Unicode
လက်ကိုင်ဘုကိုအသာလှည့် တံခါးကိုဖွင့်လိုက်ပြီး တွန်းလှည်းတွန်းကာ ဝင်လာခဲ့တယ်။ သူမကိုမြင်လိုက်တော့ Lalisa မျက်လုံးတွေပြူးကျယ်သွားတယ်။
သူက ရေချိုးပြီးကစမို့ ခေါင်းကိုခြောက်အောင် တဘက်နဲ့သုတ်ရင်း အိပ်ခန်းထဲကထွက်လာတယ်။ ရှုပ်နှောင်နေတဲ့ဆံပင်တွေပေါ်မှာ ရေပေါက်ကလေးတွေကတွဲလဲ။ သူ့ရဲ့ဖြူဖွေးဖွေးအသားပေါ် Bathrobe အဖြူလေးက အငြိမ့်သား။ရေငတ်သလိုလို အာတွေခြောက်လာတာကြောင့် တံထွေးတွေမျိုချမိတာအကြိမ်ကြိမ်။ ဘာမှမလိမ်းထားတာတောင် မျက်နှာလေးက ဖြူဥနေပြီး ပန်းရောင်သန်းနေတာပဲ။ အင်း..နောက်နေ့မှ Skin care ဘာသုံးလဲမေးရမယ်။
သူ့ပုံစံကတော့ အေးအေးဆေးဆေးပေမယ့် သေချာကြည့်လိုက်ရင် ငိုထားလို့ မျက်ခွံတွေဖောင်းအစ်နေတာကိုတွေ့ရတယ်။ ဒါနဲ့ မျက်ခွံပေါ်ကကမှဲ့ကလေး....
"ဟေး...ပြန်လို့ရပြီလို့ပြောနေတာ မကြားဘူးလား"
သူကရှေ့တည့်တည့်လာရပ်ပြီး မျက်နှာရှေ့ လက်တွေဝေ့ဝဲပြကာ မေးနေတော့မှ ဆတ်ခနဲ သတိရလာတယ်။ သေစမ်း ဒါနဲ့ဆို နှစ်ခါရှိပြီ။ နင်သေတော့မှာပဲ Lalisa။ သူက Lalisa ကို မျက်ခုံးလေးပင့် မျက်လုံးလေးမသိမသာပြူးပြီး ဘာရပ်ကြည့်နေတာလဲဆိုတဲ့အကြည့်နဲ့ကြည့်နေတယ်။
"ဟု ဟုတ်ကဲ့ အဲ့ အဲ့ဒါဆို သွားခွင့်ပြုပါဦးရှင့် တောင်းပန်ပါတယ်"
အခန်းထဲကအမြန်ထွက် တံခါးပိတ် ပူပူထူထူနဲ့လျှောက်လာလိုက်တာ ဓါတ်လှေကားထဲတောင်ပြန်ရောက်နေပြီ။
Lalisa နင်ဘာတွေဖြစ်နေတာလဲ ဘာတွေလျှောက်လုပ်နေတာလဲ ဘာလို့စာမေးခံရရင် ရင်တုန်သလိုမျိုကြီး ခံစားနေရတာလဲ။
Lalisaတွေးနေရင်း မျက်လုံးကိုမှိတ် ဝင်သက်ကိုပြင်းပြင်းရှူပြီးသက်ပြင်းကိုအရှည်ကြီးချလိုက်တယ်။ ကောင်တာဆီပြန်ဝင်ထိုင်လိုက်တယ်။ ခုနကကြောင်တောင်တောင်လုပ်လိုက်တဲ့ လုပ်ရပ်ကြောင့် ခါတိုင်းလို အိပ်ချင်စိတ်က အလျင်းလုံးဝပျောက်။ ဟိုတစ်ယောက်ကတော့ အိပ်နေတာ ဘယ်နှရေးတွေတောင်ရနေပြီလဲတောင်မသိ။ ဒီမှာတော့ သူအလုပ်များပြုတ်မလားတွေးပူနေမိ။
