Το πάθος της εκδίκησης (#Starterliste21) ( #TYS2021 )

Κεφάλαιο 5

 Στέφαν

 Οι διακοπές σιγά σιγά έφταναν στο τέλος τους και όσο κι αν δεν ήθελα να το παραδεχτώ είχα αρχίσει να νιώθω μια μικρή οικειότητα με την Γιασμίν. Προσπαθούσα να καταβάλλω κάθε δυνατή προσπάθεια να μείνει ευχαριστημένη μαζί μου και έτσι κάθε πρωί ξυπνούσε στην αγκαλιά μου.

Μια μέρα πριν αναχωρήσουμε για Αμερική, αποφασίσαμε να κάνουμε μια χαλαρή βόλτα να απολαύσουμε μαζί το τελευταίο μας ηλιοβασίλεμα στην Ελλάδα. «Πόσο στεναχωριέμαι που πρέπει να φύγουμε από αυτό το μέρος» μου είπε.

Αναστέναξα «Η αλήθεια είναι ότι θα μου λείψει και μένα αυτήν η ηρεμία» Δυστυχώς όταν γυρνούσαμε πίσω, το σχέδιο θα έπρεπε να ξεκινήσει για τα καλά και τότε δεν θα υπήρχε γυρισμός.

Ωστόσο εδώ στην Ελλάδα, τα πράγματα είχαν ακόμη μια ζεστή και χαλαρή διάθεση, καθώς περνούσα όλον μου με τον χρόνο μαζί με την Γιασμίν. Προσπαθούσα επανειλλημένα να βρω ψεγάδια στον χαρακτήρας της και μέχρι στιγμής αυτό που είχα ανακαλύψει ήταν ότι αγαπάει την οικογένειά της και ότι δεν της αρέσει το μπάσκετ –το αγαπημένο μου σπορτ- σίγουρα ήταν λόγοι για να την αντιπαθήσω αλλά ήταν αρκετοί;

Καθώς παρατηρούσαμε τα χρώματα του ουρανού και τις λαμπερές απογευματινές αχτίδες του ήλιου, την κοίταξα. Μισούσα τον ευαυτό μου που το παραδεχόταν αλλά μέσα σε αυτό το καλοκαιρινό τοπίο, ξεχώριζε με την ομορφιά της. Ήταν σαν ένα εξωτικό λουλούδι. «Ο ήλιος λάμπει στο δέρμα σου» είπα λίγο σοκαρισμένος με τον εαυτό μου, όταν αντιλήφθηκα ότι το εννοούσα το κομπλιμέντο.

Σύνελθε Στέφαν σκέφτηκε η μια πλευρά του μυαλού μου, η άλλη όμως μου έλεγε Μα φυσικά και πρέπει να της κάνεις κομπλιμέντα... είσαι ερωτευμένος μαζί της υποτίθεται...Το θέμα όμως είναι να μην τα εννοώ κιόλας... σκέφτηκα σκοτεινά.

Με κοίταξε με μάτια γεμάτη λάμψη και χαμογέλασε «Και σε σένα λάμπει το φως στα μάτια σου». Γέλασα. Τα μάτια μου ήταν γαλανά όπως και της μητέρας μου. «Εσύ έχεις πιο ωραία μάτια» της είπα. Κι όμως, όσο κι αν έτρεμα τις αντιδράσεις του Τομ ,με αυτά που παραδεχόμουν σήμερα, είχε όμορφα μάτια, σκοτεινά και γεμάτα μυστήριο.

Μην ξεγελιέσαι Στέφαν...

Με κοίταξε με σουφρωμένα χείλη «Καλά τώρα με κοροϊδεύεις» είπε και μετά συνέχισε «Νομίζω ότι αν φύγουμε από εδώ θα χαλάσει το παραμύθι»

Έμεινα για λίγο σκεφτικός και μετά είπα «Θα βρισκόμαστε και πίσω στην χώρα μας. Δεν θα χαθούμε»