Ο άγγελος

Βασικά είναι μπλέ μωβ

Max POV

"Τι θα κάνουμε τώρα? Γιατί δεν θέλω να λερώσω το φόρεμα μου!" Μου φωνάζει η Άλεξ και το σκέφτομαι λιγάκι.

"Κοίτα... Κοίτα Χρυσηίδα... Επειδή δεν γίνεται και όλας να μείνεις με αυτό το φόρεμα... Θα πάω να σου ψωνίσω και ρούχα και εσώρουχα και σερβιέτες και παπούτσια γιατί έχεις μείνει σαν ξυπόλυτη εμ... Ναι δεν θα πω την συνέχεια γιατί μπορεί να είμαι ένας απαγωγέας αλλά έχω αγωγή." Της λέω και εκείνη γυρνάει και με κοιτάζει.

Γαμώτο...

Είναι τόσο όμορφη....

"Πως θα πάμε για ψώνια?" Με ρωτάει η Άλεξ και γελάω λιγάκι.

"Δεν θα πάμε. Θα πάω." Της λέω και τότε τραβάω εκείνη από την αλυσίδα που έχω δέσει στα χέρια της και εκείνη γκρινιάζει.

"Μπορείς να μην με τράβας? Δεν είμαι κανένα ζώο παλιό ηλίθιε!" Μου φωνάζει θυμωμένη.

"Και όμως είσαι σκύλα." Την κοροιδεύω και φαίνεται να θυμώνει και άλλο αλλά εγώ γελάω.

Μπορεί να λατρεύω το χαμόγελο της Άλεξ αλλά λατρεύω ακόμα περισσότερο είναι να την βλέπω εκνευρισμένη.

Γίνεται πολύ χαριτωμένη όταν θυμώνει.

Ο τρόπος που σουφρώνει τα χειλάκια της και μισό κλείνει τα ματάκια της την κάνουν να μοιάζει με δέκα χρονών.

Και είναι αξιαγάπητη η γλυκούλα.

"Λοιπόν μικρή Χρυσηίδα." Αρχίζω να της λέω και με κοιτάζει με πείσμα.

"Επειδή δεν σε εμπιστεύομαι και επειδή δεν θέλω να λερωσεις όλο μου το αμάξι θα σε χώσω στο πορτ παγκαζ. Ελπίζω να μην σε πειράζει." Την λέω και φαίνεται να εκνευρίζεται και άλλο.

"Εγώ στο πορτ παγκαζ δεν μπαίνω!" Φωνάζει με πείσμα.

"Δεν θυμάμαι να σε ρώτησα." Της λέω και την τραβάω προς το πίσω μέρος το αμαξιού.

"Ρε! Πρόσεχε παλιό μπαγλαμά! Χτύπησα τα πόδια μου!" Φωνάζει η Άλεξ.

"Εντάξει ρε Πριγκηπέσα ηρέμησε! Πο πο... Τι γκρινιάρα που είσαι! Λυπάμαι τον γκόμενο μου. Που σιγά να μην έχεις και όλας γκρινιάρα." Της λέω για να την εκνευρίσω και τότε γυρνάει και με κοιτάζει θυμωμένη.

"Εγώ κάποια στιγμή θα λύσω αυτές τις βλακείες που με δένεις. Και μόλις το κάνω σου ορκίζομαι ότι θα σου σπάσω όλα σου τα άκρα." Με απειλεί αλλά δεν την παίρνω και πολύ στα σοβαρά.