First Story - Chapter 6

5.7K 1.1K 34
                                    

{Zawgyi}


•ဘာေၾကာင့္ ကတိမတည္ရတာလဲ?•


ကုန္းဂ်င္ထြက္သြားၿပီ။

ျငင္းဆန္ျခင္းမရွိ၊ ထြက္သြားဖို႔ တြန႔္ဆုတ္ျခင္းေတာင္မရွိဘူး။

သူဒီတိုင္းေလးပဲ ထြက္သြားၿပီ။

ဟဲ့လင္ ထိုေနရာမွာသာ ရပ္ေနၿပီး သူတို႔ရဲ႕အမွတ္တရေတြ အျပည့္အႏွက္သယ္ပိုးထားတဲ့ အိမ္ႀကီးက သူ႔ပုခုံးကို ေလးလံစြာ ဖိထားတယ္လို႔ ခံစားေနရတယ္။

ကုန္းဂ်င္ျပန္လာမွာမဟုတ္ဘူး။

သူ႔ကို ဘယ္ေတာ့မွ ထပ္ေတြ႕ရေတာ့မွာမဟုတ္ဘူး။

အခုကေနစၿပီး သူကုန္းဂ်င္ကို လုံး၀ဆုံးရႈံးရေတာ့မယ္။

သူ႔ႏွလုံးသားကိုထုတ္ကာ လက္ဖဝါးထဲဆုတ္ကိုင္ၿပီး အရာအားလုံးေပးဆပ္ကာ ခ်စ္ခဲ့ရတဲ့လူက...

ထြက္သြားၿပီ။

ယခုအခိုက္အတန႔္ေလးမွာတင္ ဟဲ့လင္ႏွလုံးသားထဲက အဆုံးမရွိတဲ့ေနာင္တတရားေတြ ထြက္ေပၚလာတယ္။

သူဘာေၾကာင့္ စူးစမ္းဖို႔ ဆုံးျဖတ္ခဲ့ရတာလဲ? သူ႔ကို စမ္းသပ္ၾကည့္ဖို႔ ဘာေၾကာင့္ ဆုံးျဖတ္ခဲ့မိတာလဲ? အရာအားလုံးအဆုံးသတ္သြားမွာကို သိေနရက္နဲ႔ အေျဖတစ္ခုရွာေဖြဖို႔ ဘာေၾကာင့္ ဆုံးျဖတ္ခဲ့ရတာလဲ...

'ကြာရွင္းမယ္...'

သူ မကြာရွင္းႏိုင္ဘူး။

ဟဲ့လင္ သူ႔ရဲ႕ကုတ္အက်ီကိုေတာင္ မဝတ္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ တံခါးဘက္ကို တဟုန္ထိုးေျပးေတာ့တယ္။

ကားပါကင္ကိုေရာက္ေတာ့ ကုန္းဂ်င္ကားမယူသြားမွန္းသိလိုက္ရတယ္။ ရွပ္အက်ီေလးတစ္ထည္တည္းနဲ႔ အေအးဓာတ္ထဲ တိုးဝင္မိတယ္။

သူလမ္းေလွ်ာက္တာ အရမ္းျမန္ေနၿပီး ေအးတယ္လို႔ကို လုံး၀မခံစားရဘူး။ သူကုန္းဂ်င္ကို ျပန္ေခၚသြားခ်င္တယ္။ သူ႔ကို မကြာရွင္းေပးဘူး။ ဒီဘ၀မွာ ကုန္းဂ်င္ကို ဘယ္ေတာ့မွ မကြာရွင္းေပးဘူး!

ဟဲ့လင္ မီတာႏွစ္ရာေလာက္ လမ္းေလွ်ာက္လိုက္ရၿပီးေနာက္မွာ ႐ုတ္တရက္ ရပ္တန႔္သြားတယ္။

တိုပေမယ့် ချိုချိုလေး [ ဘာသာပြန် ] { Complete }Where stories live. Discover now