Unicode
"အား..."
ဆိုဖာပေါ်က ထလိုက်တော့ ကျောကတအောင့်အောင့်။ ကိုယ်ပေါ်မှာလဲ စောင်ကနှစ်ထပ်တောင်? ညကစောင်တစ်ထည်ပဲယူခြုံလိုက်တာပါ။ မီးဖိုချောင်က မွှေးမွှေးအနံ့ရလို့ သွားကြည့်လိုက်တော့ Jane။ ဟင်းတွေချက်နေတာ။
"နိုးပြီလား"
မပွင့်တဲ့မျက်လုံးကိုနေရောင်ကလာစူးတော့ အိပ်ချင်မူးတူး မျက်နှာရှုံ့မဲ့ကာ ခေါင်းငြိမ့်လိုက်တယ်။
"ဘာတွေချက်နေတာလဲ မချက်ပါနဲ့ဆို ဧည့်သည်ကလဲ"
"တို့က ဟင်းချက်ဝါသနာပါတယ်လေ အဲ့ဒါကြောင့် ချက်ကျွေးချင်လို့"
သူကနောက်ကိုတစ်ချက်လှည့်ကြည့်ပြီးပြုံးပြတယ်။ Lisaလဲပြုံးပြပြီး ရေချိုးခန်းထဲသာဝင်သွားလိုက်တယ်။
Lisa နဲ့ Jane ရင်းနှီးလာတာနဲ့အမျှ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် အခေါ်အဝေါ်တွေပြောင်းလာကြတယ်။
မနေ့ညက အရမ်းမှောင်နေပြီမို့ သူ့ကိုမပြန်ခိုင်းပဲ ဒီမှာပဲအိပ်စေတယ်။ သူကတော့ အပေါ်ထပ်က Lisa အခန်းထဲမှာပေါ့။ တခြားအခန်းတွေက ဖုန်တက်နေလို့ ဆိုဖာပေါ်မှာပဲ Lisa အိပ်လိုက်တယ်။ Lisa မနေ့ညကအဲ့လိုစကားမျိုးပြန်ပြောတော့ Lisa ကိုတစ်ချက်သာကြည့်ပြီး မျက်နှာလွှဲသွားခဲ့တယ်။ ဘာစကားမှမပြန်ဘဲ တီဗီသာဆက်ကြည့်နေပြီး မသိသလို မကြားသလိုသာနေခဲ့တယ်။
ရေချိုးခန်းထဲကထွက် အဝတ်အစားဝတ်ပြီး အောက်ဆင်းလာတော့ သူကထမင်းစားစားပွဲမှာ ထိုင်စောင့်နေတယ် Coffee လေးသောက်ရင်း။
"အရင်စားနှင့်တာမဟုတ်ဘူး"
"မဆာသေးတာနဲ့ စောင့်နေတာပါ"
ခုံမှာထိုင်ပြီး သူကြော်ပေးတဲ့ ကင်မ်ဂျီထမင်းကြော်ကို ပါးစပ်ထဲ တစ်လုတ်စတင် ထည့်လိုက်တယ်။ သူက အရသာဘယ်လိုနေလဲဆိုပြီး မျက်ခုံးလေးပင့်ပြီးမေးတယ်။
"ဝိုး အရမ်းစားလို့ကောင်းတယ် မမJaneရေ အမေ့တောင်သတိရသွားပြီ"
"ဆရာကြီးပဲလေ"
သူ့ဘက်ကတစ်ပြားမှမလျှော့ သူဆရာကြီးပဲ။ ကိုယ်ကဘာပြောနိုင်မှာမို့လို့လဲ သူ့လောက်လက်ရာမမြောက်တော့ ငြိမ်ပြီးစားရုံပဲပေါ့။ ပန်းကန်တွေဆေးပြီး အလုပ်သွားကြဖို့ထွက်လာကြတယ်။
