Κεφάλαιο 13

139 10 8
                                    

Γιασμίν


 Το βράδυ κύλησε βασανιστικά αργά καθώς στριφογυρνούσα συνεχώς στο κρεβάτι έχοντας τον στο νου μου. Ένα κομμάτι μου ήξερε ότι ίσως ήμουν υπερβολική αλλά ένα άλλο-που γνώριζε τον χαρακτήρα του Τζέιμς- ήξερε ότι σίγουρα τον είχα πληγώσει. Mετά τον τσακωμό μας ειδικά, δεν ήθελα να του δώσω ένα έξτρα δικαίωμα για να με αμφισβητεί.


Έτσι ξύπνησα νωρίς το πρωί εντελώς αποσυντονισμένη και ανυπομονώντας να τον πάρω τηλέφωνο. Ήταν γύρω στις 9:00, αλλά δεν έδωσα ιδιαίτερη σημασία στην ώρα. Γιασμίν μπορεί να κοιμάται ο άνθρωπος... ναι φυσικά... αφού είχε μείνει ξύπνιος μέχρι στις 3 το χάραμα! Πήρα το τηλέφωνο της Μπέλλα- η οποία φυσικά μου είχε προτείνει να τον καλέσω από το δικό της- με τρεμάμενα χέρια και πληκτρολόγησα το νούμερο του.

Απάντησε στο πρώτο σχεδόν χτύπημα... Υπέροχα σκέφτηκα Μα καλά με το χέρι στο κινητό κοιμάται. Με χαιρέτησε υποτονικά. Αποφάσισα να χαιρετήσω κι γω με τον ίδιο τόνο, καθώς δεν ήμουν σίγουρη για το τι να περιμένω και έτσι επικράτησε για λίγα λεπτά σιωπή. Είχε θυμώσει. Ωραία... πως θα το σώσεις τώρα Γιασμίν... για να σε δω.

«Συγνώμη που δεν σε πήρα χθες. Αλήθεια είχα σκοπό, απλώς μετά παρατήρησα ότι είχε τελειώσει η κάρτα μου και δεν βρήκα την ευκαιρία..». Η φωνή μου σταδιακά έγινε όλο και πιο σιγανή γιατί φοβόμουν ότι ακουγόμουν σαν να χρησιμοποιούσα μία φθηνή δικαιολογία για τις πράξεις μου. Ουχ...

«Εντάξει μην ανησυχείς» μου απάντησε με απαλή φωνή αλλά δεν είπε κάτι παραπάνω. Οκέυ.... περίεργη απάντηση. Μα τι να σκεφτόταν άραγε;... Χθες με είχε πάρει τρία τηλέφωνα και τώρα ξαφνικά μου λέει εντάξει μην ανησυχείς. Με μπέρδεψε λίγο και γι'αυτό δεν απάντησα στην αρχή . Μα δεν ήξερα και τι άλλο να του πω... Λοιπόν ... ίσως τελικά και να μην το πείραξε όσο νόμιζες Γιασμίν... Ναι ίσως... Όμως ένιωθα ότι κάτι συνέβαινε και ότι δεν ήταν εντελώς φυσιολογική αυτή η αντίδραση.

«Ωραία» είπα σιγά αλλά με αβέβαια τόνο.

«Λοιπόν φαντάζομαι θα τα πούμε από κοντά έτσι;» με ρώτησε

«Ναι...» του είπα «Μήπως όμως... θέλεις να μου πεις και τώρα κάτι;»

η φωνή μου ακουγόταν εντελώς αβέβαιη.

«Όχι δεν θέλω να σου πω τίποτα» ο τόνος του εξακολουθούσε να είναι περίεργος.

«Εντάξει τότε... σε λίγο θα μαζέψουμε τα πράγματα και θα φύγουμε, οπότε θα ξαναμιλήσουμε για όταν θα μπορέσουμε να βρεθούμε»

Το πάθος της εκδίκησης (#Starterliste21) ( #TYS2021 )Nơi câu chuyện tồn tại. Hãy khám phá bây giờ