တိုပေမယ့် ချိုချိုလေး [ ဘာသာပြန် ] { Complete }

Last Story - Chapter 2

{Zawgyi}

•မင္းနဲ႔ မေနခ်င္ဘူး!•

ထို႔ေနာက္ ေႏြးေထြးတဲ့လက္ႀကီးႀကီးတစ္ဖက္က သူ႔ဗိုက္ေပၚေရာက္လာၿပီး ၾကားမွာပါးလႊာတဲ့ရွပ္အက်ီတစ္ထည္သာ ျခားေတာ့တယ္။

ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို တဆစ္ဆစ္နာက်င္ေနတာက ေပ်ာက္သြားသလိုေတာင္ ျဖစ္သြားတယ္။

ရွယန္ ေမးလာတယ္ "မင္း ေနရတာက ပိုေကာင္းလာၿပီလား?"

နင္ခန္း "..."

ရွယန္က သူ႔ရဲ႕ညာဘက္လက္ကိုသုံးကာ ဖုန္းထုတ္ၿပီး နံပါတ္တစ္ခုကို ေခၚလိုက္တယ္။

ဖုန္းတစ္ဖက္ကေန ခ်ိဳသာတဲ့အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္အသံ ေပၚထြက္လာတယ္ "ဥကၠဌရွ"

ဒါကို နင္ခန္း ၾကည္လင္ျပတ္သားစြာ ၾကားလိုက္ရၿပီး အစာအိမ္က ထပ္နာလာျပန္တယ္။ သူ႔အစြယ္ေတြကို ထုတ္ျပကာ ထိုမ်ိဳးမစစ္လက္ထဲက ဖုန္းကို လုယူဖို႔ႀကိဳးစားလိုက္တယ္။

"ေလွ်ာက္ၿပီးေတာ့ လႈပ္မေနနဲ႔" ရွယန္က သူ႔ဖုန္းကိုမမိေအာင္ ေရွာင္လိုက္ၿပီး နင္ခန္းကို ေလသံတိုးတိုးနဲ႔ ေျပာလိုက္တယ္။

သူဆိုတဲ့ နင္ခန္းက အရွက္တကြဲျဖစ္ရတာထက္ ေသပဲေသလိုက္မယ္ : အညံ့ခံေပးဖို႔ကိုေတာ့ ေသခ်ာေပါက္ ျငင္းရလိမ့္မယ္။

ရွယန္ ဖုန္းကတဆင့္ေျပာလိုက္တယ္ "ငါ့ကို ေျပာင္းဆန္ထမင္းရည္နဲ႔ သၾကားခြက္ေသးတစ္ခြက္ ကူၿပီးျပင္ေပးပါ... အမ္း ကိုယ့္ဖာသာ ထည့္မယ္... ၿပီးေတာ့ အစာေၾကလြယ္တဲ့ အဆာသြပ္မုန႔္တခ်ိဳ႕..."

နင္ခန္း နားစြင့္ေနၿပီး ၾကားျဖတ္ေျပာလာတယ္ "အသံေလးကေတာ့ ခ်ိဳသာေနတာပဲ၊ ဒါေတာင္မွ မထင္ရေလာက္ေအာင္ ဒီလိုမ်ိဳး အမိန႔္ေပးတာပါလားေနာ္"

ရွယန္မ်က္ႏွာက ေအးစက္လာတယ္ "တိတ္စမ္း"

နင္ခန္းလည္း အစာအိမ္က နာေနတာျဖစ္လို႔ ရွယန္နဲ႔ အပင္ပန္းခံ စကားေျပာမေနေတာ့ဘူး။

မၾကာခင္ စားစရာေရာက္ရွိလာတယ္။ နင္ခန္း လည္ကိုဆန႔္ကာ လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနတာကို ျမင္လိုက္ရၿပီး သူ႔ပါးစပ္ကလည္း အျမန္ေလ်ာ့က်သြားတယ္။ [ T/N : စိတ္ေကာက္ၿပီးပါးေဖာင္းထားရာကေန ေလျပန္ေလ်ာ့သြားတာကို ေျပာခ်င္တာပါ ]