One & Only [Completed]

Part(34)

#Uni

ဘုန်းတစ်ယောက် သအိမ်ထည့်ထားတာ၃လရှိသော်လည်း အခုချိန်ထိမထူးခြားတာကြောင့် ကောင်းဆက်ဟံသာမှာ အေးအေးဆေးဆေးမနေရပါ။အခုဆို သအိမ်ထည့်ထားတာ ဆွေမျိုးအကုန်သိကုန်ပီ ။မော်ကွန်းသိသွားတုန်းကဆို ဇတစ်ယောက်အတော်ပင်ချော့လိုက်ရသည်။

"ဆက်....!"

"လန့်လိုက်တာကွာ....ဖြေးဖြေးခေါ်ပါ
ဘာပြောမလို့တုန်း"

"ငါဘာလို့ ဗိုက်မကြီးသေးတာလည်း"

"ဟူး.....ကြီးမှာပါကွာ...."

"အေး...အဲ့ဒါဘယ်အချိန်လည်းလို့"

"ဟင်...အဲ့ဒါတော့ ငါဘယ်သိပါ့မလည်းကွာ...."

"အဲ့ဒါ မင်းအသုံးမကျလို့"

"ဘာဆိုင်လို့လည်းကွာ"

"မသိဘူးကွာ ဆိုင်တယ် ဆိုင်တယ်"

"ဟုတ်ပီ ဟုတ်ပီ ဆိုင်တယ်"

"မင်းအဲ့လို အလွယ်မပြောနဲ့"

"အလွယ်မဟုတ်ဘူးကွာ ကိုယ်ခက်ခက်ခဲခဲပြောတာ...မောင် ကိုယ်အစည်းအဝေးရှိတယ်"

"သိတယ် သိတယ်မနှင်နဲ့ ငါလည်းအလုပ်နဲ့ပဲ မင်းဆီကိုလာချင်လို့ လာတာမဟုတ်ဘူး"

"ပောာဗျာ..."

ဒုန်း.......
တံခါကို ဒုန်းကနဲမြည်အောင်ပိတ်သွားတဲ့ ဘုန်းကြောင့် ဆက်တစ်ယောက်ရုံးခန်းထဲခေါင်းခါပီး ရီနေမိတယ်။ဟော်မုန်းပြောင်းဆေးတွေကြောင့်လားပဲ တစ်ခုခုဆို စိတ်ကလည်းဆက်လာတယ်။စကားနည်းတဲ့အကျင့်က အခုဆိုရန်အမြဲလုပ်လာတယ်။

"မောင်ရာ ဘာလိုအဲ့လောက်ချစ်ဖို့ကောင်းနေရတာလည်း........"

.
.
.
.
ထမင်းစားခန်းထဲမှာငြိမ်နေတဲ့ဘုန်းကြောင့် ဆက်တစ်ယောက်စိတ်ပူလာတယ်။

"မောင်.....ထမင်းစားလေ"

"ငါ စဉ်းစားနေတာ"

ဆက် သက်ပြင်းတစ်ချက်ချပီး ဘုန်းဘေးနားပြောင်းထိုင်လိုက်တယ်။

"ဘာစဉ်းစားနေတာလည်း ကို့ကိုယ်ပြော"

"မနက်ဖန် မင်းဆေးသွားစစ်"

"ဟင် ကိုယ်ကဘာလို့ဆေးစစ်ရမှာလည်း"

"ငါ ကလေးမရသေးလို့"