Το πάθος της εκδίκησης (#Starterliste21) ( #TYS2021 )

Κεφάλαιο 18

Στέφαν

Ένιωθα αρκετά περίεργα που ήμουν μόνος μαζί της στο σπίτι της για πρώτη φορά και ειδικά στο δωμάτιο της. Από όταν ήμουν έφηβος το ονειρευόμουν και τώρα που πράγματι ήμουν εδώ, η κατάσταση που ζούσα ήταν τόσο σουρεαλιστική. Πάντως ήταν κουραστική μέρα η συγκεκριμένη αλλά ευτυχώς η συνάντηση με τους γονείς της πήγε καλά- τουλάχιστον με τη μητέρα της -γιατί με τον πατέρα της είχα κάποιες αμφιβολίες.

Ήταν πονηρός άντρας. Φαινόταν και από το βλέμμα του. Δεν ήξερα τι μπορεί να σκεφτόταν για μένα αλλά ευχόμουν να μην ήταν κάτι κακό. Όσο για τη μητέρα της, η γνώμη μου είχε ήδη σχηματιστεί, ήταν στον κόσμο της. Προφανώς και δεν την ένοιαζε όλο αυτό που έκανε ο άντρας της -που σίγουρα θα συμμετείχε και αυτή -αφού της πρόσφερε τόσα πολλά χρήματα. Την ωραία της ζωή να έκανε μόνο και τίποτα άλλο. Πόσο επιφανειακή! Μου ήρθε πάλι να κάνω εμετό αλλά συγκρατήθηκα με προσπάθεια. Ήταν και η Γιασμίν μπροστά... τι να της έλεγα!

Αχ... Ήταν περασμένα μεσάνυχτα και ξάπλωνα στο κρεβάτι της, το οποίο όφειλα να ομολογήσω ότι ήταν πράγματι πάρα πολύ άνετο. Τουλάχιστον είχε ένα θετικό αυτό το κρεβάτι! Το μόνο φως που υπήρχε στο δωμάτιο προερχόταν από το φεγγάρι. Ευτυχώς είχε πανσέληνο και ο ουρανός ήταν πεντακάθαρος. Αυτή η ασημένια λάμψη έφτανε για να βλέπουμε ο ένας το πρόσωπο του άλλου.

Η Γιασμίν χτένιζε τα μαλλιά της, μία συνήθεια την οποία δεν καταλάβαινα ποτέ γιατί την έκανε, αφού είχε σκοπό να κοιμηθεί. Ωστόσο άλλη ήταν η ερώτηση που με βασάνιζε.

«Πώς είναι να μεγαλώνεις σε ένα τέτοιο σπίτι; Μοιάζει με παλάτι»

Χαζογέλασε «Η αλήθεια είναι...» έκανε μία παύση «Ότι το θεωρώ κάπως... δεδομένο. Ξέρεις σε αυτή τη γειτονιά όλοι μένουν σε παρόμοια σπίτια και οι φίλες μου έχουν πάνω-κάτω τα ίδια... οπότε δεν μπορώ να σου πω ότι ήταν κάτι τόσο... περίεργο»

«Ναι έχεις δίκιο» είπα σκεπτικός. Σε αυτή την περιοχή ήταν όλοι νεόπλουτοι και είχαν τα καλύτερα σπίτια με τεράστιες αυλές και πισίνες. Προσπαθούσα να ταυτιστώ έστω και λίγο αλλά μου ήταν αδύνατον.

Για μία στιγμή φαντάστηκα τον εαυτό μου μαζί με τη Γιασμίν στο ... μέλλον. Ίσως παντρεμένοι με παιδιά. Να μέναμε και οι δύο σε αυτό το σπίτι και να είχαμε την οικονομική άνεση να κάνουμε το οτιδήποτε. Θα περνούσα μία ζωή πλουσιοπάροχα με όλες τις ανέσεις που πάντα ήθελα, δεν θα χρειαζόταν να δουλεύω τόσο πολύ. Θα είχαμε τα λεφτά των γονιών της- και τα δικά μου φυσικά- και θα ζούσαμε μία ξεκούραστη ζωή.