Το πάθος της εκδίκησης (#Starterliste21) ( #TYS2021 )

Κεφάλαιο 1

Σήμερα

Μια αχτίδα φωτός διαπέρασε το δωμάτιο μου και άνοιξα αμέσως τα μάτια μου. Επιτέλους, έφτασε η μέρα! Σηκώθηκα γρήγορα από το κρεβάτι, συγκρατώντας με δυσκολία τον ενθουσιασμό μου. Σήμερα θα πετούσαμε για Ελλάδα με τις φίλες μου και θα απολάμβανα αυτές τις πολυπόθητες διακοπές που είχα τόση μα τόση μεγάλη ανάγκη. Η αλήθεια είναι ότι, πως όσο και να μου άρεζε η ιατρική, χρειαζόμουν ένα διάλειμμα από το διάβασμα για να ανακτήσω τις δυνάμεις μου. Το όνειρο μου ήταν να γίνω μια μέρα γυναικολόγος, όπως ακριβώς και ο γονείς μου και να μπορέσω να εργαστώ στην κλινική που διέθεταν. Αναγνώριζα ότι ήμουν αρκετά προνομιούχα σε αυτό το κομμάτι, αφού οι γονείς μου, μου παρείχαν τα πάντα και έτσι δεν θα δυσκολευόμουν στην εύρεση εργασίας. Ωστόσο δεν επιθυμούσα να είμαι απλά η κόρη των αφεντικών, ήθελα να είμαι καλή και να μπορέσω να ανταπεξέλθω επάξια στον ρόλο μου.

Σήμερα όμως η μέρα ήταν διαφορετική, είχαν έρθει οι διακοπές και δεν ήθελα να εστιάσω τις σκέψεις μου πάλι εκεί. Έτσι, αφού πλύθηκα και ντύθηκα, βγήκα στο τεράστιο μπαλκόνι του δωματίου μου για να θαυμάσω τον υπέροχο ήλιο και την καλοκαιρινή ζέστη. Ήταν μέσα Ιουλίου και φυσικά ο ήλιος έλαμπε στον ουρανό γεμίζοντας όλους τους ανθρώπους με μια ζεστή και θετική διάθεση.

Μετά από πέντε λεπτά άκουσα το κουδούνι της εξώπορτας και κατέβηκα γρήγορα τις μαρμάρινες σκάλες του σπιτιού μου για να ανοίξω.

« Σιγά καλέ, σιγά. Θα χτυπήσεις» άκουσα την μάμα μου να λέει από το σαλόνι. Εγώ όμως ήμουν υπερβολικά χαρούμενη για να της απαντήσω και έτσι άνοιξα την πόρτα με ένα τεράστιο χαμόγελο στο πρόσωπό μου.

« Καλημέρα!» είπαν με μια φωνή όλες οι φίλες μου. Τις αγκάλιασα γρήγορα και μπήκαν όλες μαζί μέσα.

«Τι κάνετε, κορίτσια; Πώς είστε;» ρώτησε η μαμά μου.

«Τέλεια, φυσικά» απάντησε η Αριάννα , η οποία είχε τα υπέροχα κόκκινα μαλλιά της δεμένα σε μια όμορφη πλεξούδα. «Ποιος δεν θα χαιρόταν με τέτοιο ταξίδι;»

«Πολλές βαλίτσες βλέπω πήρατε όλες σας.» συνέχισε η μαμά μου.

«Ορίστε μαμά, για να μην λες μόνο για μένα. Όλα τα κορίτσια πήραν πολλά πράγματα» της είπα δήθεν εκνευρισμένα.

«Εσύ αγάπη μου δεν πήρες απλά πολλά πράγματα, εσύ πήρες σχεδόν την μισή σου ντουλάπα» μου αντιγύρισε και εγώ γέλασα.