ဟာကြာ ထြက္မလာေတာ့ဘူး က်ေနာ္ေစာင့္ေနရင္းစိတ္မ႐ွည္ႏိုင္ေတာ့ပါ
က်ေနာ့္တုန္းကဆို ဆရာမက classျဖဳတ္ျပီ လို႔ေျပာတာနဲ႔ လြယ္အိတ္သိမ္းၿပီးသား
ေက်ာင္းဆင္း bell သံၾကားတာနဲ႔ ေျပးထြက္ၿပီးသားပဲ
အခု က်ေနာ္ၾကည့္ေနတာ
တဖြဲဖြဲထြက္လာၾကတဲ့ ေက်ာင္းသားအုပ္စုကေန တျဖည္းျဖည္းနဲပီး တေယာက္စ ႏွစ္ေယာက္စထြက္လာတာေတြပဲ႐ွိေတာ့တယ္
အခုထိခ်ာတိတ္ကို က်ေနာ္မေတြ႔မိ
အနဲငယ္ၾကာေတာ့ က်ေနာ္မေနႏိုင္ေတာ့ပါ
ကားေပၚမွဆင္းၿပီး ဂိတ္ေစာင့္ ဦးေလးႀကီးဆီသို႔ သြားေမးလိုက္သည္
"က်ေနာ္....ေက်ာင္းသားလာႀကိဳတာ...ထြက္လာတာမေတြ႔မိလို႔.... ေက်ာင္းထဲဝင္ခြင့္႐ွိမလားဗ်"
"ေအး...ရပါတယ္ကြ
ဒါနဲ႔ ဘယ္အတန္းေက်ာင္းသားလဲ"
"..xxx..."
"အဲ့ဒါဆို ေရွ့အေဆာက္အအံုေက်ာ္ရင္ ညာဘက္ခ်ိဳးလိုက္ကြ အဲ့ဘက္မွာ႐ွိတယ္
႐ွာၾကည့္လိုက္ေပါ့ကြာ
Library ကလဲ အဲ့အေဆာင္မွာပဲကြ "
"ဟုတ္ ေက်းဇူးပါ uncle"
############
ဦးစြာ အေဆာင္တခုကိုေက်ာ္ၿပီးေနာက္ ေတြ႔ရသည့္ အေဆာင္ထဲသို႔ ဝင္မယ္ၾကံလိုက္စဥ္ၾကားရသည့္အသံက ခ်ာတိတ္အသံ
"Kyungsoo hyung ေရ"
"Kimkai....orthe ka seyo"
"Kyungsoo hyung"
အဝင္တံခါးကိုကြယ္၍ တခ်က္ေခ်ာင္းၾကည့္မိေတာ့ ေက်ာပိုးအိတ္ေလးလြယ္ကာ ႀကိဳးေလးမ်ားကိုလက္ျဖင့္တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္ထားလ်က္ ေကာ္ရစ္တာ တေလ်ာက္ ေလ်ာက္ကာ နမည္ေအာ္ေခၚေနေလရဲ႕
ပံုမွန္အသံျဖင့္ေခၚေနရာမွ အသံကိုထပ္ျမႇင့္လိုက္ၿပီး အသံ႐ွည္စြဲကာ
"Kyung.....soo.....hyung....... "
ထိုအခ်ိန္တြင္ library ဟုထင္ရသည့္အခန္းမွ ဝဝႏွင့္အန္တီႀကီးတေယာက္ကထြက္လာၿပီး
