Στέφαν
Άνοιξα τα μάτια μου και το πρώτο πράγμα που αντίκρισα ήταν ένα λευκό φως. Έχω πεθάνει σκέφτηκα. Ύστερα από λίγο κοίταξα τριγύρω μου να δω πώς έμοιαζε η κόλαση, μέχρι που την είδα να είναι δίπλα μου. Όχι δεν είμαι στην κόλαση. Αποκλείεται αυτήν να ερχόταν μαζί μου. Αλλά δεν υπήρχε περίπτωση να ήμουν στον παράδεισο. Κάτι άλλο συνέβαινε. Ύστερα από λίγο αντιλήφθηκα ότι ήμουν ξαπλωμένος σε ένα κρεβάτι ενώ είχα διάφορα μηχανήματα τριγύρω μου.
«Γιασμίν» είπα υπερβολικά κουρασμένα. Μου χάρισε το αγγελικό της χαμόγελο.
«Μη μιλάς. Ξεκουράσου.»
«Δεν θέλω.» Ένιωσα το σώμα μου να πονάει και δεν είχα δυνάμεις καθόλου. «Τι έχει συμβεί;» ρώτησα.
«Θυμάσαι τίποτα;»
«Πολύ λίγα πράγματα... θυμάμαι τον Τομ... και ένα όπλο... δεν είμαι σίγουρος. Πόσο καιρό βρίσκομαι σε αυτή την κατάσταση;»
«Είχες περίπου δυόμισι εβδομάδες στην εντατική. Πριν λίγο σε έβγαλαν.»
«Δυόμιση εβδομάδες» ψιθύρισα αδύναμα. «Που είναι ο Τομ;» Τη ρώτησα.
«Έχει προφυλακιστεί» Με ενημέρωσε. «Ευτυχώς τον έπιασαν μετά από λίγο.» Ωραία σκέφτηκα όλοι στη φυλακή κατέληξαν.
«Τουλάχιστον τώρα δεν θα σε ξανά πειράξει.» της είπα και ακούμπησα λίγο το χέρι μου στα δάχτυλά της. Ένιωσα τη ζεστασιά του χεριού της να με διαπερνά.
Γέλασε αμυδρά. «Λέει αυτός που είναι στο κρεβάτι του νοσοκομείου.»
«Εγώ το αξίζω» είπα χαμηλόφωνα.
«Στέφαν» είπε και έκανε μία μικρή παύση «Αυτή η σφαίρα δεν προοριζόταν για εσένα.» Η μελαγχολία ήταν διάχυτη στη φωνή της. «Θα μπορούσες να είχες πεθάνει».
«Ακόμη κι αν πέθανα... θα το έκανα ξανά και ξανά.» Έσκυψε το κεφάλι της κοιτώντας το πάτωμα. Ύστερα από λίγο το ξανά σήκωσε και με κοίταξε στα μάτια. «Σε ευχαριστώ αλλά δεν έπρεπε να το κάνεις αυτό για εμένα.»
«Μην το ξαναπείς αυτό. Δεν θα τον άφηνα να σε πειράξει ποτέ ξανά.» Έσφιξε το χέρι μου στο δικό μου.
«Σε ευχαριστώ και πάλι» ψιθύρισε. «Όλες αυτές τις μέρες, κόντεψα να τρελαθώ από την αγωνία μου. Συνέχεια εδώ ήμουνα. Μέρα-νύχτα. Δεν ήθελα να σε αφήσω μόνος σου.»
«Σωστά. Δεν θα υπήρχε και κανένας άλλος για να με βοηθήσει.» είπα λυπημένα.
«Δεν το έκανα μόνο για αυτό. Ήθελα να βεβαιωθώ ότι είσαι καλά. Ήταν το λιγότερο που μπορούσα να κάνω.»
«Πώς κατέληξαν όμως όλοι ε; Αυτοί που θεωρούσαμε οικογένεια στη φυλακή... και τελικά δεν ήταν ποτέ αυτοί που θα θέλαμε... ή θα μας άξιζαν»
«Το ξέρω» είπε σιγανά. Πέρασαν μερικά λεπτά σιωπής.
«Ξέρεις πότε θα βγω από εδώ μέσα;» Την ρώτησα.
«Όχι ακριβώς. Αλλά ξέρω ότι θα πάρει καιρό να το ξεπεράσεις όλο αυτό. Μην ανησυχείς. Θα σε φροντίσω εγώ.» Μου χαμογέλασε. «Είναι το λιγότερο που μπορώ να κάνω.» επανέλαβε.
«Το κάνεις δηλαδή από λύπηση;» Τη ρώτησα μελαγχολικά.
«Όχι το κάνω γιατί θέλω. Θέλω να γίνεις καλά και θέλω να σε βοηθήσω.»
«Και όταν θα γίνω καλά; Τι θα γίνει τότε; Θα σταματήσεις να μου μιλάς;» Έβαλε το χέρι της στο μέτωπό μου.
«Δεν ξέρω τι θα γίνει Στέφαν. Ξέρω όμως... ότι με αγαπάς... και εγώ σε αγαπάω...κατά κάποιον τρόπο. Απλώς οι συνθήκες δεν ήταν ευνοϊκές μέχρι στιγμής.» Πήρε μία βαθιά ανάσα «Δεν μπορώ να σου υποσχεθώ όμως τίποτα»
«Δεν πειράζει.» Την κοίταξα πάλι στα μάτια. «Αρκεί να είσαι εσύ ευτυχισμένη. Εμείς οι δύο... έχουμε κάτι ξεχωριστό. Περάσαμε πολλά μαζί. Ελπίζω να μην το αφήσουμε να σβήσει.»
«Μακάρι» μου χαμογέλασε. Γύρισα το βλέμμα μου και πάλι προς το ταβάνι καθώς ήμουν υπερβολικά πολύ κουρασμένος και πεινασμένος. Δεν ξέρω πώς θα εξελισσόταν το μέλλον μου με τη Γιασμίν. Γνώριζα όμως ότι και οι δύο αγαπιόμασταν βαθιά. Ίσως αυτό να μας έφτανε; Μερικές φορές η αγάπη φτάνει για να νικήσει όλα τα εμπόδια. Μερικές φορές όμως δεν είναι αρκετή για να κερδίσει τη μοίρα. Απλώς ήλπιζα εμείς να νικάμε στην πρώτη κατηγορία. Έκλεισα τα μάτια μου, με τους στίχους του αγαπημένου μας τραγουδιού να πλημμυρίζουν τις σκέψεις μου.
Αν μόνο η νύχτα μπορούσε να σε κρατήσει εκεί όπου μπορώ να σε δω, αγάπη μου. Τότε άσε με να μην ξυπνήσω ξανά και ίσως απόψε, θα πετάξουμε τόσο μακριά. Θα χαθούμε πριν την αυγή.
---------------------------------------------------------------------------------------------
ΤΕΛΟΣ
Λοιπόν στο επόμενο κεφάλαιο, σας εξηγώ λίγο κάποια πράγματα.
BẠN ĐANG ĐỌC
Το πάθος της εκδίκησης (#Starterliste21) ( #TYS2021 )
Lãng mạnΌταν οι γονείς του Στέφαν δολοφονήθηκαν, εκείνος αφοσίωσε όλη του την ζωή στην ιδέα της εκδίκησης. Το σχέδιο του ήταν απλό, θα πλησίαζε ερωτικά την κόρη των μεγαλύτερων εχθρών του για να μπορέσει να τους εκδικηθεί. Τι γίνεται όμως όταν σταδιακά αρχί...
