σου βρήκε κάτι. Ίσως... Να μην έχεις εσυ το πρόβλημα. Ίσως να το έχει ο Τζέιμς." Μου λέει και τον κοιτάζω έκπληκτη.

"Είσαι βλαμμένο παιδί μου? Πως το λες αυτό δυνατά? Ξέρεις τι έχει να γίνει αν το ακουσει αυτό? Θα σε πετάξει από το μπαλκόνι και εμένα θα αρχίσει να μου φωνάζει επειδή σε κάνω παρέα!" Του φωνάζω.

"Άλεξ... Θέλετε να κάνετε παιδί. Δεν μπορείτε. Εσυ έχεις κάνει τις κατάλληλες εξετάσεις. Είσαι μια χαρά. Δεν έχεις κανένα πρόβλημα. Εκείνος όμως δεν έχει κάνει τις εξετάσεις. Ίσως... Να μην... Μπορεί να κάνει παιδιά." Μου λέει και αφου αφήσω μια ανάσα πετάω το καταραμένο αρνητικό τεστ στα σκουπίδια και ξαπλώνω στο κρεβάτι μου.

"Αν μάθει ο Τζέιμς ότι δεν μπορεί να κάνει παιδιά θα στεναχωρηθεί. Και δεν θέλω να τον κάνω να στεναχωρηθεί." Του λέω και τότε ξαπλώνει δίπλα μου και εκείνος.

"Ο Μαξ γυρισε. Είναι στην Βοστώνη." Μου λέει και γυρνάω και κοιτάζω τον Μάριο χαμογελαστή.

"Καλά είναι. Είναι κουρασμένος βέβαια... Αλλά είναι καλά." Μου λέει και κοιτάζω το ταβανι.

"Θα έρθεις σπίτι της Χριστίνας? Θα είναι και εκείνος εκεί όπως και ο Χάρβεϊ. Ο Μαξ θέλει να δει τον Ιβάν μας αλλά εκείνος έχει σχολείο αυριο. Για αυτό θα πάμε στης Χριστίνας." Μου εξηγεί και δαγκώνω τα χείλη μου.

"Θα έρθω. Φυσικά και θα έρθω. Θέλω να τον δω. Θέλω πολύ να τον δω." Του λέω και ο Μάριο με κοιτάζει πονηρά.

"Και? Θα το πεις στον Τζέιμς ότι θα έρθει ο αγαπημένος σου πρίγκιπας από το παρελθόν η θα είναι μυστικό?" Με ρωτάει και γελάω λιγάκι.

"Φυσικά και θα το πω. Ο Τζέιμς είναι ο άνδρας μου. Δεν θέλω να υπάρχουν μυστικά μεταξυ μας." Του λέω και παίρνει μια έκφραση αηδίας.

"Ναι. Μην χέσω. Είναι ο άνδρας σου." Λέει και γελάω λιγάκι.

"Ελα μωρε... Μην είσαι κακός. Ο Τζέιμς... Μπορεί να είναι λίγο μουροχλαβος... Και... Σατράπης... Αλλά... Είναι... Είναι καλός άνθρωπος. Και... Και... Με στήριξε πολύ τότε... Που... Ο Μαξ... Έκανε... Έκανε... Ναι... Κατάλαβες πότε." Του λέω καθώς σηκώνομαι από το κρεβάτι μου και εκείνος κάνει το ίδιο.