Last Story - Chapter 4

2.5K 492 1
                                    


{Zawgyi}

•ငါ မင္းနဲ႔ ေနမွာ!•

ထို႔ေနာက္မွာတင္ ရွယန္က ေခါင္းလွည့္လာတာေၾကာင့္ ႏွစ္ေယာက္သား အခ်င္းခ်င္း စိုက္ၾကည့္မိကုန္တယ္။

နင္ခန္း အေတာ္ေလး ရွက္သြားရတယ္။ သူ ေခါင္းကို ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို လွည့္ပစ္တဲ့အခါ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ TV စခရင္ေပၚက စုတ္ျပတ္သပ္ေနတဲ့မ်က္ႏွာႀကီးတစ္ခုကို ေတြ႕သြားေတာ့တယ္။

နင္ခန္း ခ်က္ခ်င္းပဲ ေခါင္းျပန္လွည့္ကာ ရွယန္ကို စိုက္ၾကည့္လိုက္တယ္။ သူ႔မ်က္ႏွာတစ္ခုလုံးလည္း ျဖဴေရာ္ေနတယ္။

ရွယန္ႏွလုံးခုန္သံက အေတာ္ေလးဆိုး႐ြားလာတယ္။ သူ႔စိတ္ကို ျပန္စုစည္းကာ ေျပာလိုက္တယ္ "တကယ္ေနာက္က်ေနၿပီ၊ သြားအိပ္ၾကစို႔"

နင္ခန္း သည္းထိတ္ရင္ဖို႐ုပ္ရွင္ကို လုံးဝမၾကည့္ရဲဘူး၊ ထိုအစား သူ႔မ်က္လုံးေတြက ရွယန္ဆီမွာသာ ကပ္တြယ္ေနတယ္ "ဒါ... ဒါက ၿပီးေတာင္ မၿပီးေသး..."

ရွယန္ ေျပာလိုက္တယ္ "ၿပီးသြားၿပီ"

သူက အကြယ္ထဲကို remoteဆြဲယူၿပီး အျမန္ရစ္တဲ့ခလုတ္ကို ႏွိပ္ကာ ႐ုပ္ရွင္ကားကို အဆုံးထိ ေက်ာ္ပစ္လိုက္တယ္။

နင္ခန္းက ၾကည့္မေနတဲ့အတြက္ မသိလိုက္ဘူး။

ရွယန္လက္ေတြက အနည္းငယ္တုန္ရီေနတယ္။ ႐ုပ္ရွင္ကားက ၿပီးသြားၿပီဆိုေတာ့ ဒီလိုမ်ိဳးပူးကပ္ေနရတဲ့ အခ်ိန္တိုေလးကလည္း ၿပီးသြားၿပီလို႔ ဆိုလိုတာပဲ။

ဒါေပမယ့္ ဒါကေရာ ဘာမ်ားကြာျခားေနလို႔လဲ?

ေလးႏွစ္ရွိေနတာေတာင္ သူ(နင္ခန္း)က သူ႔(ရွယန္)ကို အရာရာတိုင္း ခက္ခဲေအာင္ လုပ္ေနဆဲပဲ။

သူ႔ဆီမွာ ႏြမ္းလ်တဲ့ခံစားခ်က္တစ္ခု လႈိက္တက္လာတယ္။ ရွယန္ ထရပ္ၿပီး ေျပာလိုက္တယ္ "ငါ့မွာ လုပ္စရာရွိေသးတယ္၊ မင္း ေစာေစာ အိပ္ရာဝင္သင့္တယ္"

ေျပာၿပီးေနာက္ သူ ကိုယ္ကိုလွည့္ကာ စာၾကည့္ခန္းဆီ တန္းေလွ်ာက္သြားလိုက္တယ္။ ေလးႏွစ္တာ သူ႔ကို အေဖာ္ျပဳေနေပးခဲ့တဲ့ ေအးခ်မ္းဆိတ္ၿငိမ္မႈကို ျပန္ရွာဖို႔ႀကိဳးစားရင္း မ်က္လုံးေတြကိုပါ မွိတ္ထားလိုက္တယ္။

တိုပေမယ့် ချိုချိုလေး [ ဘာသာပြန် ] { Complete }Where stories live. Discover now